BIO

Urodzony 10 kwietnia 1908 w Zawierciu; syn Maurycego Weintrauba, urzędnika, i Rebeki z Dobrzyńskich. Uczęszczał do gimnazjum w Zawierciu, gdzie w 1925 zdał egzamin maturalny. Następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ); w 1929 uzyskał magisterium. W tymże roku debiutował artykułem Ten i ta kometa, opublikowanym na łamach „Języka Polskiego” (nr 6), oraz recenzją książki Stanisława Dobrzyckiego pt. Ze studiów nad Kochanowskim, ogłoszoną w „Pamiętniku Literackim” (t. 26). W 1930 doktoryzował się na UJ na podstawie rozprawy pt. Styl Jana Kochanowskiego (promotor prof. Ignacy Chrzanowski). Od 1932 był współpracownikiem Komisji Historii Literatury Polskiej Polskiej Akademii Umiejętności. W 1934 przeniósł się do Warszawy. W tymże roku ożenił się z Anną Tannenbaum, wówczas studentką medycyny. Rozwijał twórczość naukową oraz zajmował się krytyką literacką; szkice, artykuły i recenzje literackie publikował m.in. w „Języku Polskim” (1929-30, 1933-34), „Pamiętniku Literackim” (1929-30, 1932, 1935), „Ruchu Literackim” (1931-34), „Slavia Occidentalis” (1933), „Kurierze Porannym” (1934-35), „Reformacji w Polsce” (1934, 1939). Był stałym współpracownikiem tygodnika „Wiadomości Literackie” (1934-39; m.in. pod pseudonimem Quidam). Przygotowywał krytyczną edycję poezji Andrzeja Morsztyna (materiały zaginęły w czasie wojny). Od 1937 jako stypendysta rządu francuskiego przebywał w Paryżu. Powrócił do kraju w sierpniu 1939. Po wybuchu II wojny światowej wraz z żoną opuścił Warszawę i dotarł do Kut; nie mogąc przekroczyć granicy rumuńskiej, udał się do Lwowa, a następnie przeniósł się do Zdołbunowa. W 1941, po ataku Niemiec na Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR), wraz z żoną przedostał się pod Ural; we wrześniu został powołany do pracy w biurze prasowym Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej (RP). Po ewakuacji ambasady do Kujbyszewa wraz z grupą jej pracowników latem 1942 opuścił ZSRR i przez Iran i Irak dotarł do Palestyny. Od 1943 do marca 1945 redagował w Jerozolimie dwutygodnik publicystyczny i literacki „W drodze”, wydawany przez Polskie Centrum Informacji na Środkowym Wschodzie (publikowane tu artykuły literackie i publicystyczne popisywał kryptonimem ww). Wiosną 1945 wyjechał do Londynu, gdzie przez rok pracował w Ministerstwie Informacji Rządu RP na Obczyźnie. Jednocześnie prowadził wykłady z literatury polskiej na kursach dla nauczycieli, później też na Uniwersytecie Londyńskim. Od 1945 redagował „The Polish Fortnightly Review”, a w 1948-50Teki Historyczne”, kwartalnik Polskiego Towarzystwa Historycznego w Wielkiej Brytanii. Kontynuując pracę naukową i twórczość krytycznoliteracką, ogłaszał studia, artykuły i recenzje m.in. w londyńskich „Wiadomościach” (1946-81, z przerwami; tu w 1950 recenzje teatralne podpisywał pseudonimem Theates) i paryskiej „Kulturze” (1947-77, z przerwami) oraz w angielskich czasopismach slawistycznych, m.in. w „The Slavonic and East European Review” (Londyn, 1946-50). W 1950 został zaproszony jako visiting lecturer w zakresie języka i literatury polskiej na Harvard University w Cambridge w Stanach Zjednoczonych. W 1953 wszedł w skład komitetu redakcyjnego „Harvard Slavic Studies”. W tymże roku otrzymał stypendium Guggenheim Foundation w Nowym Jorku. W 1954 był laureatem nagrody Stowarzyszenia Polskich Kombatantów za prace reprezentujące kulturę polską na forum zagranicznym. W 1954 objął na Harvard University stanowisko profesora nadzwyczajnego języków i literatur słowiańskich, a od 1959 profesora zwyczajnego. W 1958 po raz pierwszy po wojnie przyjechał do Polski; następnie w 1959 na zaproszenie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a w 1960 wziął udział w Międzynarodowej Konferencji Poetyki w Warszawie, zorganizowanej przez Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (PAN). Od tego czasu ogłaszał studia i artykuły także w czasopismach wydawanych w kraju, m.in. w „Pamiętniku Literackim” (1959-86, z przerwami), „Zagadnieniach Rodzajów Literackich” (1964) i „Tygodniku Powszechnym” (1964-87, z przerwami). Stale publikował w amerykańskich naukowych pismach slawistycznych, m.in. w „The American Slavic and East European Review” (New York, 1957-59), „The Polish Review” (New York, 1960, 1964, 1973, 1976, 1980), „Slavic Review” (Washington, 1966-87, z przerwami), „The Slavic and East European Journal” (Urbana, Illinois, 1970, 1974, 1976). W 1971 został profesorem w katedrze języka i literatury polskiej na Harvard University, utworzonej dzięki Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku. W 1973 prowadził wykłady na American University w Waszyngtonie. W 1974 ożenił się Marią Eweliną Żółtowską, romanistką (po śmierci pierwszej żony w 1967). W 1976 otrzymał nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego. Od 1977 był członkiem (a w ostatnim okresie życia — przewodniczącym) Komitetu Doradczego Fundacji A. Jurzykowskiego; był też jurorem nagrody literackiej londyńskiego tygodnika „Wiadomości”. W 1978 przeszedł na emeryturę. W 1980 odbyła się uroczystość odnowienia jego doktoratu na UJ. W 1983 otrzymał nagrodę American Association for the Advancement of Slavic Studies. Był członkiem honorowym warszawskiego Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza (od 1978) i krakowskiego Stowarzyszenia Miłośników Języka Polskiego. W 1988 został członkiem zagranicznym PAN. Zmarł 14 lipca 1988 w Cambridge (Massachusetts, Stany Zjednoczone).

Twórczość

1. Styl Jana Kochanowskiego. Kraków: Skład główny Kasa im. J. Mianowskiego; Druk W.L. Anczyc 1932, 178 s. „Prace Historycznoliterackie”, nr 39. Przedruk zob. poz. .

Rozprawa doktorska.

2. Prądy i zagadnienia kulturalne w ZSRR. Londyn: Reduta 1949, 36 s., powielił Instytut Bliskiego i Środkowego Wschodu „Reduta”. Kurs Spraw Wschodnich, seria IV, z. 3.

3. Rosja w kulturze Zachodu. (Wykład wygłoszony na inauguracji Kursu Spraw Wschodnich w Londynie w dn. 24 stycznia 1949). Londyn: Reduta 1949, 8 s., powielił Instytut Bliskiego i Środkowego Wschodu „Reduta”. Kurs Spraw Wschodnich, seria IV, z. 1.

4. Studia rusycystyczne na Zachodzie. (Wykład dn. 2 maja 1949 r.). Londyn: Reduta 1949, 8 s., powielił Instytut Bliskiego i Środkowego Wschodu „Reduta”. Kurs Spraw Wschodnich, seria IV, z. 16.

5. Marx i wojna krymska. Odczyt wygłoszony dn. 23 marca 1950 r. Londyn: Reduta 1950, 12 s., powielone.

6. The poetry of Adam Mickiewicz. [Studium]. 'S.-Gravenhage: Mouton 1954, 302 s.

7. Humanista portugalski (Damiao de Gois) w Polsce XVI wieku. [Szkic]. [Londyn:] Polskie Towarzystwo Historyczne na Obczyźnie 1958, 5 s. „Teki Historyczne”, t. 9.

8. Literature as prophecy. Scholarship and martinist poetics in Mickiewicz's parisian lecture. [Studium]. 'S.-Gravenhage: Mouton 1959, 78 s.

9. Mickiewicz, Quinet i towianizm. [Szkic]. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 1973, 21 s.

10. Profecja i profesura. Mickiewicz, Michelet i Quinet. [Szkice]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975, 169 s.

Zawartość

Preliminaria; Profecja w Collége de France; Mickiewicz w twórczości Micheleta; Quinet i towianizm; Paradoksy romantycznej profecji.

11. Od Reja do Boya. [Studia i szkice literackie]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1977, 437 s.

Zawartość

Paradoksy poćciwości Reja; Łacińskie podłoże polskiej literatury XVI wieku; Do charakterystyki stylu Mikołaja Sępa Szarzyńskiego; O kanon poezji Sępa. (Sprawa autorstwa wiersza „Zaprzęż nie tygry, nie lwice, Cyprydo”); O niektórych problemach polskiego baroku; Z dziejów Rabelais'ego w Polsce; Recepcja „Jerozolimy wyzwolonej” [T. Tassa] w Polsce i na Zachodzie; Racine w barokowej Polsce; Uwagi o artyzmie „Złocistej przyjaźnią zdrady” [A. Korczyńskiego]; Staropolski przekład Bunyana; Słowacki i angielska rewolucja przemysłowa; Dwa „Paryże” [J. Słowackiego i A. de Vigny]; „Balladyna” [J. Słowackiego], czyli zabawa w Szekspira; Korespondencja Krasińskiego z Reeve'em jako dokument i jako literatura; Dokoła „Legendy” Krasińskiego. (Krasiński i Lamennais); Między Plutarchem a Sowizdrzałem: „Pamiątki Soplicy” [H. Rzewuskiego]; Polityka i sternizm w „Trzy po trzy” [A. Fredry]; Norwid — Puszkin. („Spartakus” i strofa „Oniegina”); Wyspiański i kompleks Mickiewicza; „Pierwszy w Polsce futurysta” [J. Tuwim]; Boy, Mickiewicz i poloniści.

Wersje angielskie poszczególnych tekstów

Norwid — Puszkin. („Spartakus” i strofa „Oniegina”): Norwid — Puškin. Norwid's „Spartakus” and the „Onegin” stanza. „Harvard Slavic Studies”, Cambridge 1954 z. 2 s. 271-285.
Do charakterystyki stylu Mikołaja Sępa Szarzyńskiego: Some remarks on the style of Mikołaj Sęp Sarzyński. W: Festschrift für Max Vasmer zum 70 Geburtstag. Berlin 1956 s. 560-569.
Paradoksy poćciwości Reja: The paradoxes of Rej's biography. W: Indiana Slavic Studies. The Hague 1967 s. 215-237.
Dokoła „Legendy” Krasińskiego. (Krasiński i Lamennais): Krasiński's „The Legend” and its relation to Lamennais. „Antemurale”, Rzym 1984-1985 [właśc. 1986] t. 27-28 s. 23-34.

12. Rzecz czarnoleska. [Studia i szkice literackie]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1977, 387 s.

Zawartość

Przedmowa. — Styl Jana Kochanowskiego [poz. ]. — Studia: Z dziejów recepcji języka Kochanowskiego; Polski i łaciński Kochanowski: dwa oblicza poety; Religia Kochanowskiego a polska kultura renesansowa; Hellenizm Kochanowskiego a jego poetyka; Manifest renesansowy; „Fraszka” w tragicznej tonacji; Teatr Seneki a struktura „Odprawy posłów greckich”; O przerzutniach Kochanowskiego i ich włoskim wzorcu; Kochanowski czytelnikiem łacińskiego Boccaccia i Petrarki; Poetycki pojedynek z Desportes'em.

Wersje angielskie poszczególnych tekstów

Fraszka” w tragicznej tonacji: Fraszka” in a tragic key: remarks on Kochanowski's „Lament XI” and „Fraszki”, I, 3. W: To honor Roman Jakobson. The Hague 1967 s. 2219-2230.
Kochanowski czytelnikiem łacińskiego Boccaccia i Petrarki: Jan Kochanowski, reader of Latin Boccaccio and Petrarch. W: Mélenges de littérature comparée et de philologie. Warszawa 1967 s. 581-589,.
Polski i łaciński Kochanowski: dwa oblicza poety: The Latin and the Polish Kochanowski: the two faces of a poet. W: Actes du V-e Congre de l'Association Internationale de Littérature Comparée. Beograd 1969 s. 663-670.
Poetycki pojedynek z Desportes'em: Kochanowski versus Desportes. W: Symbolae in honorem Georgii Y. Shevelov. München 1971 [1973] s. 463-473.

13. Poeta i prorok. Rzecz o profetyzmie Mickiewicza. [Studium]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1982, 453 s. Wyd. nast. z posłowiem Z. Stefanowskiej Warszawa: Biblioteka Narodowa 1998.

Zawartość

Wilno i mistyka; Wilno i pierwsze improwizacje; Metamorfozy improwizacji; Improwizacja w świecie romantycznym; Saint-Martin i poetyka profetyzmu; Rosyjski martynizm i Oleszkiewicz; Dwie rosyjskie nowele o improwizatorach [dot.: W.F. Odojewski: Improwizator, wyd. 1933; A. Puszkin: Noce egipskie]; Droga do Damaszku; „Dziadów” część trzecia: manifest profetyzmu; „Ustęp” a profecja; Prorok w apoteozie: „Rozum i wiara”; Profetyczna polityka. „Księgi” i artykuły „Pielgrzyma”; Odwrót od profetyzmu i jego nawrót. „Pan Tadeusz” oraz „Zdania i uwagi”; Pojedynek na improwizacje [A. Mickiewicza i J. Słowackiego]; Prelekcje paryskie jako profecja. — Zamknięcie.

Wersje angielskie poszczególnych tekstów

Pojedynek na improwizacje: A duel of improvisation. W: Studies in Russian and Polish literature. In honour of Wacław Lednicki. 'S.-Gravenhage 1962 s. 142-159.

Wersje włoskie poszczególnych tekstów

Wilno i mistyka; Wilno i pierwsze improwizacje: Vilna e la mistica. Prolegomeni vilnensi alla poetica del profetismo di Mickiewicz. „Ricerche Slavistiche”, Rzym 1965 s. 173-214.

14. Nowe studia o Janie Kochanowskim. Posłowie: T. Ulewicz. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1991, 239 s.

Zawartość

Gambit Kochanowskiego: „Szachy” a Vidy „Scacchia ludus”; „Muza” i mamona; Ekspresja a polityka Jana Kochanowskiego: „Pieśń V” «Ksiąg wtórych»; „Odprawa posłów greckich”: forma dramatyczna a dykcja poetycka; O poezji religijnej Jana Kochanowskiego; Kochanowski a trzej królowie, czyli mecenat królewski; Polityka w poezji Jana Kochanowskiego; Jan Kochanowski i Joannes Cochanovius: dwóch świadków historii; Fama Kochanowskiego.

Wersje angielskie poszczególnych tekstów

Gambit Kochanowskiego: „Szachy” a Vidy „Scacchia ludus”: Kochanowski's gambit: Kochanowski's „Szachy” and Vida's „Scacchia ludus. W: Okeanos. Essays presented to Ihor Sevčenko. Cambridge 1983 s. 655-665.
Muza” i mamona. W: Studia slavica mediaevalia et humanistica. Neapol, Rzym 1986 s. 773-783.
Fama Kochanowskiego: Kochanowski's fame. W: The Polish renaissance in its European context. Bloomington 1988 s. 303-320.

15. O współczesnych i o sobie. Wspomnienia, sylwetki, szkice literackie. Oprac. i wstęp: S. Barańczak. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak 1994, 556 s.

Cz. I. O sobie: Szkic autobiografii; Siedem odpowiedzi na ankiety [dot. literatury i życia literackiego]; Nad starą fotografią [dot. m.in. pisarzy: T. Boy-Żeleński, W. Broniewski, T. Parnicki, K. Pruszyński]; Pierwsza wizyta w kraju [1958]. — Cz. II. O pisarzach i redaktorach: O Leśmianie i francuskiej książce o nim [M. Pankowski: Leśmian. La révolte d'un poéte contre les limites. Bruxelles 1967]; Tadeusz Żeleński (Boy); Karmazynowe i czarne [J. Lechoń: Karmazynowy poemat, Srebrne i czarne]; Du côté de chez Lechoń [dot.Dziennika”]; Dwie młodości Wierzyńskiego; Szkic do artykułu [dot. poezji K. Wierzyńskiego]; „Sól ziemi” [J. Wittlina] po czterdziestu latach; O Broniewskim na emigracji; Bukoliki Jerzego Stempowskiego [„La Terre bernoise”]; Klasyk polskiej estetyki [J. Stempowski]; Niewyparzone pamiętniki [S. Lam: Życie wśród wielu]; Bernard Singer i jego Nalewki [„Moje Nalewki”]; K.W. Zawodziński jako krytyk; Zawodziński o powieści [„Opowieści o powieści”, Kraków 1963]; O redaktorze „Wiadomości Literackich” [M. Grydzewskim]; O Nowaczyńskim i o Kaziku; George Orwell [wspomnienie o spotkaniu z G. Orwellem]. — Cz. III. O mistrzach i kolegach: Aleksander Brückner (1856-1939); Wspominki o Brücknerze; Wznowienie Brücknera [Kultura, piśmiennictwo, folklor. Warszawa 1974]; Ignacy Chrzanowski; Powrót Chrzanowskiego; Prof. Zygmunt Łempicki; Stanisław Windakiewicz; Rafał Blüth; Studia literackie Rafała Marcelego Blütha; Wacław Borowy; Kazimierz Nitsch; O Kazimierzu Nitschu; Michał Karpowicz; Marek Wajsblum; Stanisław Wędkiewicz; Renato Poggioli (1907-1963); Tadeusz Lehr-Spławiński (1891-1965); Tadeusz Sinko; Stanisław Pigoń (1885-1968); Giovanni Maver (1891-1970); Roman Pollak (1886-1972); Stanisław Kot 1885-1975); Claude Backvis i „cud polski”; Julian Krzyżanowski: dzieło i człowiek; Julian Krzyżanowski — badacz literatury staropolskiej; Roman Jakobson; Wiktor Sukiennicki (1901-1983).

16. Mickiewicz — mistyczny polityk i inne studia o poecie. Wybrała i oprac. Z. Stefanowska. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich 1998, 250 s.

Zawartość

Wstęp. — Rozprawy i artykuły: Mickiewicz — mistyczny polityk; „Dziadów część III” jako dramat romantyczny: ideologia, struktura, dykcja; [Wstęp do „Dziadów część III”. Fragment]; Dokoła Mickiewiczowskiej „Historii przyszłości”; Z zagadek mickiewiczowskich; Dlaczego Mickiewicz przestał pisać?; Towiański budzicielem poezji Mickiewicza; Prelekcje paryskie — ale jakie?; Dwóch baronów: Mickiewiczowski „Pan Baron” i baron d'Eckstein; Mickiewicz — Bakunin; Carlyle i Mickiewicz; Jeszcze w sprawie Mickiewiczowskiego „Z matki obcej”. — Recenzje z londyńskich „Wiadomości”: Mickiewicz i Margaret Fuller [dot.: L. Wellisz: The friendship of Margaret Fuller d'Ossoli and Adam Mickiewicz]; Mickiewicz między Marxem a Stalinem [dot.: H. Szyper: Mickiewicz, poeta i człowiek czynu]; Nowa biografia Mickiewicza [dot.: M. Jastrun: Mickiewicz]; Mickiewicz „ad usum Delphini” [dot.: W. Kubacki: Żeglarz i pielgrzym]; Mickiewiczowski tom Unesco [dot.: Adam Mickiewicz 1798-1855. In commemoration of the centenary of his death]; Trzy studia o Mickiewiczu [dot.: A. Zajączkowski: Orient jako źródło inspiracji w literaturze romantycznej doby Mickiewiczowskiej; Z. Stefanowska: Katechizm pielgrzymstwa polskiego; L. Podhorski-Okołów: Realia Mickiewiczowskie]; Mickiewicz po sowiecku [dot.: S.S. Sowietow: Adam Mickiewicz]; Borowy o Mickiewiczu [dot.: O poezji Mickiewicza]; Filomaci na nowo odczytani [dot.: A. Witkowska: Rówieśnicy Mickiewicza].

Wersje angielskie poszczególnych tekstów

Mickiewicz — mistyczny polityk: Adam Mickiewicz the mystic politician. „Harvard Slavic Studies”, Cambridge 1953 s. 137-178.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

Anglik — przyjaciel Szymonowicza [Thomas Segeth]. W: Szymon Szymonowicz i jego czasy. Zamość 1929 s. 71-83.
Gęba — przyczynek do dziejów staropolskiego języka literackiego. Slavia Occidentalis 1934 t. 12 s. 90-96.
O pewnej młodzieńczej manierze Mickiewicza. Do charakterystyki stylu „Ballad i romansów”. Język Polski 1934 nr 5 s. 152-162.
Udział Prus Książęcych w reformacji polskiej. Przegląd badań. Reformacja w Polsce 1934 nr 21/24 s. 38-63.
Andrzej Morsztyn i jego wydawcy. Pamiętnik Literacki 1935 z. 1/2 s. 240-260.
Les débuts de l'influence de Racine en Pologne. „Revue de Littérature Comparée”, Paryż 1939 z. XIX s. 591-604.
Dwie wersje „Iwana Groźnego. W: Szósta kolumna. Londyn 1945 s. 67-80 [dot. wyd. książki R.J. Wippera z 1922 i 1944].
Ostatni tom „Bibliografii” Estreichera. Nauka i Sztuka 1945 nr 2/3 s. 236-248.
Blaski i nędze dziejów życia prof. Tarlego. „Teki Historyczne”, Londyn 1948 nr 2 s. 80-137.
Fredro — klasyk. „Kultura”, Paryż 1948 nr 5 s. 35-44.
Marx, Palmerstone i sprawa polska. „Kultura”, Paryż 1950 nr 12 s. 51-69.
Nieznany artykuł Mickiewicza. „Teki Historyczne”, Londyn 1950 nr 1 s. 29-40.
Kochanowski's renaissance manifesto. „The Slavonic and East European Review”, Londyn 1952 t. 30 nr 75 s. 412-424; przekł.: polski: Manifest renesansowy Kochanowskiego. [Przeł.] M. Skroczyńska. „Pamiętnik Literacki” 1959 z. 3/4 s. 159-174.
Aleksander Fredro and his antiromantic memoires. „The American Slavic and East European Review”, Nowy Jork 1953 z. 4 s. 535-548.
Literatura nezavisimoj Pol'ši. „Novyj Żurnal”, Nowy Jork 1953 s. 153-170.
Soviet cultural imperialism in Poland. W: Soviet Imperialism. Its origins and tactics. Notre Dame 1953 s. 91-111, przedruk w: The development of the communist block. Boston 1965 s. 140-172.
Adam Mickiewicz 1798-1855. A biographical sketch. W: Adam Mickiewicz in world literature. Berkeley 1956 s. 589-601.
Mickiewicz, Lamennais and biblical prose. W: For Roman Jakobson. The Hague 1956 s. 644-652.
Two parallels. 1. Dostoevskij. 2. Claudel. W: Adam Mickiewicz. Księga w stulecie zgonu. Londyn 1958 s. 499-508.
Krasiński and Reeve. „The Polish Review”, Nowy Jork 1960 nr 2 s. 36-73, przedruk w: Zygmunt Krasiński, romantic universalist. New York 1964 s. 17-54.
Wyznaczniki stylu realistycznego. Pamiętnik Literacki 1961 z. 2 s. 399-413, przedruk w: Teoria literatury. Metodologia badań literackich. Katowice 1980 s. 157-164, Problemy teorii literatury. Seria 1. Wyd. 2 poszerzone Wrocław 1987 s. 274-287.
Złoty Wiek i Barok. W: Literatura polska. (Od czasów najdawniejszych do r. 1939). Londyn 1961 s. 9-20, przedruk w: Literatura polska. Londyn 1978 s. 9-20.
Carlyle and Mickiewicz. W: Studi in onore di Ettore Lo Gatto e Giovanni Maver. Roma 1962 s. 719-728.
Czy Ameryka była dla Norwida infernem?Kultura”, Paryż 1963 nr 4 s. 39-62.
Literatura emigracyjna wczoraj i dziś. W: Literatura polska na obczyźnie 1940-1960. T. 1. Londyn 1964 s. 15-21, przedruk w: Antologia polskiej krytyki literackiej na emigracji 1945-1985. Lublin 1992 s. 130-139.
Pan Tadeusz” — an antiprophetic poem. Zagadnienia Rodzajów Literackich 1964 z. 1 s. 14-27.
The problem of improvisation in romantic literature. „Comparative Literature”, Eugene, Oregon 1964 vol. 16 nr 2 s. 119-137.
Three Cracow silhouettes: Chrzanowski, Nitsch, Wędkiewicz. „The Polish Review”, Nowy Jork 1964 nr 2 s. 68-81.
Italian-Polish cultural relations. „Slavic Review”, Waszyngton 1966 vol. 25 nr 1 s. 134-142.
Życie żyjące w wszechżywej przyjaźni. (Krasińskiego listy do Jerzego Lubomirskiego). „Kultura”, Paryż 1966 nr 9 s. 109-120.
Mickiewiczowskie „proroctwo” o Ameryce i jego angielskie paralele. W: Księga pamiątkowa ku czci Konrada Górskiego. Toruń 1967 s. 217-223.
Barok sarmacki i jego bisurmańskie koneksje. W: Wiadomości” na emigracji. Londyn 1968 s. 63-76.
Kołaczkowski, czyli krytyk jako ekspresjonista. „Kultura”, Paryż 1970 nr 1/2 s. 41-53 [dot.: S. Kołaczkowski: Pisma wybrane].
The three myths of America in Polish romantic literature. W: Studies in Polish civilization. New York 1971 s. 280-295.
Tolerance and intolerance in old Poland. „Canadian Slavonic Papers”, Ottawa 1971 t. 13 nr 1 s. 21-44; przekł. polski: Tolerancja i nietolerancja w dawnej Polsce. [Przeł.] H. Carroll-Najder. „Twórczość” 1972 nr 12 s. 72-88.
W malstromie epistolografii Krasińskiego. „Kultura”, Paryż 1971 nr 7/8 s. 204-214.
Perypetie romantycznej profesury. Mickiewicz, Michelet i Quinet. W: American Contributions to the Seventh International Congress of Slavists. Vol. 2. The Hague 1973 s. 529-558.
Biblioteka Narodowa” ongiś i dziś. (Szkic profilu). W: Studia z dziejów oświaty i kultury umysłowej w Polsce XVIII-XX w. Wrocław 1977 s. 299-307.
Mikołaj Sęp-Szarzyński and beginning of Polish baroque literature. W: American contributions to the Eighth International Congress of Slavists. Vol. 2. Columbus, Ohio 1978 s. 735-745.
Komedia o humorystach: „Pan Jowialski” [A. Fredry]. Pamiętnik Literacki 1979 z. 4 s. 23-42.
Renaissance Poland and antemurale christianitatis. „Eucharisterion, Harvard University Ukrainian Studies”, Cambridge 1979-1980 vol. III-IV, [cz.] 2 s. 920-930.
Russian martinists in Mickiewicz's parisian lectures. W: Studi slavistici in ricordo di Carlo Verdiani. Pisa 1979 s. 335-343.
Charting new ways for Polish cultural history: Stanisław Kot. Organon 1980/81 nr 16/17 s. 267-281.
Kochanowski w oczach współczesnych. „Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie”, Londyn 1980/81 s. 42-55.
Ivan the Terrible as the gentry's candidate for the Polish throne: a study in political mentality. „Cross Currents”, Ann Arbor 1982 s. 45-54.
Dwie redakcje „Szachów” Jana Kochanowskiego. Pamiętnik Literacki 1983 z. 4 s. 229-240.
The Noble as a hero and the noble as a Villain in Polish romantic literature. W: The Nobility in Russia and Eastern Europe. New Haven 1983 s. 47-63.
A political gloss to the history of the Polish formalist movement. W: Russian formalism. A retrospective glance. New Haven 1985 s. 6-14.
Adam Mickiewicz (1798-1855). W: European writers. The romantic century. Vol. 5. New York 1985 s. 607-634.
Western studies of Italian-Polish literary relations during the Renaissance era. W: Rinascimento letterario Italiano e mondo slavo. Roma 1986 s. 7-18.
Jan Andrzej Morsztyn i poetyka „uczonej” aluzji. Rocznik Komisji Historycznoliterackiej 1987 [t.] 24 s. 177-184.
National consciousness in Polish romantic literature. „Cross Currents”, Ann Arbor 1987 s. 149-158.
Norwid and America. W: Cyprian Norwid. London 1988 s. 47-64.
Klaczko i jego kompleks. Teksty Drugie 1992 nr 5 s. 85-91.
Norwid wobec powstania styczniowego. [Tłumaczył z angielskiego] R. Werpachowski. Studia Norwidiana 1994/95 s. 3-17.
Pan Tadeusz” [A. Mickiewicza]. „Dialog and Universalism”, Warszawa 2000 nr 3/4 s. 61-101.

Prace edytorskie i redakcyjne

1. J. Kochanowski: Odprawa posłów greckich. Oprac. i wstępem opatrzył W. Weintraub. Jerozolima: Komisja Regulaminowo-Wydawnicza Armii Polskiej na Wschodzie 1943, 43 s. Urząd Oświaty i Spraw Szkolnych. Szkolna Biblioteczka na Wschodzie, t. 4.
2. J. Kochanowski: Treny. Z wstępem i objaśnieniami W. Weintrauba. Jerozolima: Komisja Regulaminowo-Wydawnicza [Armii Polskiej na Wschodzie] 1943, 41 s. Urząd Oświaty i Spraw Szkolnych. Szkolna Biblioteczka na Wschodzie, t. 2.
3. I. Krasicki: Wybór pism. Oprac. W. Weintraub. Jerozolima: Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego 1944, 317 s. Szkolna Biblioteczka na Wschodzie, t. 69.
4. A. Mickiewicz: Poezje wybrane. Przedmowa: napisał J. Lechoń. Wyboru dokonał W. Weintraub. Londyn: Nakład Stowarzyszenia Pisarzy Polskich 1946, 125 s.
5. Szkice z historii literatury polskiej. Epoka porozbiorowa. Wybrał W. Weintraub. Londyn: Instytut Polski w Wielkiej Brytanii 1947, 157 s.
6. Orbis Scriptus. Dmitrij Tschizewskij zum 70. Geburtstag. [Red.:] W. Weintraub, D. Gerhardt, H.J. zum Winkel. München: W. Fink 1966, 987 s.
7. J.A. Morsztyn: Wybór poezji. Oprac. [i wstęp] W. Weintraub. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1988, XCII, 273 s. Biblioteka Narodowa I, 257. Wyd. 2 tamże 1998.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1957, 1967.

Informacja rodziny: 2003.

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 3. Warszawa 1965.
N. Shields: Bibliography of the publications of Wiktor Weintraub. W: For Wiktor Weintraub. The Hague, Paris 1975.
Leksykon kultury polskiej poza krajem od roku 1939. T. 1. Lublin 2000 (J. Jarzębski).
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Warszawa 2000 (J. Krzyżanowski).

Ogólne

Artykuły

S. Barańczak: Śp. prof. Wiktor Weintraub. „Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego”, Londyn 1987/1988.
S. Barańczak: Nad trumną Wiktora Weintrauba (1908-1988). „Zeszyty Literackie”, Paryż 1988 nr 24.
S. Barańczak: Po śmierci Wiktora Weintrauba. Tygodnik Powszechny 1988 nr 38.
A. Malinowska: Analizy i emocje. (O trudzie życia Wiktora Weintrauba). Kierunki 1988 nr 35.
T. Nowakowski: Inicjały „W.W.. „Przegląd Polski”, Nowy Jork 1988 nr z 4 VIII.
J. Pelc: Prace Wiktora Weintrauba nad literaturą staropolską; Z. Stefanowska: Wiktor Weintraub jako badacz Mickiewicza. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza 1988 wyd. 1990.
A. Walicki: Wiktor Weintraub as a Mickiewicz scholar. „The Polish Review”, Nowy Jork 1988 nr 1.
S. Barańczak: Wiktor Weintraub. „Pamiętnik Literacki”, Londyn 1989 t. 14.
S. Barańczak: Wiktor Weintraub. „The Slavic and East European Journal”, Tempte 1989 z. 1.
J. Pelc: Wiktora Weintrauba studia staropolskie. Odrodzenie i Reformacja w Polsce 1989 t. 34.
T. Ulewicz: Wiktor Weintraub (1908-1988). W pierwszą rocznicę zgonu. Ruch Literacki 1989 nr 4/5.
P. Wandycz: Wiktor Weintraub. „Slavic Review”, Stanford 1989 t. 48 nr 1.
Z. Stefanowska: Wiktor Weintraub. Pamiętnik Literacki 1991 z. 1.
R. Picchio: Le letterature rinascimentali di Polonia e d'Italia nella prospettiva critica di Wiktor Weintraub. W: Il Rinascimento in Polonia. Napoli 1994.
W. Budzyński: Wczesna śmierć. W tegoż: Świątynia przodków. Warszawa 1995.
M.G. Levine: Wiktor Weintraub Professing Polish studies in America. W: Between Lvov, New York and Ulysses's Ithaca — Józef Wittlin, poet, essayist, novelist. Toruń — New York 2001.

The poetry of Adam Mickiewicz

C. Backvis. „Wiadomości”, Londyn 1955 nr 45.
Z. Folejewski. „The American Slavic and East European Review”, Nowy Jork 1955 nr 3.
J. Pietrkiewicz. „The Slavonic and East European Review”, Londyn 1955 t. 33 nr 81.
M. Kridl. „Die Welt der Slaven”, Wiesbaden 1956 z. 1.
W. Lednicki. „Comparative Literature”, Eugene, Oregon 1956 t. 8 nr 4.
Z. Stefanowska. Pamiętnik Literacki 1956 z. 1.
J.A. Teslar: Mickiewicz w oczach Zachodu. „Syrena”, Paryż 1956 nr 3.
E. Ordon. „The Polish Review”, Nowy Jork 1957 t. 2 nr 1.
V. Setschkareff. „Zeitschrift für Slavische Philologie”, Heidelberg 1958 t. 27 nr 1.

Literature as prophecy

M. Danilewiczowa: Mickiewicz pod urokiem Saint-Martina. „Wiadomości”, Londyn 1960 nr 13.

Profecja i profesura

M. Głowiński: Trzej profesorowie. Literatura 1975 nr 49.
L. Kamiński: Profesor Mickiewicz. Nowe Książki 1975 nr 15.
W. Ligęza: Profeci z Collége de France. Życie Literackie 1975 nr 35.
M. Król: Słowo i działanie. Tygodnik Powszechny 1976 nr 14.
M. Stala. Ruch Literacki 1976 nr 5.
M. Wodzyńska: Romantyczna profecja w Collége de France. Człowiek i Światopogląd 1976 nr 3.
J. Brun-Zejmis. „Slavic and East European Journal”, Madison 1977 nr 2.
S. Fiszman. „Slavic Review”, Waszyngton 1977 nr 3.
A. Witkowska. Pamiętnik Literacki 1977 z. 1.
A. Zieniewicz: Mickiewicz we Francji. Poezja 1977 nr 1.
M. Danilewicz-Zielińska. „Kultura”, Paryż 1979 nr 4 [dot. też Od Reja do Boya; Rzecz czarnoleska].

Od Reja do Boya

Z. Florczak: Polifoniczna krytyka Wiktora Weintrauba. Nowe Książki 1978 nr 20.
J. Gruchała. Ruch Literacki 1978 nr 4/5 [dot. też: Rzecz czarnoleska].
M. Prejs: Wiktor Weintraub — barok i romantyzm. Przegląd Humanistyczny 1978 nr 5.
M. Danilewicz-Zielińska. „Kultura”, Paryż 1979 nr 4 [dot. też Profecja i profesura; Rzecz czarnoleska].

Rzecz czarnoleska

B. Chodźko: Czarnoleski las rzeczy. Przegląd Humanistyczny 1977 nr 11.
J. Ślaski: Weintraub o Kochanowskim. Nowe Książki 1977 nr 17.
M. Ziółek: Oblicza Kochanowskiego. Miesięcznik Literacki 1977 nr 12.
J. Pelc. Odrodzenie i Reformacja w Polsce 1978.
L. Ślęk. Pamiętnik Literacki 1978 z. 3.
J. Ziomek: Rej, Boy i inni. Polityka 1978 nr 22 [dot. też: Od Reja do Boya].
M. Danilewicz-Zielińska. „Kultura”, Paryż 1979 nr 4 [dot. też Od Reja do Boya; Profecja i profesura].
S. Fiszman. „Slavic Review”, Waszyngton 1979 nr 2.
H. Brzezińska: Janusowe” oblicze poety. Polonistyka 1980 nr 6.

Poeta i prorok

S. Makowski: Mickiewicz profesora Weintrauba. Nowe Książki 1983 nr 3.
D.A. Frick. „The Polish Review”, Nowy Jork 1984 nr 1/2 [dot. też: Profecja i profesura].
M. Jagiełło: Dialektyka pokory i pychy. Przegląd Powszechny 1984 nr 3, przedruk „Rocznik Biblioteki Narodowej” 2003.
M. Kwapiszewski. „Literary Studies in Poland”, Wrocław T. 12: 1984.
A. Zieniewicz: Powtórka z wieszcza. Poezja 1984 nr 11/12.
R. Picchio. „The Slavic Review”, Urbana — Champaign 1985 nr 2.
Z. Wójcicka: Czy na pewno prorok? Ruch Literacki 1985 nr 5/6.

O współczesnych i o sobie

M.E. Cybulska. „Tydzień Polski”, Londyn 1987 nr 10 [dot. Szkic autobiografii].
J. Łukasiewicz: Weintraub wśród innych. Znak 1994 nr 11.
T. Ulewicz. Ruch Literacki 1994 z. 5/6.
P. Wilczek: Testament profesora Weintrauba. Ogród 1994 nr 2.
A. Bagłajewski: Portret pięknej plejady. Twórczość 1995 nr 10.
A. Hutnikiewicz: Zbiorowy portret twórców humanistyki lat międzywojennych. Kresy 1995 nr 2.
W.J. Podgórski: Chłopak z Zawiercia. Nowe Książki 1995 nr 4.

Mickiewicz – mistyczny polityk i inne studia o poecie

K. Pieńkosz: Racjonalista i mistyk. Sycyna 1998 nr 24.