WASYL Stanisław

Urodzony 13 lutego 1939 w Krakowie; syn Franciszka Wasyla, stolarza, i Antoniny z Zapałowiczów. W 1953-57 uczęszczał do średniej szkoły młynarskiej we Wrocławiu, prowadzonej przez Wojciecha Dzieduszyckiego. Po powrocie do Krakowa był wolnym słuchaczem filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczestniczył w ruchu artystycznym młodzieży akademickiej Krakowa skupionej wokół Piwnicy Pod Baranami i Teatru 38. W 1959 zamieszkał w Szczecinie, gdzie także włączył się w życie kulturalne środowiska studenckiego, m.in. występował w zespole pantomimy przy Politechnice Szczecińskiej. Debiutował w 1959 wierszem pt. Moje małe ja, opublikowanym na łamach dodatku literackiego „Głosu Szczecińskiego”. W 1960-61 należał do grupy literackiej Kontrasty w Szczecinie, powstałej przy miejscowym Klubie Stowarzyszenia Pax. W 1961 przeniósł się do Kołobrzegu i studiował filologię polską w tamtejszym Studium Nauczycielskim. Po ukończeniu w 1963 studiów odbył paromiesięczny staż jako nauczyciel, a następnie w 1964 podjął pracę jako instruktor w Wojewódzkim Zjednoczeniu Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego w Koszalinie. W tymże roku zawarł związek małżeński z Teresą Kowalską, nauczycielką geografii. W 1965 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Wiersze drukował m.in. na łamach „Głosu Koszalińskiego” (1966-70, 1974), „Nurtu” (1967-68, 1973), „Głosu Pomorza” (1978, 1980, 1982). W 1967-71 należał do Kołobrzeskiej Grupy Poetycko-Plastycznej Reda. W 1971 został członkiem Stowarzyszenia Marynistów Polskich. Od 1975 należał do Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). W 1976 i 1981 odbywał rejsy morskie po Pacyfiku i Atlantyku jako rybak na trawlerach Przedsiębiorstwa Połowów Dalekomorskich Odra. Zwiedził wówczas Meksyk, Panamę, Brazylię, Urugwaj i Falklandy, zbierając materiały do reportaży. W 1980 był zatrudniony jako instruktor kulturalno-oświatowy w Urzędzie Gminy w Ustroniu Morskim, a następnie w 1981-2001 pełnił funkcję dyrektora Gminnego Ośrodka Kultury w tym mieście. W 1983 otrzymał nagrodę Wojewody Koszalińskiego za zasługi dla rozwoju kultury. W 1986-87 był zatrudniony w przedsiębiorstwie Energopol jako pracownik kulturalno-oświatowy przy placówce budującej gazociąg na Ukrainie. W 1990 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Kołobrzegu.