BIO
Urodzona 29 listopada 1922 w Nowych Skalmierzycach (powiat Ostrów Wielkopolski) w rodzinie kupieckiej; córka Antoniego Teicherta i Weroniki z domu Paszak. W młodości mieszkała w Jarocinie, gdzie uczęszczała do Gimnazjum im. T. Kościuszki. W tym okresie ogłosiła pierwsze utwory literackie na łamach czasopisma młodzieży gimnazjalnej „Wici Jaroty”; debiutowała w 1937 tekstem pt. Przez moje okno... (podpisana L. Teichertówna; nr 4), w 1938 zaczęło się ukazywać jej opowiadanie pt. Skarbnik (niepodpisane; 1938 nr 1, 1939 nr 2; druk prawdopodobnie nieukończony), za które otrzymała I nagrodę w grupie młodszych uczniów w konkursie literackim, ogłoszonym przez Towarzystwo Bratniej Pomocy. Po wybuchu II wojny światowej została w grudniu 1939 wysiedlona przez Niemców do Generalnego Gubernatorstwa. Początkowo pracowała przez rok jako robotnica w Leśnictwie Białaczów (powiat Opoczno), a następnie jako urzędniczka w Nadleśnictwie Zaklików (obecnie powiat Stalowa Wola). Jednocześnie uczyła się na tajnych kompletach. Po wycofaniu się Niemców, we wrześniu 1944 wstąpiła ochotniczo w Lublinie do 2. Armii Wojska Polskiego. Była korespondentem wojennym, a następnie do 1947 redaktorem naczelnym wydawanej przez Dowództwo Okręgu Wojskowego Poznań gazety „Orzeł Biały”, w której publikowała artykuły i reportaże (pod pseudonimem L. Tkacz). Otrzymała liczne odznaczenia wojskowe, m.in.: srebrny medal Zasłużony na Polu Chwały (1945), Zwycięstwo i Wolność (1946) oraz radziecki medal Za Pobiedu (1946). W 1946 wyszła za mąż za Mariana Wadeckiego (rozwiedzeni). W 1947 wystąpiła z wojska i zamieszkała w Warszawie. W 1948-55 pracowała jako reporterka działu krajowego w „Polsce Zbrojnej”, a później w „Żołnierzu Wolności” (podpisana m.in.: L. Tkacz, slw.). Równocześnie uczęszczała do dwuletniego Dziennikarskiego Studium Zawodowego, które ukończyła w 1950. W 1948-56 pełniła funkcję członka, a potem przewodniczącej komitetu obwodowego Frontu Jedności Narodu. Od 1952 należała do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 1955 pracowała w redakcji biuletynu Ośrodka Prasowego V Światowego Festiwalu Studentów w Warszawie. W 1957-1959 była redaktorem kolumny kobiecej w tygodniku „Granice”, później pracowała w Wytwórni Filmowej Czołówka, a w 1964-68 w „Głosie Żołnierza” jako redaktor literacki (tu też teksty pod pseudonimami: L. Tkacz, slw.). Publikowała następnie w gazecie Ligi Obrony Kraju „Czata” (1969-74). Od połowy lat pięćdziesiątych pisała także utwory dla młodzieży. Prowadziła również działalność społeczną jako opiekun (1958-62), a następnie kurator społeczny (do 1967) przy sądzie dla nieletnich. Od 1968 była członkiem Związku Literatów Polskich. W 1978-80 prowadziła lekcje wychowawcze w Szkole Podstawowej im. L. Kruczkowskiego w Warszawie. W 1984 otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1968) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975). Zmarła 25 grudnia 1998 w Warszawie.
Twórczość
1. Na wysuniętym posterunku. [Opowiadania dla żołnierzy]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1954, 97 s.
Zawartość
2. Z kroniki żołnierskiej sławy. [Opowiadania dla żołnierzy]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1955, 92 s.
Zawartość
3. Opowieść Pyrki. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1957, 237 s. Wyd. nast. łącznie z Odpowiadać nie mogę zob. poz. ↑.
4. Odpowiadać nie mogę. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1959 [właśc. 1958], 216 s.
Wyd. nast. łącznie z poz. ↑ pt. Odpowiadać nie mogę tamże: 1971, 418 s., wyd. 2 [!] 1976.
5. Historia prawie autentyczna. [Powieść]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1960, 331 s. Wyd. 2 tamże 1963.
6. Bez drogowskazu. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1961, 289 s.
7. Adam i Ewa. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1962, 217 s. Wyd. 2 łącznie z Ewa, Adam i reszta zob. poz. ↑.
8. Ewa, Adam i reszta. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1964, 178 s.
Wyd. nast. łącznie z poz. ↑ pt. Ewa, Adam i reszta tamże: 1968, 382 s., wyd. 2 1974.
9. Miecz Gościwita. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1966, 186 s. Wyd. 2 tamże 1985.
10. Nad Nysą Łużycką. 1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1968, 182 s.
11. W rodzinnym gnieździe. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1968, 258 s. Wyd. 2 tamże 1985.
12. Od pierwszego wejrzenia. [Opowiadania dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1969, 146 s.
Zawartość
13. Budziszyn. Kwiecień 1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1970, 30 s.
14. Wyzwolenie Pragi. 1944. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1970, 142 s.
15. Lestek. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1971, 202 s. Wyd. 2 tamże 1986.
16. Pod Budziszynem. 1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1972, 175 s.
17. Przez ogień i wodę. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1972, 164 s.
18. Egzamin niedojrzałości. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1974, 168 s. Wyd. 2 tamże 1980 [właśc. 1979].
19. Nad Turią i Bugiem. 1944. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975, 143 s.
20. Generał K. Świerczewski „Walter” 1897-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1976, 200 s.
21. W miasteczku pod wiatrakiem. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” 1977, 258 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1975, 1976, 1979, 1989.
