WACZKÓW Józef

Urodzony 11 marca 1933 w Żyrardowie; syn Leona Waczków, urzędnika, i Stanisławy ze Smogorzewskich. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Dąbrowie Tarnowskiej, gdzie ukończył szkołę podstawową. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Elblągu; w 1951 zdał maturę w tamtejszym liceum. Następnie studiował polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim (UW). Debiutował w 1954 przekładem wiersza S. Szczipaczowa pt. Nie widzą siebie przestrzenie zamglone..., ogłoszonym w tygodniku „Dookoła świata” (nr 5). Uczestniczył w studenckim życiu kulturalnym: współpracował jako aktor i autor tekstów ze Studenckim Teatrem Satyryków oraz z Centralnym Klubem Studentów Warszawy Hybrydy, którego był też współzałożycielem i w 1957-58 pierwszym kierownikiem. W 1956 uzyskał magisterium z zakresu polonistyki na UW. W 1958 był członkiem kolegium redakcyjnego dwutygodnika „Współczesność”. W 1959-61 pracował jako instruktor kulturalny Rady Naczelnej Zrzeszenia Studentów Polskich. Wiersze, przekłady z języka rosyjskiego i recenzje drukował m.in. na łamach „Współczesności” (1956-57, 1962-70), „Itd” (1962-70, z przerwami), „Literatury Radzieckiej” (1962-64, 1967-68), „Zwierciadła” (1964-84, z przerwami), „Radaru” (1966-71) i „Poezji” (1965-70). W 1959-71 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1962-64 pełnił funkcję przewodniczącego Federacji Jazzowej. W tym samym czasie pracował w dziale artystycznym Telewizji Polskiej. Był autorem m.in. montaży poetyckich (od 1962) oraz cyklicznych programów: Klub Młodzieżowy »Proton« (1963) i Śpiewki stare ale jare (1964-69), za które otrzymał nagrodę Prezesa Komitetu do Spraw Radia i Telewizji w 1968. W 1964 należał do zespołu redakcyjnego czasopisma „Itd”. W 1965-69 przebywał w Pradze czeskiej, gdzie redagował kwartalnik Międzynarodowego Związku Studentów „Jeune Cinéma et Théatre”; ogłaszał tu także artykuły (m.in. pod pseudonimem Zef You). Nadsyłał również korespondencje do tygodnika „Itd”. Poznał język i kulturę Czech i Słowacji. Po powrocie do Polski wszedł w skład zespołu redakcyjnego tygodnika „Ekran”; do 1973 zamieszczał tu liczne recenzje filmowe. W 1969-91 był członkiem Związku Literatów Polskich; w 1970-71 pełnił funkcję sekretarza Sekcji Tłumaczy przy Zarządzie Głównym Związku. W 1971 rozpoczął pracę w redakcji miesięcznika „Literatura na Świecie”; ogłaszał tu liczne artykuły, recenzje i tłumaczenia z języka czeskiego, słowackiego, francuskiego i rosyjskiego (też pod pseudonimami: Adam Paryski, Andrzej Paryski, Jan Popielak). Przekłady, artykuły i recenzje drukował w tym czasie m.in. także na łamach czasopism: „Scena” (1970-77, 1983, 1986), „Literatura” (1974-81, z przerwami, 1985, 1990), „Nowy Wyraz” (1974-77), „Poezja” (1974-77, 1986), „Tygodnik Kulturalny” (1975-79, 1986-89) i „Literatura Radziecka” (1979-82, 1985-87). W 1974 otrzymał za osiągnięcia translatorskie nagrodę Pegaza, przyznaną przez Klub Studentów Wybrzeża Żak w Gdańsku. W 1988 doktoryzował się na podstawie monografii Franciszek Halas (promotor prof. Halina Janaszek-Ivaničková). W 1990 został wyróżniony nagrodą im. P.O. Hviezdoslava, przyznaną przez Stowarzyszenie Pisarzy Słowackich. W 1991 wstąpił do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wiele podróżował po Europie, wielokrotnie był we Francji. Zmarł 15 grudnia 2005 w Warszawie.