BIO
Urodzony 9 lutego 1905 w Siemierzu (powiat Tomaszów Lubelski); syn Jana Przyłuskiego, agronoma i administratora majątku ziemskiego, i Bronisławy z Wysoczańskich. Początkowo uczęszczał do Szkoły Powszechnej im. J. Śniadeckiego w Kielcach, następnie przez rok do I Szkoły Realnej w Krakowie. W 1919 wstąpił do 1. Korpusu Kadetów we Lwowie i w 1923 zdał maturę o profilu matematyczno-przyrodniczym. Następnie w 1925 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii i Inżynierii w Toruniu. W 1925-32 służył w 14. Dywizjonie Artylerii Konnej w Poznaniu. W 1929 ożenił się z Jadwigą Arkuszewską. W 1930 rozpoczął twórczość literacką; w tymże roku otrzymał I nagrodę w konkursie poetyckim Akademickiego Koła Miłośników Sztuki „Promethidion” w Poznaniu. Był współzałożycielem (1932) i członkiem poznańskiej grupy poetyckiej Prom; debiutował w 1932 na łamach miesięcznika poetyckiego „Prom” (nr 1) wierszami pt. Niezrozumiałe świty, Nasze serca i Lilie; później do 1933 współpracował z redakcją tego pisma. Należał do Związku Zawodowego Literatów Polskich w Poznaniu. W 1932-35 pełnił funkcję instruktora w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu, a w 1935 został mianowany dowódcą baterii w Białymstoku w stopniu kapitana. Rozwijając twórczość literacką, ogłaszał wiersze i prozę m.in. w „Dzienniku Poznańskim” (1933-34), „Życiu Literackim” (1834), „Okolicy Poetów” (1936-38) i „Skamandrze” (1938). Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 jako dowódca baterii w 14. Dywizjonie Artylerii Konnej armii generała Franciszka Kleeberga; za udział w bitwie pod Domanowem otrzymał Krzyż Virtuti Militari V klasy. Po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w Oflagu VII A w Murnau w górnej Bawarii. Pisał utwory sceniczne i rewie dla obozowego teatru oraz występował w nim jako aktor. Po wyzwoleniu podjął służbę w 12. Pułku Ułanów Podolskich w 2. Korpusie Polskim we Włoszech, wraz z którym w 1946 przybył do Wielkiej Brytanii. Zdemobilizowany w 1947, zamieszkał w Londynie. Do jesieni 1949 był aktorem w Teatrze Polskim im. J. Słowackiego. Następnie pracował jako tragarz w kuchni jednego z londyńskich hoteli. Wiosną 1951 zatrudnił się jako terapeuta w polskim szpitalu psychiatrycznym w Mabledon Park, gdzie pracował do 1958. Kontynuował twórczość literacką. W 1950 otrzymał nagrodę Katolickiego Ośrodka Wydawniczego „Veritas”, w 1951 nagrodę w konkursie poetyckim wydawanego w Sztokholmie czasopisma „Wiadomości Polskie”, a w 1952 nagrodę w konkursie literackim Radia Wolna Europa. Wiersze, artykuły literackie, przekłady poetyckie z języka angielskiego i niemieckiego publikował w londyńskich czasopismach emigracyjnych „Życie” (1950-53), „Wiadomości” (1950-80), „Orzeł Biały” (1952, 1976-77, 1980). W 1958-70 mieszkał w Monachium i pracował w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa; pisał liczne słuchowiska o tematyce biblijnej i chrześcijańskiej. W 1963 otrzymał nagrodę w konkursie literackim Związku Artystów Scen Polskich za Granicą i Ogniska Polskiego w Londynie, a w 1969 za całokształt twórczości nagrodę im. H. Naglerowej, przyznawaną przez Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Utwory poetyckie oraz recenzje literackie i teatralne ogłaszał m.in. w czasopismach „Na Antenie” (Monachium, od 1954) i „Tydzień Polski” (dodatek „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza”; Londyn, 1964-80, z przerwami). W 1970 powrócił do Londynu i aktywnie uczestniczył w życiu polskiego środowiska emigracyjnego i literackiego; był m.in. członkiem zarządu Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie oraz brał udział w działalności Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego (POSK). Należał do Pen Club Center for Writers in Exile. Odznaczony Orderem Polonia Restituta V klasy (1979). Wchodził w skład komitetu redakcyjnego wydawanego w Londynie „Pamiętnika Literackiego” (tu też zestawienia bibliograficzne Przekłady dzieł pisarzy polskich stale przebywających poza krajem 1976 t. 1, 1978 t. 2, 1980 t. 3). W 1976 otrzymał nagrodę poetycką Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku. Odznaczony Orderem Polonia Restituta V klasy (1979). Zmarł 11 kwietnia 1980 w Londynie.
Twórczość
1. Badyle. [Wiersze]. Poznań: Skład główny Dom Książki Polskiej 1932, 44 s.
2. Dalekie łąki. [Wiersze]. Toruń: Towarzystwo Bibliofilów im. Lelewela 1935, 48 s.
Zawartość
3. I to minie. [Rewia]. Prapremiera: Murnau, Zespół Oflagu VII A grudzień 1940.
4. Najukochańsza żona maharadży. Operetka. [Współautor:] A. Klerykowski. Prapremiera: Murnau, Zespół Oflagu VII A lipiec 1940.
5. Sen. [Rewia; współautor:] Cz. Szpakowicz. Prapremiera: Murnau, Zespół Oflagu VII A listopad 1940.
6. Kapryśna Afrodyta. Widowisko muzyczne. [Współautorzy:] Cz. Szpakowicz, T. Kubalski. Prapremiera: Murnau, Zespół Oflagu VII A luty 1941.
7. Kochaj i tańcz. Widowisko muzyczne. [Współautor:] Cz. Szpakowicz. Prapremiera: Murnau, Zespół Oflagu VII A grudzień 1941.
8. Hiob. Misterium według Pisma Świętego. Powst. 1944-1945. Druk „Życie”, Londyn 1952 nr 38.
9. Obrona mgieł. Wybór poezji. Londyn: Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas” 1949, 61 s.
Nagrody
10. Poemat nielogiczny. „Kultura”, Paryż 1949 nr 4/5 s. 132-155. Przedruk zob. poz. ↑.
Nagrody
11. Czas pojednany. Sztuka w 5 odsłonach. Powst. 1950. Prapremiera: Londyn, Teatr Sztuk Czytanych Scena Klubowa „Ogniska Polskiego” 1955. Druk fragmentów: Sen Nikodema. (Część III). „Oficyna Poetów”, Londyn 1971 nr 3; Wielka Noc. „Wiadomości”, Londyn 1978 nr 13/14. Druk całości w: Polski dramat emigracyjny 1939-1969. Poznań 1993 s. 385-466. Przedruk zob. poz. ↑.
Nagrody
12. Akord. Poezje. Tonbridge Wells, Kent: Oficyna Poetów i Malarzy 1951, 31 s.
13. Pastorałka małoszowska. Oprac. muzyczne: J. Markowski. Londyn: Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas” 1951 [właśc. 1950], 62 s. Prapremiera: Londyn, Teatr Sztuk Czytanych Scena Klubowa „Ogniska Polskiego” 1952. Wystawienie: krajowe: Grudziądz, Teatr Ziemi Pomorskiej 1990.
Adaptacje
radiowe
14. Strofy o malarstwie. [Poemat w 15 pieśniach]. Londyn: Studium Malarstwa Sztalugowego Społeczności Akademickiej USB w Londynie; drukarnia Oficyna St. Gliwy 1953, 48 s. [Wyd. 2]. Toruń: Biblioteka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2000, 49 s.
15. Kukiełki Bożonarodzeniowe. Mabledon Park: [Oficyna szpitala dla nerwowo chorych] 1954. [Inf. autora]. Druk z podtytułem Słuchowisko oparte na motywach ludowych. „Na Antenie”, Monachium 1964 nr 12.
16. Leon I. Poemat sceniczny w 5 obrazach. Powst. 1954. Druk fragmentów: pt. Honoria i Velia. „Wiadomości”, Londyn 1954 nr 43; pt. Leon i Attyla. „Życie”, Londyn 1954 nr 44; pt. Powrót Leona. „Wiadomości”, Londyn 1975 nr 13. Druk całości zob. poz. ↑.
Nagrody
17. Uprosiłem ciemności. Wiersze 1949-1956. Londyn: White Eagle Press 1957, 99 s.
Zawartość
18. Listy z pustego domu. Wiersze. Southen-on-Sea, Essex: S. Gliwa 1964, 68 s.
19. Wiersze. Londyn: White Eagle Press 1973, 240 s.
Nagrody
20. Szopka. (Na podstawie tekstów oryginalnych Glogera i Kolberga, Pastorałki małoszowskiej i wspomnień dziecinnych ułożył B. Przyłuski). „Wiadomości”, Londyn 1976 nr 52/53.
21. Dramaty. Wstęp: L. Kielanowski. Londyn: Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas” 1986, 362 s.
Zawartość
22. Poezje wybrane. Oprac. i wstępem poprzedził A.K. Waśkiewicz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1987, 271 s.
23. Wiersze zebrane. [Esej wstępny: A. Frajlich. Red., kalendarium, noty: J. Chłap-Nowakowa]. Kraków: Arcana 2005, 527 s.
Przekłady i adaptacje
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1957, 1966, 1967.
