BIO
Urodzony 31 maja 1926 w Poznaniu; syn Stefana Przybysza, urzędnika dyrekcji kolei, i Marty z domu Mittelstaedt. Do szkół uczęszczał w Poznaniu. W czasie II wojny światowej pracował jako robotnik w prowianturze wojskowej w Poznaniu, w 1945 brał udział w walkach o cytadelę poznańską. Po wojnie ukończył w 1946 naukę w Liceum im. K. Marcinkowskiego i studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, który ukończył w 1950. Debiutował w 1948 humoreską pt. Wigilijny groch z kapustą, opublikowaną w „Głosie Wielkopolskim” (nr 354; podpisany J.P.). W 1951 ożenił się z Danutą Magolewską, magistrem wychowania fizycznego. W 1951 pracował w Banku Inwestycyjnym, a następnie w 1952-78 w Zjednoczeniu Przemysłu Meblarskiego. Współpracował z tygodnikiem satyrycznym „Kaktus” (1957-60) i „Gazetą Poznańską” (1965-73; tu rubryka satyryczna pt. Magazynek). W 1969 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (do 1989). Od 1972 należał do Związku Literatów Polskich (do 1990; w 1972-74 członek zarządu, w 1975 skarbnik, w 1978-81 wiceprezes Oddziału Poznańskiego). W 1973-81 pracował w redakcji magazynu ilustrowanego „Tydzień”, pełniąc kolejno funkcje kierownika działu, zastępcy sekretarza redakcji i redaktora naczelnego; publikował tu m.in. artykuły dotyczące problematyki społecznej i obyczajowej, korespondencje zagraniczne oraz w 1973 cykl pt. Tygodnik satyryczny Lizus, a w 1974-81 cykl felietonów satyrycznych pt. Ha. Współpracował także z dwutygodnikiem „Karuzela” (1978-85), publikując opowiadania satyryczne, humoreski i cykl felietonów pt. Trzy po trzy (m.in. podpisany ZET-ZET) oraz z miesięcznikiem „Nurt” (1978-82), w którym publikował cykl satyryczny pt. Osobiste. Od 1978 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (do 1982, potem do Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej). W 1982 był redaktorem naczelnym tygodnika „Wprost”. W 1983 wznowił współpracę z „Gazetą Poznańską” jako starszy publicysta w dziale kultury, a od 1986 był kierownikiem jej wydania magazynowego; publikował tu m.in. cykl felietonów pt. Na marginesie (1983, 1985) i rubrykę satyryczną Magazynek Szóstego Wydania. (Rok założenia 1965) (1983). W 1985 publikował w tygodniku „Odrodzenie” cykl felietonów pt. Z boku. W 1987 otrzymał Nagrodę Literacką im. W. Reymonta, a w 1988 nagrodę kulturalną miasta Poznania. W kwietniu 1997 zaczął prowadzić w miesięczniku „Menu” satyryczną stronę autorską pt. Manuskrypt. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1968), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978). Zmarł 2 marca 2001 w Poznaniu; pochowany tamże w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Junikowo.
Twórczość
1. Przygody dżentelmenów. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1962, 137 s.
Zawartość
2. Moi dobrzy nieznajomi. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1966, 160 s.
Zawartość
3. Dyrektor też człowiek. (Najazd na zajazd). Wodewil. Libretto i dialogi: J. Przybysz. Piosenki: L. Konopiński i W. Ścisłowski. Muzyka: F. Nowak, M. Święcicki. Prapremiera: Poznań, Państwowe Przedsiębiorstwo Imprez Estradowych 1968.
4. Światek nasz kochany. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1968, 113 s.
Zawartość
5. Sekrety rodzinne. [Opowiadania]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1972, 129 s.
Zawartość
6. Zapiski untermenscha. [Powieść]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1972, 206 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1977, wyd. 3 1988.
7. Okropnie śliczny jest ten świat. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1973, 206 s.
Zawartość
8. Trzynastego w piątek. [Opowiadania satyryczne]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1975, 167 s.
Zawartość
9. W zapachu migdałów i lukru. [Opowiadania]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1978, 164 s.
Zawartość
10. Pies, który wysiadł w Sopocie. [Powieść]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1980, 136 s.
11. Krótki fragment dziejów rodu. [Powieść]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1981, 173 s.
Nagrody
12. Eintopfkommando. [Powieść]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1986, 190 s.
13. Długa lekcja gimnastyki. [Powieść]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1990, 231 s.
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1988, 1998.
