BIO
Urodzona 23 sierpnia 1923 w Krakowie; córka Antoniego Posmysza, kolejarza, i Stefanii ze Świerczyńskich. Uczęszczała od 1937 do szkoły handlowej w Krakowie. W czasie okupacji niemieckiej mieszkała nadal w Krakowie i kontynuowała naukę na tajnych kompletach gimnazjalnych. Pracowała jednocześnie w fabryce kabli w Krakowie-Płaszowie. Nawiązała tam kontakty z grupą młodzieży z kręgu Związku Walki Zbrojnej, z którą została aresztowana przez gestapo w kwietniu 1942. Po półtoramiesięcznym pobycie w więzieniu na ulicy Montelupich w Krakowie, została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, a następnie, w związku z jego ewakuacją w styczniu 1945, do obozu w Ravensbrück i Neustadt Glewe. Po wyzwoleniu obozu powróciła w maju 1945 do kraju. Zamieszkała w Warszawie, gdzie pracowała początkowo w redakcji „Głosu Ludu” jako pomoc biurowa, a potem korektorka. W tymże piśmie debiutowała w 1945 wspomnieniami z obozu koncentracyjnego pt. Znam katów z Belsen. Więźniarka z Oświęcimia opowiada o działalności oskarżonych w Lüneburgu (nr 258; podpisana: 7566). Jednocześnie uczyła się w Liceum Miejskim dla Dorosłych nr V. W 1946 rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W tym okresie nadal pracowała kolejno jako korektorka w redakcji „Robotnika”, referent prasowy w Biurze Prasowym Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, dziennikarka w miesięczniku „Przyjaźń”. Od 1948 należała do Związku Dziennikarzy Polskich (potem do 1981 do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich). Po uzyskaniu magisterium w 1952, podjęła pracę w dziale oświatowym Polskiego Radia, w 1954 przeszła do redakcji reportaży w dziale literackim (w 1958 została kierownikiem). Debiutowała na antenie w 1954 reportażem pt. O młodzieży z Garbowa i o książkach, które nie zbłądziły; od 1959 pisała też słuchowiska radiowe, od 1960 była współautorką i kierowniczką zespołu autorów powieści radiowej W Jezioranach. W 1960 wyszła za mąż za Jana Piaseckiego↑, prozaika. Od 1962 była członkiem Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). W 1976 otrzymała nagrodę Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za osiągnięcia autorskie w dziedzinie słuchowisk. W 1976 przeszła na rentę, rezygnując z pracy etatowej w radiu i z dalszego współuczestniczenia w pisaniu powieści radiowej W Jezioranach. Odbywała podróże po Europie; w 1985 spędziła pół roku w Stanach Zjednoczonych. W 1989 została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim (1964) i Krzyżem Oficerskim (1970) Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1973). Mieszkała w Warszawie, a w ostatnim okresie życia przebywała w hospicjum w Oświęcimiu, gdzie zmarła 8 sierpnia 2022; pochowana na tamtejszym cmentarzu komunalnym.
Twórczość
1. Pasażerka z kabiny 45. Słuchowisko radiowe. Polskie Radio 1959. Druk pt. Pasażerka zob. poz. ↑. Por. poz. ↑, ↑, ↑.
Przekłady
czeski
niemiecki
rosyjski
2. Pasażerka. Widowisko telewizyjne. Telewizja Polska 1960. Por. poz. ↑, ↑.
3. W Jezioranach. [Powieść radiowa; współautorzy:] W. Milczarek, A. Mularczyk. Polskie Radio 1960-1976.
Nagrody
Wersja beletrystyczna druk „Dziennik Ludowy”: Adaptacja: Z. Dróżdż-Satanowska 1961-1965; [Z. Posmysz, W. Milczarek, A. Mularczyk] Zespół Autorów Radiowych 1966-1970; B. Orłowska, W. Milczarek 1970 (od nr 63)-1976.
4. Ave Maria. Słuchowisko radiowe. Polskie Radio 1961. Druk zob. poz. ↑. Por. poz. ↑.
Przekłady
niemiecki
5. Pasażerka. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1962, 149 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1964, wyd. 3 1971; wyd. 4 Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza 1988. Por. poz. ↑.
Przekłady
bułgarski
czeski
gruziński
japoński
kazachski
litewski
łotewski
mołdawski
niemiecki
ormiański
rosyjski
rumuński
słowacki
ukraiński
węgierski
Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Pasażerka; Wakacje nad Adriatykiem. Warszawa: Czytelnik 1980, 557 s.
6. Pasażerka. Scenariusz filmowy. [Współautor:] A. Munk. Ekranizacja 1963. Por. poz. ↑.
7. Zanim mnie pani pozna. Słuchowisko radiowe. Polskie Radio 1964. Druk zob. poz. ↑. Por. poz. ↑.
Przekłady
niemiecki
8. Przystanek w lesie. [Opowiadania]. Warszawa: Czytelnik 1965, 337 s.
Zawartość
9. Cierpkie głogi. Scenariusz filmowy. [Współautor:] J. Weychert. Ekranizacja 1966.
10. Może to dziś. Słuchowisko radiowe. Polskie Radio 1966. Druk „Teatr Polskiego Radia” 1966 nr 12 s. 1-24. Przedruk zob. poz. ↑.
Przekłady
słowacki
11. Tor. Słuchowisko radiowe. Polskie Radio 1966. Druk w: Teatr wyobraźni. Warszawa 1969 s. 315-342. Przedruk zob. poz. ↑.
Nagrody
12. Palę Martina Edena. Słuchowisko radiowe. Polskie Radio 1968. Druk „Teatr Polskiego Radia” 1969 nr 1 s. 57-83. Przedruk zob. poz. ↑. Por. poz. ↑.
Nagrody
13. Wypluty przez tęczę. Widowisko telewizyjne. Telewizja Polska 1968.
Nagrody
14. Mały. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1970.
15. Wakacje nad Adriatykiem. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1970, 243 s. Wyd. łącznie z Pasażerka zob. poz. ↑; wyd. 3 Oświęcim: Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau 2004.
Przekłady
czeski
niemiecki
słowacki
ukraiński
Adaptacje
telewizyjne
16. Nie za górą, nia za rzeką. Widowisko telewizyjne. „Teatr Polskiej Telewizji” 1971 nr 4 s. 51-72. Telewizja Polska 1972.
17. Dukty. Widowisko telewizyjne. „Teatr Polskiej Telewizji” 1972 nr 3 s. 55-74.
18. Mikroklimat. [Powieść]. Warszawa: Książka i Wiedza 1975, 267 s.
Nagrody
Adaptacje
radiowe
19. Drzewo do drzewa podobne. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1977, 129. s.
20. Miejsce na ścianie. [Słuchowiska radiowe]. Posłowie: Z. Macużanka. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1977, 232 s.
Zawartość
21. Cena. [Powieść]. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1978, 247 s.
Nagrody
Przekłady
rosyjski
słowacki
22. Człowiek spod kaloryfera. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1980, 141 s.
23. Ten sam doktor M. [Opowiadania]. Warszawa: Iskry 1981, 246 s.
Zawartość
24. Wdowa i kochankowie. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1988, 285 s.
25. Do wolności, do śmierci, do życia. Warszawa: Wydawnictwo von Borowiecky 1996, 101 s.
Słuchowiska radiowe, m.in.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1966, 1974, 1978, 1988.