POLSAKIEWICZ Zdzisław

Urodzony 17 lipca 1928 w Bydgoszczy; syn Mariana Polsakiewicza, notariusza, i Marty z Kamińskich. Podczas okupacji niemieckiej został w 1939 wraz z rodzicami wysiedlony z Bydgoszczy i zamieszkał w Warszawie. Uczył się na tajnych kompletach gimnazjalnych; w 1944 zdał małą maturę. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej jako członek Szarych Szeregów. Walczył w powstaniu warszawskim w batalionie „Zośka”. Po upadku powstania przebywał do stycznia 1945 głównie pod Łowiczem. W 1945 powrócił do Bydgoszczy, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum i w 1946 zdał maturę. W 1947 przeniósł się do Warszawy i podjął pracę reportera w redakcji „Wieczoru Warszawy”. Od tegoż roku studiował (do 1951) na Wydziale Społeczno-Politycznym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Ożenił się z Hanną Nowożeniuk, dziennikarką (rozwód 1953). Kontynuował pracę dziennikarską w redakcji „Gazety Żołnierza” (1949-51) i w tygodniku „Przyjaciółka” (1951-55). Równocześnie zaczął uprawiać twórczość poetycką; debiutował w 1950 cyklem wierszy pt. Migawki z Kongresu Pokoju, opublikowanym w tygodniku „Nowa Kultura” (nr 30). Wiersze i artykuły zamieszczał następnie w tygodnikach „Wieś” (1950-54) oraz „Przyjaciółka”. W 1955 zamieszkał w Bydgoszczy. Od tegoż roku do 1960 pracował w redakcji „Gazety Pomorskiej”; na łamach tego pisma publikował w 1958-74, z przerwami (też pod pseudonimami: (biel), (POL), (pol.), (z.p.), (Z. Pol.), (ZP)). Wiersze, artykuły i recenzje drukował nadto m.in. w pismach „Nowy Tor” (1955-57), „Pomorze” (1955-72; podpisany też: (Biel), (Z.P.)), „Spojrzenia” (1958-62), „Panorama Północy” (1960; tu cykl Notatnik bydgoski). W 1956-61 był kierownikiem literackim bydgoskiego kabaretu Wróbel. W 1960-68 należał do Bydgoskiej Grupy Poetyckiej „Wiatraki”, skupiającej się wokół dodatku literackiego dwutygodnika „Fakty i Myśli” pt. „Wiatraki” (tu publikował w 1960-67 wiersze i artykuły, podpisany też (T. Biel.)). Równocześnie w 1960-69 pracował w redakcji „Faktów i Myśli” (tu też w 1967-72 liczne artykuły i recenzje), a następnie w redakcji „Gazety Toruńskiej” w Toruniu i w Wojewódzkim Domu Kultury w Olsztynie. Otrzymał kilka nagród w konkursach, m.in. na Bydgoskiej Wiośnie Poetyckiej (1962), Sympozjum Młodych Twórców Polski Północnej (1965). W 1968 ożenił się z Adrianą Szymańską↑, poetką (rozwód 1972). Był współorganizatorem Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Bydgoszczy. W 1970 został członkiem Związku Literatów Polskich. Wiersze i recenzje ogłaszał także w „Głosie Pomorza” (1972-74) i w „Faktach” (1973). Zmarł 11 listopada 1974 w Bydgoszczy; pochowany tamże na Cmentarzu Nowofarnym.