BIO
Urodzony 7 października 1922 w Warszawie; syn Stanisława Neufelda, adwokata, i Jadwigi z domu Grundzach. Od 1932 uczęszczał do Gimnazjum im. M. Reja w Warszawie. W 1937-39 należał do półlegalnej Organizacji Młodzieży Socjalistycznej Spartakus. Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się na ochotnika do oddziałów Przysposobienia Wojskowego. W okresie okupacji niemieckiej mieszkał początkowo nadal w Warszawie i kontynuował naukę na tajnych kompletach Gimnazjum im. M. Reja; w 1940 zdał maturę. Został na krótko aresztowany przez gestapo. Był związany z socjalistyczną grupą konspiracyjną Barykada Wolności. Od grudnia 1940 mieszkał na terenie getta warszawskiego, utrzymywał się z pracy w Izbie Lekarskiej oraz udzielania korepetycji. Studiował tam przez pewien czas nauki przyrodnicze w Pedagogium, założonym przez Brunona Winawera. W sierpniu 1942 zdołał opuścić getto i ukrywał się u przyjaciół w Warszawie. Od wiosny 1944 pracował jako robotnik rolny w majątkach Badowo-Kłody i Badowo-Dańki pod Mszczonowem. Po wyzwoleniu tych terenów przeniósł się do Łodzi, gdzie pracował w Spółdzielni Spożywców Społem oraz studiował ekonomię na Uniwersytecie Łódzkim. Latem 1945 zamieszkał w Warszawie. W tymże roku został członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (od 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza). Ukończył Szkołę Konsularno-Dyplomatyczną Ministerstwa Spraw Zagranicznych (MSZ) w Warszawie, a następnie pracował w 1946-47 w Ambasadzie Polskiej w Londynie. Po powrocie z tej placówki był zatrudniony w Wydziale Brytyjskim MSZ w Warszawie. Równocześnie studiował w Wyższej Szkole Służby Zagranicznej; w 1951 uzyskał magisterium z prawa międzynarodowego. Twórczość literacką rozpoczął około 1948 szopką satyryczną MSZ, zrealizowaną przez aktorów Teatru Nowego; na łamach prasy debiutował w 1949 wierszami pt. O radzie w Bonn i List Pasterski, drukowanymi w „Szpilkach” (nr 21). W 1951 wystąpił ze służby dyplomatycznej i zajął się wyłącznie twórczością literacką jako satyryk i tłumacz, początkowo poezji niemieckiej (m.in. Heinricha Heinego i Johanna Wolfganga Goethego), a później także prozy, dramatów i utworów dla dzieci z języka angielskiego. Kontynuował współpracę ze „Szpilkami” jako autor utworów satyrycznych, felietonów, recenzji (tu m.in. w 1964 cykl pt. Recenzje w pigułkach) i przekładów z niemieckiego, był także w 1953-60 członkiem zespołu redakcyjnego; w 1956 zainicjował przyznawanie nagrody „Szpilek” dla studenckich teatrów satyrycznych, Stańczykowski Kaduceusz. Publikował też m.in. w „Expressie Wieczornym” (1949-56), „Musze” (1949-52), „Dzienniku Bałtyckim” (1951-53), „Przyjaźni” (1952-55), „Nowej Kulturze” (1953-58), „Świecie” (1953-56), „Gazecie Robotniczej” (1960-69), „Głosie Robotniczym” (głównie w 1960-63), „Światowidzie” (1962-68; od 1964 też recenzje teatralne) oraz utwory dla dzieci w „Płomyczku” (1960-68). Współpracował również z radiem (m.in. pisał od 1949 teksty do audycji Muzyka i aktualności oraz Radio-„Szpilki”) i telewizją. Ożenił się ze Stanisławą, pedagogiem baletu klasycznego. W 1957 został członkiem Związku Literatów Polskich. W 1968 otrzymał nagrodę Komitetu do Spraw Radia i Telewizji jako współautor cyklu telewizyjnego pt. Śpiewki stare, ale jare. W 1970 wyemigrował z Polski najpierw do Danii, gdzie żona otrzymała pracę, a później do Szwecji i zamieszkał w Sztokholmie. Nauczył się języków skandynawskich, a następnie ukończył studia bibliotekarskie w Szwedzkiej Wyższej Szkole Bibliotekarskiej w Borås; w 1974 uzyskał dyplom na podstawie pracy poświęconej międzynarodowej bibliografii sztuki przekładu. W 1975-86 pracował jako bibliotekarz w Sveriges Utbildningsradio (Programy Oświatowe Szwedzkiego Radia i Telewizji). Został też tłumaczem przysięgłym z języka szwedzkiego. Kontynuował równocześnie twórczość literacką w języku polskim i szwedzkim. Od 1972 był członkiem Szwedzkiego Związku Pisarzy; działał w komisji do spraw mniejszości i imigrantów. Należał też do Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w Londynie. Od 1974 drukował fraszki i wiersze na łamach tygodników londyńskich „Wiadomości” i dodatku "Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza", „Tydzień Polski”. Publikował też swoje utwory w prasie szwedzkiej, często we własnych przekładach. Jeździł z wieczorami autorskimi po zachodniej Europie, Stanach Zjednoczonych i Australii. W latach osiemdziesiątych zaczął także współpracować z wydawanym w Melbourne „Tygodnikiem Polskim”. Zmarł 9 listopada 1995 w Sztokholmie.
Twórczość
1. Herod i spółka. Szopka polityczna. [Współautor:] W.L. Brudziński. [Warszawa:] Wydawnictwo Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej. Dział Oświatowo-Szkoleniowy 1949, 61 s.
2. Sen bumelanta. Szopka polityczna. [Współautor:] W.L. Brudziński. W: Sen bumelanta. Materiały repertuarowe dla młodzieży zespołów świetlicowych. [Warszawa:] Wydawnictwo Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej. Dział Oświatowo-Szkoleniowy 1950 s. 3-48.
3. O żartobliwej wnuczce. Rzecz przedstawiona pokrótce. [Satyra]. [Warszawa:] Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne RSW „Prasa” [1953], [8] s.
4. Kolce bez róż. [Wiersze i fraszki]. Warszawa: Czytelnik 1955, 79 s.
5. Taniec wśród łuków. [Wiersze i fraszki]. Warszawa: Czytelnik 1957, 159 s.
6. Wybrałem fry-wolność. [Wiersze i fraszki]. Warszawa: Czytelnik 1961, 81 s.
7. Co to? [Wiersze dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1962, [18] k.
8. Chodzące klatki. [Wiersze i fraszki]. Warszawa: Czytelnik 1964, 116 s.
Zawartość
9. Mordercy i świadkowie. Dokument dramatyczny w 2 częściach. Prapremiera: Szczecin, Scena Teatr Współczesny 1966. Druk pt. Dallas 1230 „Jeune Cinéma + Théâtre”, Praga 1967 nr 2.
Przekłady
angielski
10. Tam-Tam. Komedia muzyczna w 3 aktach. Muzyka: R. Czubaty, P. Figiel, R. Orłow. Prapremiera: Warszawa, Operetka 1967.
11. Fraszka ważka i nieważka. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1977, 63 s.
Zawartość
12. Juwenalia. Utwór dramatyczny w 10 odsłonach. Powst. po 1977.
Wersja szwedzka: Tyst och stilla. Przeł.: T. Polanowski, G. Adolfsson. Prapremiera: [w formie teatru czytanego] Sztokholm, Kulturhuset po 1977.
13. Profesor Sterling. Sztuka w 3 aktach. [Współautor:] G. Adolfsson. Powst. ok. 1977.
14. Na pstrym koniu. Wiersze i fraszki. Sztokholm, Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1979, 131 s.
Zawartość
15. Polonez na linie. Wiersze i fraszki. (1980-1982). Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1982, 138 s.
16. Pi razy oko. Wiersze i fraszki. Sztokholm, Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1986, 128 s.
Zawartość
17. Hela Sanningen. Komedia dla młodzieży w 2 aktach. [Współautor:] G. Adolfsson. Powst. 1988.
18. Z deszczu pod rynnę. Wiersze i fraszki. Sztokholm, Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1989, 112 s.
Zawartość
19. Itaka i owaka. Wiersze i fraszki. Warszawa: Gebethner i ska 1992, 218 s.
Zawartość
20. Niderlandy bez Zagłoby. [Wiersze i fraszki]. [Wstęp:] J.R. Krzyżanowski. Warszawa, Podkowa Leśna: Aula 1996, 103 s.
Zawartość
Wydania osobne tekstów piosenek z nutami, m.in.
Przekłady i adaptacje
Wystawienia następne
Adaptacje
radiowe
Adaptacje
radiowe
Adaptacje
radiowe
Zob. też Prace redakcyjne poz. ↑, ↑.
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1966, 1975, 1988.
• Informacja żony 1998.
