POKLEWSKA Krystyna

Urodzona 30 kwietnia 1933 w Warszawie; córka Jana Ryszarda Wernera, inżyniera mechanika (po 1945 profesora Politechniki Łódzkiej), i Krystyny Wiesławy z Choromańskich, absolwentki prawa. W czasie okupacji niemieckiej przebywała nadal w Warszawie. Od 1940 uczęszczała do Szkoły Powszechnej im. C. Plater-Zyberkówny w Warszawie, a w 1943-44 na tajne komplety gimnazjalne. Po wojnie kontynuowała naukę w Gimnazjum im. T. Rejtana (filia w Skolimowie), a od 1948 w V Liceum im. M. Konopnickiej w Łodzi, tu w 1950 zdała maturę. W 1949 została członkiem Związku Młodzieży Polskiej (do 1956). W 1950-53 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim (UŁ), a następnie na Uniwersytecie Warszawskim; w 1955 uzyskała magisterium. W tymże roku wyszła za mąż za Tadeusza Szczepana Poklewskiego, archeologa. Równocześnie podjęła pracę nauczycielki początkowo w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym w Konstantynowie Łódzkim, a od września 1955 w III Liceum Ogólnokształcącym im. T. Kościuszki w Łodzi. W 1959 została zatrudniona na UŁ; w 1959-63 jako asystent, w 1963-75 jako adiunkt. Od 1960 pełniła funkcję sekretarza Komisji Historii Literatury Wydziału I Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (do 1979) i następnie przewodniczącej Komisji. Debiutowała w 1960 artykułem pt. Recepcja Słowackiego we Lwowie (1852-1870), ogłoszonym w „Zeszytach Naukowych Uniwersytetu Łódzkiego” (z. 16), w których publikowała też w latach następnych. Artykuły i studia zamieszczała też m.in. w „Pracach Polonistycznych” (od 1962). W 1963 uzyskała doktorat na podstawie rozprawy pt. Grupa pisarzy „Dziennika Literackiego” w latach 1857-1963 (promotor prof. Stefan Kawyn). W 1974 habilitowała się na podstawie rozprawy Galicja romantyczna. 1816-1840. W 1975 otrzymała stanowisko docenta. W tymże roku została powołana na członka zwyczajnego Łódzkiego Towarzystwa Naukowego oraz członka Komitetu Głównego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. W 1975-78 była także prodziekanem Wydziału Filologicznego do spraw studiów zaocznych, w 1979-81 wicedyrektorem Instytutu Filologii Polskiej oraz równocześnie kierownikiem Zakładu Współczesnej Literatury Polskiej. W 1978 została członkiem Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza (od 1984 członek zarządu oddziału w Łodzi). W 1977 i ponownie w 1978 otrzymała nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Od 1980 należała do Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych „Solidarność”. Po rozwiązaniu Instytutu Filologii Polskiej w listopadzie 1981 była kierownikiem Katedry Literatury Romantyzmu i Literatury Współczesnej oraz pełnomocnikiem dziekana do spraw dydaktyki na wydziale polonistyki (1981-95). W 1981 została redaktorką „Folia Litteraria”, w 1982 członkinią kolegium redakcyjnego „Prac Polonistycznych”, których w 1987-97 była redaktorem naczelnym. Pełniła funkcję kuratora Studenckiego Koła Naukowego Polonistów-Literaturoznawców (1972-78, 1982-90). W 1984 została redaktorem naukowym serii Wiersze Polskie, wydawanej do 1990 przez Wydawnictwo Łódzkie. W 1987-92 (przez dwie kadencje) wchodziła w skład Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN (1987-89). W 1989 została członkiem Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W tymże roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1990 została profesorem zwyczajnym UŁ. Odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1976), Złotą Odznaką Uniwersytetu Łódzkiego (1978) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990). Mieszkała w Łodzi. Tam też zmarła 23 września 2019; pochowana na Cmentarzu Ewangelicko-augsburskim.