BIO
Urodzony 21 grudnia 1891 w majątku Rym (powiat słucki) w rodzinie ziemiańskiej; syn Jana Okołowa, poety i tłumacza, oraz Stefanii z Babickich. Początkowo uczył się w domu, a w 1906-09 w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. Następnie od 1910 mieszkał w Parnawie na Łotwie, gdzie zdał maturę. Debiutował w 1911 wierszem z cyklu O zachodzie, ogłoszonym w tygodniku „Świat” (nr 45). W 1912 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Lwowskim. Powołany po wybuchu I wojny światowej do wojska rosyjskiego, przebywał kolejno w Nieświerzu i Nowousieńsku, gdzie w 1917 ożenił się z Elżbietą Ułanow. W tymże roku przeniósł się do Bobrujska i wstąpił do 1. Korpusu Polskiego. Po rozwiązaniu Korpusu powrócił do Warszawy; służył w Pułku im. Dzieci Warszawy. W 1922 wystąpił z wojska i do 1939 pracował w Zarządzie Miejskim na stanowisku kierownika Wydziału Kultury i Oświaty. Jednocześnie zajmował się twórczością literacką i przekładową. Wiersze, artykuły, przekłady wierszem i prozą z literatury rosyjskiej publikował w licznych czasopismach, m.in. w „Kurierze Polskim” (1920-24), „Skamandrze” (1921-37), „Wiadomościach Literackich” (1924-31). Około 1929 podjął badania nad życiem i twórczością Adama Mickiewicza; liczne prace dotyczące realiów mickiewiczowskich zamieszczał w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Wiadomościach Literackich”, „Ruchu Literackim” i „Kurierze Warszawskim.” W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Warszawie i pracował w Wydziale Ewidencji Ludności. Kontynuował badania mickiewiczowskie, pracował nad tomem poezji Księżyc nad Wolbromiem. Równocześnie uczestniczył w konspiracyjnym życiu literackim. Po upadku powstania warszawskiego zamieszkał w Brwinowie, potem powrócił do Warszawy. W 1945 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich). Od tegoż roku wchodził w skład komitetu redakcyjnego Wydania Narodowego Dzieł A. Mickiewicza. Ogłaszał liczne studia i artykuły m.in. w „Odrodzeniu” (1946-49), „Tygodniku Powszechnym” (1946-51), „Nowinach Literackich” (1947-48), „Pamiętniku Literackim” (1948-56). W 1952-54 współpracował z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, m.in. biorąc udział w pracach nad Słownikiem realiów Mickiewiczowskich. W 1955-57 był dyrektorem Muzeum A. Mickiewicza w Warszawie. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956). Zmarł 4 stycznia 1957 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Powązkowskim.
Twórczość
1. Słoneczny śmiech. [Wiersze]. Lwów: Gubrynowicz i Syn 1912, 47 s.
2. Droga do Emaus. [Wiersze]. Warszawa: Ignis 1923, [12] s.
3. Białoruś. Poezje. Wilno: L. Chomiński 1924, 27 s.
4. Księżyc nad Wolbromiem. [Wiersze]. Powst. 1940-1944. Druk zob. poz. ↑.
5. Realia mickiewiczowskie. [Studia]. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1952, 1955, 265 + 136 s. Wyd. 2 powiększone. Nota o autorze: M. Dernałowicz. Warszawa: Rytm 1999, 480 s.
Zawartość
6. Wybór poezji. Oprac. i wstęp: S. Pollak. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1960, 241 s.
Przekłady
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1951.