BIO

Urodzony 21 grudnia 1891 w majątku Rym (powiat słucki) w rodzinie ziemiańskiej; syn Jana Okołowa, poety i tłumacza, oraz Stefanii z Babickich. Początkowo uczył się w domu, a w 1906-09 w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. Następnie od 1910 mieszkał w Parnawie na Łotwie, gdzie zdał maturę. Debiutował w 1911 wierszem z cyklu O zachodzie, ogłoszonym w tygodniku „Świat” (nr 45). W 1912 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Lwowskim. Powołany po wybuchu I wojny światowej do wojska rosyjskiego, przebywał kolejno w Nieświerzu i Nowousieńsku, gdzie w 1917 ożenił się z Elżbietą Ułanow. W tymże roku przeniósł się do Bobrujska i wstąpił do 1. Korpusu Polskiego. Po rozwiązaniu Korpusu powrócił do Warszawy; służył w Pułku im. Dzieci Warszawy. W 1922 wystąpił z wojska i do 1939 pracował w Zarządzie Miejskim na stanowisku kierownika Wydziału Kultury i Oświaty. Jednocześnie zajmował się twórczością literacką i przekładową. Wiersze, artykuły, przekłady wierszem i prozą z literatury rosyjskiej publikował w licznych czasopismach, m.in. w „Kurierze Polskim” (1920-24), „Skamandrze” (1921-37), „Wiadomościach Literackich” (1924-31). Około 1929 podjął badania nad życiem i twórczością Adama Mickiewicza; liczne prace dotyczące realiów mickiewiczowskich zamieszczał w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Wiadomościach Literackich”, „Ruchu Literackim” i „Kurierze Warszawskim.” W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Warszawie i pracował w Wydziale Ewidencji Ludności. Kontynuował badania mickiewiczowskie, pracował nad tomem poezji Księżyc nad Wolbromiem. Równocześnie uczestniczył w konspiracyjnym życiu literackim. Po upadku powstania warszawskiego zamieszkał w Brwinowie, potem powrócił do Warszawy. W 1945 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich). Od tegoż roku wchodził w skład komitetu redakcyjnego Wydania Narodowego Dzieł A. Mickiewicza. Ogłaszał liczne studia i artykuły m.in. w „Odrodzeniu” (1946-49), „Tygodniku Powszechnym” (1946-51), „Nowinach Literackich” (1947-48), „Pamiętniku Literackim” (1948-56). W 1952-54 współpracował z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, m.in. biorąc udział w pracach nad Słownikiem realiów Mickiewiczowskich. W 1955-57 był dyrektorem Muzeum A. Mickiewicza w Warszawie. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956). Zmarł 4 stycznia 1957 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Powązkowskim.

Twórczość

1. Słoneczny śmiech. [Wiersze]. Lwów: Gubrynowicz i Syn 1912, 47 s.

2. Droga do Emaus. [Wiersze]. Warszawa: Ignis 1923, [12] s.

3. Białoruś. Poezje. Wilno: L. Chomiński 1924, 27 s.

4. Księżyc nad Wolbromiem. [Wiersze]. Powst. 1940-1944. Druk zob. poz. .

Przygotował do druku w 1953 tom nie ukazał się; inf.: J. Rużyło-Pawłowska. „Pamiętnik Literacki1957 z. 2 s. 604.

5. Realia mickiewiczowskie. [Studia]. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1952, 1955, 265 + 136 s. Wyd. 2 powiększone. Nota o autorze: M. Dernałowicz. Warszawa: Rytm 1999, 480 s.

Zawartość

[T. 1]: Od autora. – Czy jednak nie w Zaosiu; Szczegóły z młodości Mickiewicza; „Pierwsze kochanie” Mickiewicza; Czeczot nieznany; Jan z Myszy; Przeoczone źródło „Dziadów” części IV; Jak powstał „Powrót taty”; Z tajemnic Świtezi; Zmyślenie czy rzeczywistość; Tajemnica bileciku Maryli; Romantyczna pamiątka; Mickiewicz w Solecznikach Wielkich; Testament Maryli; „Łudziłem despotę”; Nieznani „przyjaciele Moskale”; Czy nie koniec bałamutnej legendy?; „Prolog”, ale jaki?; Gdzie powstały „Dziady” drezdeńskie; Dwa drobiazgi mickiewiczowskie. – T. 2. z podtytułem: Wpadam do Soplicowa: Słowo wstępne. – Przez Cząbrów czy przez Tuhanowicze, którędy droga do Soplicowa?; „Takie były zabawy, spory w one lata ...”; Pierwowzór Podkomorzego – Stefan Wereszczaka; Pierwowzór Sędziego – Sędzia Medard Rostocki; Pierwowzory Hrabiego; Ksiądz Robak; Tadeusz i Zosia; Jak to było w Tuhanowiczach?; Zajazd cząbrowski w świetle dokumentów; „Czas morowy”; Kiedy wyszedł w świat „Pan Tadeusz”?

6. Wybór poezji. Oprac. i wstęp: S. Pollak. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1960, 241 s.

Tu m.in. wiersze z poz. .

Przekłady

1. M. Arcybaszew: Wrogowie. Sztuka w 3 aktach. Przekł. powst. po 1924. Rękopis [inf. autora].
2. [B. Sawinkow] W. Ropszyn: Koń wrony. [Powieść]. [Przeł.: L. Podhorski-Okołów, J. Śnieżko-Peretiatkowicz]. Warszawa: Druk. Rotacyjna 1924, 136 s.
Przekład wydany anonimowy; inf. o autorstwie przekładu: L. Podhorski-Okołów.
3. L. Sabaniejew: Historia muzyki rosyjskiej. Przekł. powst. w 1925-1928. Rękopis [inf. autora].
4. W. Czajkin: W krainie czarownej baśni. Wrażenia z podróży do Japonii. Warszawa: Dobro 1928, 105 s.
Przekład wydany anonimowo; inf. o autorstwie przekładu: L. Podhorski-Okołów.
5. Słodycze doczesnej miłości. [Antologia opowiadań]. Przeł.: L. Podhorski-Okołów, H. Skarbek-Peretiatkowiczowa. Warszawa: Rój 1929, 159 s.
W przekładzie L. Podhorskiego-Okołowa opowiadania autorów: M. Gumilow, W. Siryn, J. Zozula.
6. I. Turgieniew: Opowiadania. Warszawa: Czytelnik 1949, 62 s. Wyd. powiększone. Warszawa: Czytelnik 1949, 110 s.
7. M. Lermontow: Wiersze. Warszawa: Nasza Księgarnia 1950, 30 s.
8. G. Skriebicki: Opowiadania myśliwego. Warszawa: Nasza Księgarnia 1951, 137 s. Wyd. 2 tamże 1953.

Prace redakcyjne

1. Współczesna liryka rosyjska. Oprac.: L. Podhorski-Okołów, W. Denhoff-Czarnocki. Przedmowa: L. Podhorski-Okołów. Warszawa 1923.
Inf. autora.
Tu też w przekładzie L. Podhorskiego-Okołowa wiersze W. Briusowa, A. Błoka, S. Jesienina, A. Achmatowej.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1951.

Autor o sobie

L. Podhorski-Okołów: Moja droga do Mickiewicza. Twórczość 1955 nr 11.

Słowniki i bibliografie

P. Grzegorczyk: Leonard Podhorski-Okołów. Kultura i Społeczeństwo 1958 z. 3.
Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 2. Warszawa 1964.
Polski słownik biograficzny. T. 27. Cz. 1 (z. 111). Wrocław 1982 (C. Gajkowska).
Słownik badaczy literatury polskiej. T. 4. Łódź 2001 (T. Świętosławska).

Ogólne

Artykuły

R. Brandstaetter: O zapomnianym świetnym poecie. Nowy Dziennik 1927 nr 294.
[Z. Bieńkowski] zb: Leonard Podhorski-Okołów. Twórczość 1957 nr 2.
[M. Danilewiczowa] Szperacz: Zgon Leonarda Podhorskiego-Okołowa. Wiadomości”, Londyn 1957 nr 26.
K. Meloch: Leonard Podhorski-Okołów. Przegląd Humanistyczny 1957 nr 1.
S. Pollak. „Encyklopedia Współczesna1957 nr 2.
S. Pollak: Leonard Podhorski-Okołów. Nowa Kultura 1957 nr 2.
J. Rużyło-Pawłowska: Leonard Podhorski-Okołów. Pamiętnik Literacki 1957 z. 2.
S. Pollak: Leonard Podhorski-Okołów. Przegląd Humanistyczny 1971 nr 4.
S. Pollak: Leonard Podhorski-Okołów. Bibliografię oprac. M. Pokrasenowa. W: Obraz literatury polskiej. Seria 6 t. 2. Warszawa 1979.
S. Uliasz: Kresy jako świat arkadyjski. W tegoż: Literatura Kresów – kresy literatury. Rzeszów 1994.

Słoneczny śmiech

W. Gostomski. „Książka1913 nr 8.
[S. Wasylewski] Sigma. „Kronika Powszechna1913 nr 11.

Droga do Emaus

K. Bukowski: Najnowsze liryki pięciu poetów. Wiek Nowy 1923 nr 6576.
J. Zahradnik: Pójdźmy za Nim. „Słowo Polskie 1923 nr 234.

Białoruś

J. Janowski: Pieśniarz Białorusi. Głos Narodu 1924 nr 202.
J.N. Miller: Piewca Białorusi. Kurier Polski 1924 nr 197.
J. Zahradnik: Miniaturowy Mickiewicz. Słowo Polskie 1925 nr 119.
[K.W. Zawodziński] K.W.Z.Przegląd Warszawski1925 t. 14 nr 41.

Realia mickiewiczowskie

A. Paluchowski: Notatnik uczonego szperacza. Tygodnik Powszechny 1953 nr 7.
A. Piorunowa: W świecie realiów mickiewiczowskich. Polonistyka 1955 nr 6.
S. Pigoń: O „Realiach mickiewiczowskich. Życie Literackie 1956 nr 5.
W. Weintraub: Trzy studia o Mickiewiczu. Wiadomości”, Londyn 1956 nr 17.