PLATTA Helena

Urodzona 19 września 1908 w Kiejdanach na Żmudzi; córka Adama Platty, urzędnika bankowego, i Bronisławy z Rogala-Zawadzkich. W dzieciństwie mieszkała kolejno w Żytomierzu, Sewastopolu, Czerkasach i Kijowie. W 1920 przyjechała wraz z rodzicami do Polski; mieszkała początkowo w Warszawie, a po śmierci ojca w 1921 w Bydgoszczy, gdzie uczęszczała do Gimnazjum Jadwigi Rolbielskiej. Następnie uczyła się w gimnazjach ss. niepokalanek w Dębowej Łące koło Wąbrzeźna i w Szymanowie pod Warszawą. Debiutowała w 1924 wierszem pt Anna, opublikowanym na łamach „Dziennika Bydgoskiego” (nr 23). Po zdaniu matury w 1929, rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego (USB) w Wilnie. W tym okresie uczestniczyła w działalności Sekcji Twórczości Oryginalnej Koła Polonistów Słuchaczy USB. Z powodu trudnej sytuacji materialnej przerwała po roku studia i utrzymywała się z udzielania korepetycji. W 1932 zamieszkała w Lublinie i do 1939 pracowała jako sekretarz tamtejszego II Wydziału Karnego Sądu Okręgowego. Równocześnie kontynuowała przez jakiś czas studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i rozwijała twórczość literacką. W lipcu 1939 wyszła za mąż za Zygmunta Rozwadowskiego, asesora Sądu Okręgowego (zginął w tymże roku). W okresie okupacji niemieckiej mieszkała nadal w Lublinie. W 1941-42 pracowała w Sądzie Grodzkim. W 1943 poślubiła Jana Szorca, matematyka i muzyka. Uczestniczyła w działalności konspiracyjnej jako członkini Armii Krajowej. Po wojnie pracowała w Lublinie jako dziennikarka w gazecie „Sztandar Ludu” (1945-49); przez pewien okres była tu kierowniczką działu kulturalnego, a w 1945-48 prowadziła rubrykę pt. Kolumna kobiety, zamieszczała tu również artykuły i wiersze. Rozpoczęła także współpracę jako autorka słuchowisk i audycji literacko-dokumentalnych z rozgłośnią Polskiego Radia w Lublinie. W 1946 została członkinią Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich) i brała czynny udział w pracach Oddziału Lubelskiego (okresowo skarbniczka, członkini Komisji Rewizyjnej). Wiersze, opowiadania, felietony, reportaże drukowała na łamach wielu czasopism, m.in. „Gazety Lubelskiej” (1945-48; tu m.in. rubryka Horyzont kobiety, w 1949 członkini zespołu redakcyjnego), „Kameny” (1947, 1952-66, 1970; w 1956-60 członkini zespołu redakcyjnego), „Głosu Pracy” (1949-50) i „Kultury i Życia” (1952-54, 1957-58). Podejmowała pracę urzędniczą (dorywczo, z powodu choroby); pełniła funkcję zastępczyni kierownika Wydziału Kultury i Sztuki Miejskiej Rady Narodowej (MRN), referentki prasowej w okręgowej Radzie Związków Zawodowych. Działała w Lidze Kobiet. W 1964 otrzymała nagrodę literacką MRN w Lublinie za zasługi dla miasta i regionu. W 1965 zamieszkała w Warszawie. Kontynuowała pracę literacką. Była członkinią zarządu Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. W 1978 otrzymała nagrodę literacką Towarzystwa Miłośników Lublina. Zmarła 9 maja 1979 w Warszawie.