BIO

Urodzony 2 lutego 1889 w Rudzie w Lubelskiem; syn Józefa Pikuły, organisty, i Marceliny z Miłkowskich. Uczęszczał do gimnazjum w Siedlcach. Z powodu trudności materialnych rodziny, w 1905 przerwał naukę ukończywszy czwartą klasę gimnazjum. Edukację, w dużym stopniu samodzielnie, kontynuował w Warszawie, zarabiając jednocześnie na swoje utrzymanie. Egzaminy zdawał w III Gimnazjum, nie uzyskał świadectwa dojrzałości. Debiutował w 1912 jako krytyk literacki recenzją powieści Tadeusza Micińskiego Ksiądz, opublikowaną w „Echu Literacko-Artystycznym” (nr 8/9); ogłaszał tu następnie do 1914 przeglądy prozy, dramatu, poezji i eseistyki, prowadził też korektę i czuwał nad stroną językową pisma. Ożenił się z Bronisławą Staniszewską, aktorką (rozwiedzeni). Interesując się od dzieciństwa muzyką, uczęszczał w 1914 na kursy Towarzystwa Muzycznego w Warszawie. Był pracownikiem Towarzystwa Ubezpieczeń Salamandra. Po 1918 pracował w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Był też urzędnikiem, a następnie sekretarzem generalnym w Warszawskim Towarzystwie Ubezpieczeń. Ożenił się z Wandą Konkowską (zmarła 1930). Między 1920 a 1930 przeprowadził prawnie, wraz z całą rodziną, zmianę nazwiska. Współpracował jako krytyk z „Przeglądem Warszawskim” (1921-25; tu recenzje w działach Powieść, Przekłady i studia z literatur obcych, Literatura angielska), „Przeglądem Współczesnym” (1926-29; tu pisywał w stałych działach: Nowe wydawnictwa, Powieść polska), „Światem Książki” (1928-29). W 1929 zrezygnował z pracy biurowej i zajął się twórczością krytyczną i edytorską. Publikował w następnych latach w „Wiadomościach Literackich” (1929-34, w tym okresie około 70 artykułów i recenzji; 1937-39), „Roczniku Literackim” (1932-38; tu stałe przeglądy w działach Powieść i Literatura niemiecka), „Nowych Książkach” (1937-38; stałe recenzje w dziale Literatura piękna) i „Życiu Literackim” (1937-38; dział Oceny i sprawozdania). Został członkiem Klubu Literackiego i Naukowego. W 1930 był współpracownikiem Komisji do Badań nad Historią Literatury i Oświaty Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz Komisji Oceny Książek dla Młodzieży Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Współpracował ponadto z Instytutem Literackim. W Polskim Radiu recenzował na antenie nowości wydawnicze, a w 1939 został stałym pracownikiem Wydziału Literackiego. W 1935 był sekretarzem redakcji, a w 1936 redaktorem naczelnym tygodnika „Pion”, w którym ogłaszał liczne recenzje w dziale „Exlibris” (impresje krytyczne). Równocześnie zajmował się pracą edytorską, przygotowując wydania dzieł m.in. Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego i Adama Mickiewicza. W 1937 otrzymał Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury za wybitną twórczość naukową. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie. Od 1941 pracował w tzw. Miejskim Biurze Planowania Zarządu Miejskiego. Zmarł 1 grudnia 1942 w Warszawie.

Twórczość

Prace edytorskie

1. J. Słowacki: Dzieła. Pod red. M. Kridla i L. Piwińskiego. Przedmowa: J. Lechoń. T. 1-24. Warszawa: [Rola]; Biblioteka Arcydzieł Literatury 1930-1931. Wyd. nast. T. 1-2 tamże 1937.
2. Z. Krasiński: Dzieła. Pod red. L. Piwińskiego. Z przedmową M. Kridla. T. 1-12. Warszawa: Drukarnia „Grafia”; Biblioteka Arcydzieł Literatury 1931.
3. B. Ostrowska: Pisma poetyckie. Przedmową poprzedził J. Lechoń. Przygotował do druku i przypisami opatrzył L. Piwiński. T. 1-3. Warszawa: J. Mortkowicz 1932, 218 + 173 + 180 s.
T. 1. Opale. Poezje; T. 2. Chusty ofiarne; Aniołom dźwięku; T. 3. ABC Polaka pielgrzyma.
4. J. Słowacki: Listy. Przygotował do druku L. Piwiński. T. 1-3. Warszawa: Bibljoteka Arcydzieł Literatury 1932, 250 + 263 + 308 s.
5. Z. Krasiński: Dzieła. (Pisma wybrane). Układ i oprac. tekstu: L. Piwiński. Przedmowa: M. Kridl. Warszawa: J. Przeworski 1934, 645 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 [1937], wyd. 3 [1938].

Zawartość

Nie-Boska komedia; Irydion; Modlitwy; Noc letnia; Pokusa; Trzy myśli; Przedświt; Psalmy przyszłości; Ostatni; Poeta; Resurrecturis; Ułamek naśladowany z Glosy św. Teresy; Liryki i wiersze okolicznościowe nie drukowane za życia poety.
6. J. Słowacki: Dzieła. (Pisma wybrane). Układ i oprac. tekstu: L. Piwiński. Przedmowa: M. Kridl. Warszawa: J. Przeworski 1935, 576 s.

Zawartość

Liryka i wiersze różne. – Poematy: Mnich; Arab; Lambro; Duma o Wacławie Rzewuskim; Godzina myśli; Ojciec zadżumionych. – W Szwajcarii. – Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu. – Beniowski. – Genezis z Ducha. – Odpowiedź na „Psalmy przyszłości”. (Do autora „Trzech psalmów”). – Król Duch. – Dramaty: Maria Stuart; Kordian; Balladyna; Horsztyński; Mazepa; Lilla Weneda; Fantazy. (Nowa Dejanira); Złota Czaszka; Ksiądz Marek; Sen srebrny Salomei; Książę Niezłomny; Samuel Zborowski.
7. A. Mickiewicz: Pisma poetyckie. Układ i oprac. tekstu: L. Piwiński. Przedmowa: M. Kridl. T. 1-4. Warszawa: J. Przeworski 1937 [antydatowane 1936], 395 + 362 + 302 + 359 s.
T. 1. Ballady i romanse; Sonety; Sonety krymskie; Wiersze różne; T. 2. Żywila; Grażyna; Konrad Wallenrod; Giaur; Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego; Fragmenty dramatyczne; T. 3. Dziady; T. 4. Pan Tadeusz.

Omówienia i recenzje

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 2. Warszawa 1964.
Polski słownik biograficzny. T. 26. Cz. 4 (z.110). Wrocław 1981 (B. Faron).
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Warszawa 2000 (Redakcja).
Słownik badaczy literatury polskiej. T. 6. Łódź 2003 (J. Starnawski).

Ogólne

Artykuły

W. Borowy: Wspomnienie o Leonie Piwińskim. Pamiętnik Literacki 1946 z. 3/4.
B. Faron: Leon Piwiński jako krytyk prozy narracyjnej. Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie 1963 nr 17.
B. Faron: 25-lecie śmierci Leona Piwińskiego. Twórczość 1967 nr 12.

J. Słowacki: Listy

S. Wasylewski. „Wiadomości Literackie1933 nr 9.