BIO
Urodzony 2 lutego 1889 w Rudzie w Lubelskiem; syn Józefa Pikuły, organisty, i Marceliny z Miłkowskich. Uczęszczał do gimnazjum w Siedlcach. Z powodu trudności materialnych rodziny, w 1905 przerwał naukę ukończywszy czwartą klasę gimnazjum. Edukację, w dużym stopniu samodzielnie, kontynuował w Warszawie, zarabiając jednocześnie na swoje utrzymanie. Egzaminy zdawał w III Gimnazjum, nie uzyskał świadectwa dojrzałości. Debiutował w 1912 jako krytyk literacki recenzją powieści Tadeusza Micińskiego Ksiądz, opublikowaną w „Echu Literacko-Artystycznym” (nr 8/9); ogłaszał tu następnie do 1914 przeglądy prozy, dramatu, poezji i eseistyki, prowadził też korektę i czuwał nad stroną językową pisma. Ożenił się z Bronisławą Staniszewską, aktorką (rozwiedzeni). Interesując się od dzieciństwa muzyką, uczęszczał w 1914 na kursy Towarzystwa Muzycznego w Warszawie. Był pracownikiem Towarzystwa Ubezpieczeń Salamandra. Po 1918 pracował w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Był też urzędnikiem, a następnie sekretarzem generalnym w Warszawskim Towarzystwie Ubezpieczeń. Ożenił się z Wandą Konkowską (zmarła 1930). Między 1920 a 1930 przeprowadził prawnie, wraz z całą rodziną, zmianę nazwiska. Współpracował jako krytyk z „Przeglądem Warszawskim” (1921-25; tu recenzje w działach Powieść, Przekłady i studia z literatur obcych, Literatura angielska), „Przeglądem Współczesnym” (1926-29; tu pisywał w stałych działach: Nowe wydawnictwa, Powieść polska), „Światem Książki” (1928-29). W 1929 zrezygnował z pracy biurowej i zajął się twórczością krytyczną i edytorską. Publikował w następnych latach w „Wiadomościach Literackich” (1929-34, w tym okresie około 70 artykułów i recenzji; 1937-39), „Roczniku Literackim” (1932-38; tu stałe przeglądy w działach Powieść i Literatura niemiecka), „Nowych Książkach” (1937-38; stałe recenzje w dziale Literatura piękna) i „Życiu Literackim” (1937-38; dział Oceny i sprawozdania). Został członkiem Klubu Literackiego i Naukowego. W 1930 był współpracownikiem Komisji do Badań nad Historią Literatury i Oświaty Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz Komisji Oceny Książek dla Młodzieży Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Współpracował ponadto z Instytutem Literackim. W Polskim Radiu recenzował na antenie nowości wydawnicze, a w 1939 został stałym pracownikiem Wydziału Literackiego. W 1935 był sekretarzem redakcji, a w 1936 redaktorem naczelnym tygodnika „Pion”, w którym ogłaszał liczne recenzje w dziale „Exlibris” (impresje krytyczne). Równocześnie zajmował się pracą edytorską, przygotowując wydania dzieł m.in. Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego i Adama Mickiewicza. W 1937 otrzymał Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury za wybitną twórczość naukową. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie. Od 1941 pracował w tzw. Miejskim Biurze Planowania Zarządu Miejskiego. Zmarł 1 grudnia 1942 w Warszawie.
