BIO
Urodzony 25 marca 1912 w Stanisławowie; syn Alfreda Pisarskiego, prawnika, urzędnika kolejowego, i Bronisławy z Wolskich. Uczęszczał do szkół w Stanisławowie, Poznaniu (Gimnazjum im. I. Paderewskiego) i od 1929 ponownie w Stanisławowie, tu w 1932 zdał maturę w III Państwowym Gimnazjum im. S. Staszica. W 1932-38 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Debiutował w maju 1939 wierszem pt. Granica, opublikowanym w „Kurierze Literacko-Naukowym” (nr 18). Po wybuchu II wojny światowej w 1939 pozostał na terenach Polski zajętych przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Do 1941 był kolejno pracownikiem kanalizacji miejskiej w Stanisławowie, drwalem w Karpatach Wschodnich, robotnikiem w zakładzie galwanizacji we Lwowie. W okresie okupacji niemieckiej pracował w tartaku w Surochowie nad Sanem, a następnie we Lwowie jako karmiciel wszy w Instytucie Behringa, produkującym szczepionki przeciwtyfusowe, i jako pracownik Wodociągów Miejskich. Po wkroczeniu do Lwowa Armii Czerwonej, powrócił na jakiś czas do pracy w Instytucie Przeciwtyfusowym. Jesienią 1945 w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechał do Polski i podjął pracę nauczyciela języka polskiego, historii i propedeutyki filozofii najpierw w Państwowych Liceach Ogólnokształcących Żeńskim i Męskim w Gliwicach (do 1946), następnie w liceach w Zabrzu, Wrześni i od 1950 w Poznaniu. Nawiązał współpracę z rozgłośnią Polskiego Radia w Poznaniu. Równocześnie od 1945 kontynuował studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie; w 1946 uzyskał stopień magistra. Od 1948 publikował książki dla dzieci i młodzieży. W 1950 ożenił się z Janiną Teresą Miller. W 1952 porzucił pracę w szkolnictwie i zamieszkał w Toruniu. Podjął współpracę z pismami dziecięcymi „Płomykiem” (1952-53, 1956-57, 1960, 1966-68), „Świerszczykiem” (1952-69), „Misiem” (1953-69), „Płomyczkiem” (1953-69), publikował też w lokalnej prasie, m.in. w „Gazecie Toruńskiej” (1954-56; tu stały felieton podpisywany Szczupak) oraz pisał audycje dla rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy. W 1953 przeniósł się do Warszawy i zajął się wyłącznie twórczością literacką dla dzieci i młodzieży. Współpracował z Naczelną Redakcją Literacką Programów dla Dzieci Polskiego Radia jako autor licznych słuchowisk i popularyzator kultury języka (cykl audycji pt. Przed mikrofonem Doktor Mów Dobrze). Był twórcą tekstów wielu radiowych piosenek dziecięcych, publikowanych następnie w śpiewnikach szkolnych i harcerskich; w 1958 otrzymał za ten rodzaj twórczości nagrodę Komitetu Polskiego Radia. Pisał również reportaże i opowiadania dla dorosłych. W 1958 został członkiem Związku Literatów Polskich. Zmarł 10 lipca 1969 w Warszawie.
Twórczość
1. Jeszcze Polska. [Zbiór legend i opowiadań historycznych dla dzieci i młodzieży]. Powst. przed 1948.
2. Pierwiastek ludowy i społeczny w piśmiennictwie polskim. (Wybór zagadnień z literatury). Kraków: Wydawnictwo Książek Popularnych 1948, 131 s.
3. Piernikarze w Toruniu. Opowieść sceniczna w 3 aktach. Prapremiera: Bydgoszcz, Teatr Ziemi Pomorskiej 1953.
4. Podróże małe i duże. [Dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1953, 23 s. Wyd. nast.: Warszawa: Ruch 1958, wyd. 2 [!] tamże 1960.
5. Pałac przyjaźni. Opowieść o Pałacu Kultury i Nauki im. Józefa Stalina. [Dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1954, 21 s.
6. Domy, zamki, pałace. [Wiersze dla dzieci]. Warszawa: Ruch 1963, 32 s.
7. Sztuczny człowiek. [Opowieść dla młodzieży]. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1966, 48 s. Wyd. 2 Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1974.
8. Wakacje w ZOO. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1966, 124 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1970; Wrocław: Siedmioróg 1994.
9. O psie, który jeździł koleją. [Opowieść dla dzieci]. Warszawa: Ruch 1967, 57 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1970, wyd. 3 1973; [Warszawa: NK] 1980, wkł. do „Płomyczka” nr 20; wyd. 4 Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1980, tamże: wyd. 5 1983, wyd. 6 1989; Warszawa: Editions Spotkania 1992, tamże: wyd. 2 [!] 1993, wyd. 3 [1994]; Warszawa: Kama 1995, wyd. 2 [!] tamże [1997].
10. Petros pelikan. [Opowiadanie dla dzieci]. Warszawa: Ruch 1971, 46 s. Wyd. 2 tamże 1973; wyd. 3 Warszawa: Versus 2001.
Słuchowiska radiowe, m.in.
Książeczki dla dzieci
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1966.