BIO
Urodzona w 1863 w Kołłątajewie (Witebszczyzna) w Rosji; córka Józefa Petrażyckiego, któremu jako uczestnikowi powstania styczniowego skonfiskowano majątek, i Rozalii z Czarnockich; siostra prawnika i socjologa Leona Petrażyckiego. Uczyła się w Warszawie. Następnie przeniosła się do Lwowa. Wyszła za mąż za Józefa Tomickiego, inżyniera. Przez kilka lat pracowała jako nauczycielka języka polskiego i geografii w Zakładzie Naukowym dla dziewcząt Wiktorii Niedziałkowskiej. Rozwinęła działalność oświatową w Miejskich Zakładach Elektrycznych we Lwowie (których jej mąż był dyrektorem). Zorganizowała tam przedszkole, tzw. kooperatywę spożywczą, a w 1899 założyła dla pracowników Elektrowni Miejskiej bibliotekę i wypożyczalnię książek, które prowadziła do 1924. Debiutowała w 1901 artykułem pt. Rodzina. Córki próżnujące, opublikowanym w piśmie „Biesiada Literacka” (t. 51 nr 23; pod pseudonimem Matka). Od 1906 należała do Towarzystwa Szkoły Ludowej, współpracowała także przy założeniu kilku jego oddziałów w Galicji. W 1908 podjęła działalność w lwowskim oddziale Polskiego Związku Równouprawnienia Kobiet Polskich, pełniąc funkcje przewodniczącej i wiceprzewodniczącej oraz członka Komisji Rewizyjnej. W 1908 weszła w skład Komitetu Reformy, dążącego m.in. do przyznania kobietom biernego i czynnego prawa wyborczego. Pracowała również w Kobiecym Komitecie Pracy Oświatowej. W listopadzie 1911 doprowadziła do utworzenia Komitetu Polskiego w Międzynarodowej Federacji Związków Równouprawnienia Kobiet. Równocześnie, propagując ideę spółdzielczości wśród kobiet, założyła w kwietniu 1912 Ligę Kooperatystek Polskich. W 1913 brała udział w Międzynarodowym Kongresie Kobiet w Budapeszcie. Od tego czasu była stałą korespondentką z Polski w organie Międzynarodowej Federacji Związków Równouprawnienia Kobiet pt. „Jus Suffragii”. Szkice literackie, reportaże z podróży i artykuły dotyczące ruchu kobiecego ogłaszała od 1911 głównie na łamach lwowskich dzienników: „Wiek Nowy” (1909-22), „Gazeta Wieczorna” (1911-13, prowadziła też jej dodatek pt. „Przegląd Kobiecy”), „Kurier Lwowski” (1913, 1915). Podczas I wojny światowej, w 1915 współdziałała w zorganizowaniu lwowskiego koła Ligi Kobiet, która m.in. opiekowała się rodzinami legionistów. W następnych latach doprowadziła do utworzenia oddziałów Klubu Politycznego Postępowych Kobiet we Lwowie (1921) i w Krakowie (1926), który został połączony w 1928 ze Związkiem Pracy Obywatelskiej Kobiet (pod jej kierownictwem). Była skarbniczką lwowskiego Związku Zawodowego Literatów Polskich. Po przeniesieniu się w 1925 do Krakowa, pracowała w zarządzie Muzeum Etnograficznego na Wawelu oraz prowadziła stały dodatek pisma „Nowa Reforma” pt. „Głos Kobiet”. Współpracowała z Kołem Polskiego Stowarzyszenia Kobiet z Wyższym Wykształceniem i ze Stowarzyszeniem Służby Obywatelskiej w Krakowie. W 1930 była współorganizatorką polskiego udziału w międzynarodowej Wystawie Pracy Umysłowej w Nowym Jorku. W 1931 zainicjowała wydawnictwo seryjne pt. Życiorysy Zasłużonych Kobiet. Zmarła 17 lipca 1931 w Krakowie; pochowana tamże na Cmentarzu Rakowickim.
Twórczość
1. Szkice skandynawskie. Lwów: Gubrynowicz i Syn 1913, 171 s. Wyd. 2 Kraków: Gebethner i Wolff 1927.
Zawartość
2. Z dziejów kobiety polskiej. 4 odczyty. Lwów: Gubrynowicz i Syn 1914, 96 s.
3. W życiu i w literaturze. [Szkice]. Lwów: Gubrynowicz i Syn 1916, 142 s.
Zawartość
4. Biblia na Wawelu. [Szkice]. Kraków: G. Gebethner 1917, 108 s. Wyd. 2 tamże 1919.
Zawartość
5. Rozmyślania o sztuce. [Szkice]. Lwów: Wydawnictwo Polskie 1918, 171 s. Wyd. 2 Kraków: Gebethner i Wolff 1929.
Zawartość
6. Konopnicka w świetle własnych utworów. [Szkic monograficzny]. Kraków: G. Gebethner i Ska 1920, 124 s.
7. Słowo i obraz. [Szkice]. Kraków: G. Gebethner 1921, 32 s.
Zawartość
8. Mistycyzm Konopnickiej. [Szkic]. Lwów: Ludowa Spółdzielnia Towarzystwo Wydawnicze 1924, 19 s.
9. Kobieta w piśmiennictwie polskim (po rok 1863). [Szkic]. Kraków: W.L. Anczyc 1927, 36 s.
10. O „Żywych kamieniach”. [Szkice]. Kraków: Gebethner i Wolff 1928, 104 s.
Zawartość
11. W służbie obywatelskiej i w służbie społecznej. [Szkic]. Kraków: W.L. Anczyc 1929, 16 s.
12. Dr Józefa Joteyko. [Szkic biograficzny]. Kraków: Wydawnictwo Stowarzyszenia „Służba Obywatelska” 1931, 17 s.
13. Związek Równouprawnienia Kobiet we Lwowie. Przyczynek do historii równouprawnienia kobiet w Polsce. [Szkic]. Kraków: Gebethner i Wolff 1931, 32 s.
