BIO
Urodzony 27 czerwca 1906 w Wysokiem Mazowieckiem; syn Emiliana Pelca, właściciela domu zajezdnego (hotelu) i restauracji w Buchedu w Mandżurii, i Cezarii z Sokolików. Do 1926 mieszkał z rodziną w Mandżurii, najpierw w Buchedu, później w Charbinie, gdzie uczęszczał do Prywatnego Gimnazjum Koedukacyjnego Humanistycznego im. H. Sienkiewicza. W 1924 nauczał języka polskiego na dodatkowych lekcjach i kursach organizowanych przez to gimnazjum. Po zdaniu w 1926 matury, przyjechał do Polski i podjął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował w 1927 utworem prozą pt. Obrazki kresowe. Dwór, ogłoszonym na łamach wydawanego w Charbinie „Tygodnika Polskiego” (nr 277). W 1929/30 przebywał w Chinach na kilkumiesięcznym stypendium Towarzystwa Polsko-Chińskiego w Warszawie. W 1930 ożenił się z Heleną Szanty, która w Chabrinie opiekowała się dziećmi i młodzieżą polską. Po ukończeniu w 1931 studiów, pozostawał w służbie dyplomatycznej Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczpospolitej Polskiej (RP), w 1931-33 pracował w Konsulacie RP w Harbinie, w 1937-40 był attaché biura prasowego ambasady RP w Paryżu. W czasie II wojny światowej przebywał we Francji. W 1940-44 jako referent do spraw narodów Europy Środkowo-Wschodniej przebywał w Marsylii i Nicei, gdzie za zgodą rządu Vichy, w miejsce zamkniętych konsulatów RP, otworzył Biuro Polskie. Jednocześnie współpracował z polskim ruchem oporu działającym na terenie Francji, za co został odznaczony Croix de Guerre. Po wyzwoleniu Francji pracował od października 1944 jako wicekonsul w Konsulacie RP w Strasburgu z siedzibą w Bar-le-Duc, następnie do lipca 1945 w Konsulacie RP w Paryżu. W czasie wojny zaczął ogłaszać utwory poetyckie w polskich czasopismach wydawanych za granicą: „Wrócimy” (Camp de Livron koło Caylus pod Tuluzą, 1940, 1942), „Wiarus Polski” (Lille-Lyon, 1942), „Wiadomości Polskie” (Londyn, 1942) i „Goniec Obozowy” (Münchenbüchsee w Szwajcarii, 1944). Od 1946 prowadził ożywioną działalność wśród emigrantów z krajów Bloku Wschodniego; był m.in. założycielem Koła Porozumiewawczego z Litwinami, Łotyszami, Białorusinami i Ukraińcami oraz Koła Przyjaźni Polsko-Rosyjskiej. Kontynuował pracę literacką, publikując wiersze i przekłady poezji i prozy angielskojęzycznej, francuskiej, rosyjskiej, ukraińskiej i chińskiej w czasopismach „Horyzonty” (Paryż, 1964-71) i „Nasza Rodzina” (Paryż, 1982-84). W 1950-52 był urzędnikiem International Refugees Organization w Paryżu, a od 1952 (do przejścia na emeryturę w 1971) pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Francji jako pełnomocnik do spraw opieki społecznej nad uchodźcami i bezpaństwowcami. W 1962 uzyskał obywatelstwo francuskie. Po śmierci żony w 1986 zamieszkał w Paryżu pod opieką księży pallotynów. W 1993 został honorowym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Miasta Wysokie Mazowieckie, a w 1995 otrzymał honorowe obywatelstwo tego miasta. Ostatnie lata życia spędził w Domu Opieki „Fonds Humanitaire Polonais – Château Fontpertuis” w Lailly en Val, gdzie zmarł 24 lipca 2002. [P]
Twórczość
1. Abecadło. Tekst: W. Pelc. Ilustracje: W. Stefanowska. [Dla dzieci]. Nicea: [b.w.] 1942, [24] k.
2. Adwent. [Wiersze]. [Nicea:] U Tyszkiewicza w Nicejskiej Filii jego Oficyny 1942, 35 s.
3. Jak Laluś miasto zbudował. [Dla dzieci]. Nicea: Oficyna Nicejska S. Tyszkiewicza 1942, 12 s.
4. Trzej Chińczycy. Tekst: W. Pelc. Ilustracje: W. Stefanowska. [Dla dzieci]. Nicea: [b.w.] 1944, [9] k.
5. Lato miłościwe. [Poemat]. Florencja: Florencka Oficyna Tyszkiewiczów 1951, 46 s.
6. Kropla mirry. [Wiersze]. Paryż: [„Horyzonty”] 1961, 29 s., powielone.
7. Źródło świętego They'a. [Poemat]. Paryż: Société d'Éditions Internationales 1966, 29 s.
8. Epifanie. [Wiersze]. Paryż: Édition du Dialogue 1970, 23 s.
9. Wedle porządku Melchizedeka. [Poematy]. Paryż: Édition du Dialogue 1977, 45 s.
Zawartość
10. Chingan. [Wiersze]. Paryż: Édition du Dialogue 1982, 29 s.
11. Sungari (rzeka sosnowego kwiatu). [Wiersze]. Paryż: [Nakład autora] 1986, 60 s., powielone.
Zawartość
12. Sine smugi. [Wiersze]. Paryż: [Nakład autora] 1987, 17 s.
13. Słowa pamięci z dni minionych. Album Heleny. [Wiersze]. Paryż: [Nakład autora] 1987, 26 s., powielone.
14. Bagulnik. Z teki Heleny. [Wiersze]. Paryż: Nakład autora 1988, 115 s., powielone.
15. Czas przemienienia. [Wiersze]. Paryż: [Nakład autora] 1990, 67 s.
Zawartość
16. Ognie pielgrzymie. [Wiersze]. Paryż: [Nakład autora] 1993, 25 s.
17. Serca proste. [Wiersze]. Paryż: [Nakład autora] 1994, 21 s.
18. Minęło wczoraj. [Wiersze]. Paryż: [Nakład autora] 1995, [23] s.
