BIO

Urodzony 10 kwietnia 1897 w Krakowie; syn Maksymiliana Papée, weterynarza, i Julii z Rybczyńskich. W 1907-1915 uczył się w III Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. W tym czasie redagował miesięcznik dla młodzieży „Znicz”; debiutował tu artykułem pt. Mój ideał. Pisma młodzieży polskiej(1912/13 s. 122-124). W 1915 zdał maturę. Zamierzając poświęcić się karierze scenicznej, uczęszczał przez rok do szkoły dramatycznej, prowadzonej przez Kazimierza Gabrielskiego w Krakowie (szkoły tej nie ukończył). Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. W 1916 publikował recenzje w pismach „Na przełomie” i „Czas” (podpisywane St.P.). W 1919 uzyskał na UJ stopień doktora filozofii na podstawie pracy pt. Komizm i humor w twórczości Henryka Sienkiewicza. W 1919-20 był nauczycielem języka polskiego w Radomsku. W 1920 zamieszkał w Poznaniu, gdzie do 1922 był lektorem języka polskiego na Uniwersytecie Poznańskim. W 1921-35 pracował też jako nauczyciel, a następnie dyrektor szkół średnich w Poznaniu. W tym czasie opiekował się amatorskim teatrem szkolnym. Rozwijał działalność krytycznoliteracką: w 1921 prowadził stały dział Nowe książki w „Dzienniku Poznańskim”, z którym następnie stale współpracował do 1936 (podpisywane też: Stef., St.P.), w 1922-29 kierował działem literackim w „Przeglądzie Porannym” (podpisywał się też Stef.). Recenzje teatralne i literackie, korespondencje i artykuły ogłaszał nadto m.in. w pismach „Teatr i Kino” (1921-23), „Wiadomości Literackie” (1925-27, 1931-32, 1936), „Życie Teatru” (1925-27), „Gazeta Zachodnia” (1929-31; w dziale W teatrach podpisywane Stef). W 1924 ożenił się z Jadwigą Załuską. W 1929-30 kierował założonym przez siebie Teatrem Szkolnym Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego. W 1930-35 był prezesem Wielkopolskiego Związku Teatrów Ludowych w Poznaniu. W 1933-34 redagował Bibliotekę Szkoły Powszechnej Państwowych Wydawnictw Książek Szkolnych. Za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej otrzymał w 1935 Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. W 1935-37 był wizytatorem szkół średnich w Katowicach, a w 1937-39 we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej przebywał nadal we Lwowie. W 1940-41 uczył w szkołach radzieckich z polskim językiem nauczania. Uczestniczył też w pracach komisji programowej i podręcznikowej. Podczas okupacji niemieckiej brał udział w tajnym nauczaniu. Po ponownym zajęciu Lwowa przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich przewodniczył Komisji Programowej w Instytucie Doskonalenia Nauczycieli. W kwietniu 1945 w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechał do Krakowa, gdzie podjął pracę wykładowcy w liceum pedagogicznym oraz w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej. Kontynuował działalność literacką, ogłaszając artykuły i recenzje w „Dzienniku Polskim” (1946-49; podpisywane też Stef.), „Odrodzeniu” (1946-47), „Dzienniku Literackim” (1947-50, podpisywane też Stef; tu w 1947 cykl recenzji Powieści, do których wracamy), „Życiu Szkoły” (1948-55; podpisywane też St.P.; tu w 1952-53 stały dział pt. Z czasopism literacko-społecznych). W 1949-51 kierował Wojewódzkim Ośrodkiem Dydaktyczno-Naukowym Języka Polskiego. W 1954 prowadził wykłady w Studium Nauczycielskim, a w 1956 wykładał historię teatru i dramatu w Wyższej Szkole Teatralnej. Uczestniczył w pracach Krakowskiego Związku Teatrów Amatorskich. W tym czasie publikował w „Teatrze” (1956-65) i „Teatrze Ludowym” (1958-68). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1931) oraz Złotą Odznaką przyznaną przez Klub Miłośników Teatru przy Krakowskim Domu Kultury (1968). Zmarł 23 kwietnia 1981 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Rakowickim.

Twórczość

1. Henryk Sienkiewicz jako humorysta. Poznań: F. Gutowski 1921, 159 s. Wyd. 2 Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1939.

Rozprawa doktorska.

2. Teatr Stefana Żeromskiego. [Szkic]. Poznań: Drukarnia Poznańska 1926, 32 s.

3. Misteria balladowe Emila Zegadłowicza. [Szkic]. Poznań: Drukarnia Poznańska 1927, 48 s.

4. Bernard Chrzanowski. [Szkic monograficzny]. Poznań: Fiszer i Majewski, Księgarnia Uniwersytecka 1928, 57 s.

5. Kwiaty na ugorze. Rzecz o współczesnej kulturze Wielkopolski. Poznań: Fiszer i Majewski 1929, 206 s.

6. Drogi i cele teatru szkolnego. [Szkic]. Poznań: Wydawnictwo Szkolne 1930, 96 s.

7. Stanisława Wysocka. [Szkic monograficzny]. Poznań: J. Kuglin 1930, 55 s.

8. Szkoła Kochanowskiemu. 1530-1930. [Szkic]. Poznań: Wydawnictwo Szkolne 1930, 53 s.

9. Teatr współczesny. Premiery poznańskie. [Recenzje]. Poznań: J. Jackowski, Księgarnia Uniwersytecka 1931, 160 s.

10. Profesor Ignacy Mościcki, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1933, 32 s. Wyd. nast. tamże 1938.

11. Wielkopolska wczoraj i dziś. [Praca popularnonaukowa]. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1933, 234 s.

12. Prolog Molierowski. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1935.

13. Zarys dziejów i działalności Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego im. J. Słowackiego w Poznaniu. Poznań: Dyrekcja Prywatnego Seminarium Żeńskiego 1935, 23 s.

14. Drogi odrodzenia teatru. [Szkic]. Katowice: Związek Nauczycielstwa Polskiego 1936, 20 s.

15. Pogląd na świat młodzieży licealnej. [Szkic]. Lwów: Książnica–Atlas 1939, 46 s.

16. Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza. [Szkic historycznoliteracki]. Lublin: Lamus 1946, 19 s.

17. Okres lat 1918-1947. W: A. Mazanowski, M. Mazanowski: Obraz literatury polskiej. Wyd. 8. T. 2. Kraków: Przełom 1947 s. 685-862. Wyd. osobne pt. Współczesna literatura polska 1918-1947. Szkic informacyjny. Kraków: Przełom 1948, 184 s.

18. Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. [Szkic historycznoliteracki]. Lublin: Lamus 1947, 42 s.

19. Walka Sienkiewicza o Ziemie Zachodnie. [Szkic]. Poznań: Instytut Zachodni 1947, 86 s.

20. Sienkiewicz wielki czy mały? [Praca historycznoliteracka]. Kraków: M. Kot 1948, 111 s.

21. Leonard Bończa-Stępiński. [Szkic monograficzny]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1966, 97 s.

22. Życie teatralne Krakowa w XIX w. [Szkic]. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1966, 35 s.

23. Teatr polski w okresie międzywojennym. [Szkic]. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1969, 33 s.

Prace edytorskie i redakcyjne

1. [Dwadzieścia] XX lat Rzeczypospolitej Polskiej. 1918-1938. Materiały zebrał S. Papée. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych [1939], 237 s.
2. Krasicki, Naruszewicz, Wybicki, Mickiewicz. Wybór lektur z literatury polskiej na kl. VII. Kraków: S. Kamiński 1945, 39 s. Wyd. 2 poprawione 1946.
3. A. Mickiewicz: Grażyna. Powieść litewska. W oprac. [i ze wstępem] S. Papée. Kraków: S. Kamiński 1945, 58 s. Wyd. 2 poprawione tamże 1947.
4. J.U. Niemcewicz: Powrót posła. Komedia w 3 aktach. W oprac. [i ze wstępem] S. Papée. Kraków: S. Kamiński 1945, 86 s. Wyd. 2 tamże 1946.
5. S. Szymonowicz: Żeńcy. Na tle literatury staropolskiej oprac. [i posłowiem opatrzył] S. Papée. Kraków: S. Kamiński 1945, 22 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1946, wyd. 3 poprawione 1947.
6. Tadeusz Kościuszko w literaturze polskiej. Antologia. 1746-1946. Kraków: S. Kamiński 1946, 142 s.
7. J. Kochanowski: Treny. W oprac. [i z przedmową] S. Papée. Kraków: S. Kamiński 1947, 33 s.
8. J. Kochanowski: Odprawa posłów greckich. W oprac. [i z przedmową] S. Papée. Kraków: S. Kamiński 1948, 36 s.
9. J. Korzeniowski: Kollokacja. [Powieść]. Oprac. S. Papée. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1952, 242 s.
10. Gramy Fredrę. Wieczornica o życiu i twórczości Aleksandra Fredry. Oprac. S. Papée. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1957, 105 s.
11. Literatura starożytności, średniowiecza, Odrodzenia i Oświecenia. Antologia literatury powszechnej. Cz. 1. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1957, 223 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1951, 1957, 1963.

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 2. Warszawa 1964.
Słownik badaczy literatury polskiej. T. 6. Łódź 2003 (J. Starnawski).

Ogólne

Artykuły

S. Helsztyński: Echa roku sienkiewiczowskiego. Warszawa 1949 nr 3 [dot. prac S. Papée o H. Sienkiewiczu].
T.Z. Bednarski. „Życie Literackie1981 nr 34 [wspomnienie pośmiertne].

Henryk Sienkiewicz jako humorysta

N. Cieszyński. „Przegląd Powszechny1922 nr 153/154.

Misteria balladowe Emila Zegadłowicza

J. Birkenmajer. „Ruch Literacki1927 nr 9.

Kwiaty na ugorze

M. Sobeski: Życie kulturalne Wielkopolski. Wiadomości Literackie 1929 nr 8.

Stanisława Wysocka

F. Płażek: Książka o Stanisławie Wysockiej. Przegląd Współczesny 1930 nr 35.

Teatr współczesny

F. Płażek: O teatrze poznańskim. Przegląd Współczesny 1931 nr 39.

Wielkopolska wczoraj i dziś

K. Górski. „Rocznik Historyczny1933 nr 2.

Współczesna literatura polska 1918-1947

[R. Matuszewski] m.: Mazanowskjada. Kuźnica 1947 nr 47.
M. Wierczyński: Krzywda braci Mazanowskich. Kuźnica 1949 nr 8.

Walka Sienkiewicza o Ziemie Zachodnie

T. Mikulski. „Zeszyty Wrocławskie1947 nr 3.

Sienkiewicz wielki czy mały?

T. Mikulski. „Pamiętnik LiterackiR. 37: 1947.
J. Kijas: Zapowiedź monografii o Sienkiewiczu. Tygodnik Powszechny 1949 nr 1.

Leonard Bończa-Stępiński

W. Błachut: Kartki z historii. Życie Literackie 1967 nr 34 [dot. też: Życie teatralne Krakowa w XIX w.].
W. Natanson. „Przegląd Humanistyczny1967 nr 5.
Z. Wilski. „Pamiętnik Teatralny1968 z. 1.

Życie teatralne Krakowa w XIX w.

W. Błachut: Kartki z historii. Życie Literackie 1967 nr 34 [dot. też: Leonard Bończa-Stępiński].
W. Natanson: Kraków teatralny. Teatr Ludowy 1967 nr 6.
[J. Spiegel] J. Got. „Pamiętnik Teatralny1967 z. 3/4.