BIO
Urodzony 10 kwietnia 1897 w Krakowie; syn Maksymiliana Papée, weterynarza, i Julii z Rybczyńskich. W 1907-1915 uczył się w III Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. W tym czasie redagował miesięcznik dla młodzieży „Znicz”; debiutował tu artykułem pt. Mój ideał. Pisma młodzieży polskiej(1912/13 s. 122-124). W 1915 zdał maturę. Zamierzając poświęcić się karierze scenicznej, uczęszczał przez rok do szkoły dramatycznej, prowadzonej przez Kazimierza Gabrielskiego w Krakowie (szkoły tej nie ukończył). Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. W 1916 publikował recenzje w pismach „Na przełomie” i „Czas” (podpisywane St.P.). W 1919 uzyskał na UJ stopień doktora filozofii na podstawie pracy pt. Komizm i humor w twórczości Henryka Sienkiewicza. W 1919-20 był nauczycielem języka polskiego w Radomsku. W 1920 zamieszkał w Poznaniu, gdzie do 1922 był lektorem języka polskiego na Uniwersytecie Poznańskim. W 1921-35 pracował też jako nauczyciel, a następnie dyrektor szkół średnich w Poznaniu. W tym czasie opiekował się amatorskim teatrem szkolnym. Rozwijał działalność krytycznoliteracką: w 1921 prowadził stały dział Nowe książki w „Dzienniku Poznańskim”, z którym następnie stale współpracował do 1936 (podpisywane też: Stef., St.P.), w 1922-29 kierował działem literackim w „Przeglądzie Porannym” (podpisywał się też Stef.). Recenzje teatralne i literackie, korespondencje i artykuły ogłaszał nadto m.in. w pismach „Teatr i Kino” (1921-23), „Wiadomości Literackie” (1925-27, 1931-32, 1936), „Życie Teatru” (1925-27), „Gazeta Zachodnia” (1929-31; w dziale W teatrach podpisywane Stef). W 1924 ożenił się z Jadwigą Załuską. W 1929-30 kierował założonym przez siebie Teatrem Szkolnym Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego. W 1930-35 był prezesem Wielkopolskiego Związku Teatrów Ludowych w Poznaniu. W 1933-34 redagował Bibliotekę Szkoły Powszechnej Państwowych Wydawnictw Książek Szkolnych. Za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej otrzymał w 1935 Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. W 1935-37 był wizytatorem szkół średnich w Katowicach, a w 1937-39 we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej przebywał nadal we Lwowie. W 1940-41 uczył w szkołach radzieckich z polskim językiem nauczania. Uczestniczył też w pracach komisji programowej i podręcznikowej. Podczas okupacji niemieckiej brał udział w tajnym nauczaniu. Po ponownym zajęciu Lwowa przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich przewodniczył Komisji Programowej w Instytucie Doskonalenia Nauczycieli. W kwietniu 1945 w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechał do Krakowa, gdzie podjął pracę wykładowcy w liceum pedagogicznym oraz w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej. Kontynuował działalność literacką, ogłaszając artykuły i recenzje w „Dzienniku Polskim” (1946-49; podpisywane też Stef.), „Odrodzeniu” (1946-47), „Dzienniku Literackim” (1947-50, podpisywane też Stef; tu w 1947 cykl recenzji Powieści, do których wracamy), „Życiu Szkoły” (1948-55; podpisywane też St.P.; tu w 1952-53 stały dział pt. Z czasopism literacko-społecznych). W 1949-51 kierował Wojewódzkim Ośrodkiem Dydaktyczno-Naukowym Języka Polskiego. W 1954 prowadził wykłady w Studium Nauczycielskim, a w 1956 wykładał historię teatru i dramatu w Wyższej Szkole Teatralnej. Uczestniczył w pracach Krakowskiego Związku Teatrów Amatorskich. W tym czasie publikował w „Teatrze” (1956-65) i „Teatrze Ludowym” (1958-68). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1931) oraz Złotą Odznaką przyznaną przez Klub Miłośników Teatru przy Krakowskim Domu Kultury (1968). Zmarł 23 kwietnia 1981 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Rakowickim.
Twórczość
1. Henryk Sienkiewicz jako humorysta. Poznań: F. Gutowski 1921, 159 s. Wyd. 2 Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1939.
2. Teatr Stefana Żeromskiego. [Szkic]. Poznań: Drukarnia Poznańska 1926, 32 s.
3. Misteria balladowe Emila Zegadłowicza. [Szkic]. Poznań: Drukarnia Poznańska 1927, 48 s.
4. Bernard Chrzanowski. [Szkic monograficzny]. Poznań: Fiszer i Majewski, Księgarnia Uniwersytecka 1928, 57 s.
5. Kwiaty na ugorze. Rzecz o współczesnej kulturze Wielkopolski. Poznań: Fiszer i Majewski 1929, 206 s.
6. Drogi i cele teatru szkolnego. [Szkic]. Poznań: Wydawnictwo Szkolne 1930, 96 s.
7. Stanisława Wysocka. [Szkic monograficzny]. Poznań: J. Kuglin 1930, 55 s.
8. Szkoła Kochanowskiemu. 1530-1930. [Szkic]. Poznań: Wydawnictwo Szkolne 1930, 53 s.
9. Teatr współczesny. Premiery poznańskie. [Recenzje]. Poznań: J. Jackowski, Księgarnia Uniwersytecka 1931, 160 s.
10. Profesor Ignacy Mościcki, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1933, 32 s. Wyd. nast. tamże 1938.
11. Wielkopolska wczoraj i dziś. [Praca popularnonaukowa]. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1933, 234 s.
12. Prolog Molierowski. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1935.
13. Zarys dziejów i działalności Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego im. J. Słowackiego w Poznaniu. Poznań: Dyrekcja Prywatnego Seminarium Żeńskiego 1935, 23 s.
14. Drogi odrodzenia teatru. [Szkic]. Katowice: Związek Nauczycielstwa Polskiego 1936, 20 s.
15. Pogląd na świat młodzieży licealnej. [Szkic]. Lwów: Książnica–Atlas 1939, 46 s.
16. „Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza. [Szkic historycznoliteracki]. Lublin: Lamus 1946, 19 s.
17. Okres lat 1918-1947. W: A. Mazanowski, M. Mazanowski: Obraz literatury polskiej. Wyd. 8. T. 2. Kraków: Przełom 1947 s. 685-862. Wyd. osobne pt. Współczesna literatura polska 1918-1947. Szkic informacyjny. Kraków: Przełom 1948, 184 s.
18. „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. [Szkic historycznoliteracki]. Lublin: Lamus 1947, 42 s.
19. Walka Sienkiewicza o Ziemie Zachodnie. [Szkic]. Poznań: Instytut Zachodni 1947, 86 s.
20. Sienkiewicz wielki czy mały? [Praca historycznoliteracka]. Kraków: M. Kot 1948, 111 s.
21. Leonard Bończa-Stępiński. [Szkic monograficzny]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1966, 97 s.
22. Życie teatralne Krakowa w XIX w. [Szkic]. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1966, 35 s.
23. Teatr polski w okresie międzywojennym. [Szkic]. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1969, 33 s.
Prace edytorskie i redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1951, 1957, 1963.
