OWCZAREK Bogdan

Urodzony 14 marca 1943 w Sieradzu; syn Józefa Owczarka, ślusarza, i Janiny z domu Leśnik. Od 1956 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Sieradzu. Po zdaniu matury w 1960, studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim (UW); w 1965 uzyskał magisterium i podjął pracę asystenta na Wydziale Polonistyki UW. Debiutował w 1966 rozprawą Antropologia kulturowa i badania strukturalne opublikowaną w „Studiach Socjologicznych” (nr 4). W 1966 ożenił się z Janiną Żygadło, socjologiem. Recenzje i artykuły zamieszczał m.in. na łamach „Nowych Książek” (1970-72) i „Miesięcznika Literackiego” (1971-89, z przerwami; od 1975 kierownik działu krytyki literackiej). Od 1971 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1972-75 był lektorem języka polskiego na uniwersytecie w Århus (Dania). W 1974 uzyskał na UW doktorat, na podstawie rozprawy Problemy semiotyki opowiadania (promotor profesor Stefan Żółkiewski), i w tymże roku otrzymał stanowisko adiunkta. W 1983 na podstawie rozprawy Twórczość i komunikacja literacka uzyskał na UW habilitację. W 1984 został członkiem Związku Literatów Polskich. W 1985-86 prowadził lektorat języka polskiego na Uniwersytecie P.J. Šafarika w Preszowie (Słowacja). W 1986 został docentem, a w 1993 profesorem w Instytucie Literatury Polskiej UW, gdzie kontynuował pracę na stanowisku profesora nadzwyczajnego (od 2001) w Zakładzie Edukacji Literackiej. W 1987 otrzymał wyróżnienie Funduszu Literatury. Mieszka w Warszawie.