BIO
Urodzony 9 stycznia 1897 w Chodlu na Lubelszczyźnie; syn Stanisława Ostrowskiego, urzędnika, i Zofii ze Stokowskich. W 1906-14 uczęszczał do polskiego prywatnego gimnazjum męskiego w Lublinie, w tym czasie należał do Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Brał udział w I wojnie światowej jako oficer w szeregach armii rosyjskiej; ranny w lipcu 1917, leczył się w szpitalu. Po powrocie do Polski w 1918 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w Lublinie. Wyjeżdżał na Górny Śląsk, gdzie uczestniczył w przygotowaniach do powstania. W 1919 studiował krótko na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a w 1919-21 nauki ekonomiczno-polityczne na Uniwersytecie Poznańskim. Był wiceprezesem Związku Młodzieży Niepodległościowej. Pierwsze artykuły drukował w 1920 w tygodniku poznańskim „Sprawa Polska”. Debiutował w 1922 opowiadaniami drukowanymi w „Gazecie Administracji i Policji Państwowej” Komisarz Rdest (nr 29-32, 34-35), Narodziny bohatera (nr 38-42) i Filozofia (nr 46-51). W 1921 krótko pracował jako sekretarz w redakcji poznańskiego „Przeglądu Porannego”. W tymże roku ożenił się z Ewą Szelburg, powieściopisarką (rozwód 1926). Od lipca 1922 był nauczycielem w Państwowym Seminarium Męskim w Kielcach. Następnie uzyskał płatny urlop i od września 1922 do sierpnia 1923 studiował w Instytucie Pedagogicznym w Warszawie. W tym czasie redagował pismo harcerskie „Czuj duch”. W 1923/24 pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Skolimowie, a następnie w 1924/25 jako zastępca dyrektora Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Mławie. Po obronie pracy dyplomowej w czerwcu 1925, został mianowany dyrektorem Państwowego Seminarium Męskiego w Wymyślinie pod Lipnem; funkcję tę pełnił do grudnia 1926. Publikował liczne prace dotyczące problemów wychowania i organizacji szkoły średniej. Utwory prozą, reportaże i artykuły ogłaszał w „Świecie” (1927, 1929-30) i „Zrębie” (1931, 1933-34). W lutym 1927 na zlecenie Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (MWRiOP) wyjechał do Brazylii, gdzie przez półtora roku pełnił obowiązki naczelnego instruktora oświatowego. Po powrocie do kraju objął w 1928 stanowisko dyrektora gimnazjum w Równem. W styczniu 1930 otrzymał tytuł profesora gimnazjalnego, a w lutym tegoż roku wszedł w skład komisji ministerialnej do oceny lektur dla młodzieży, w czerwcu zaś został mianowany prowizorycznym urzędnikiem V stopnia w Wydziale Programowym MWRiOP. Od sierpnia 1930 mieszkał w Wilnie i był wizytatorem szkół w Kuratorium Okręgu Szkolnego Wileńskiego. Od 1931 współpracował z Polskim Radiem, gdzie prowadził poradnik wychowawczy dla młodzieży oraz ogłaszał słuchowiska. Ponadto w 1932 redagował pismo dla młodzieży „Ster”. Był członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich. Od stycznia 1933 pełnił funkcję dyrektora II Państwowego Liceum i Gimnazjum Męskiego im. S. Sobińskiego w Rzeszowie; uczył w nim także propedeutyki filozofii, języka polskiego, historii i geografii. W 1934 ożenił się z Ewą Mróz, nauczycielką (potem profesor językoznawstwa). Współpracował z tygodnikiem „Prosto z mostu” (1937-38; tu m.in. cykl reportaży pt. Widła Wisły i Sanu). W styczniu 1939 na zlecenie MWRiOP wyjechał do Kanady, by zbierać materiały do książki o życiu tamtejszej Polonii. Wobec zbliżającej się wojny przerwał swój pobyt w tym kraju i w lipcu powrócił do Polski. Uczestniczył w organizowaniu pierwszych komórek ruchu oporu w Rzeszowie. Aresztowany przez gestapo w październiku 1939, został zwolniony po trzech tygodniach na skutek starań rodziny. Wyjechał do Nowego Sącza, skąd pod koniec listopada próbował przedostać się na Węgry. Aresztowany pod Muszyną, do marca 1940 przebywał w więzieniu w Nowym Sączu, następnie w Wiśniczu. W połowie czerwca tego roku został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, a w 1942 do Mauthausen-Gusen, gdzie 24 listopada 1942 zmarł.
Twórczość
1. Sobieradek. [Powieść]. Powst. 1922. Wyd. Warszawa: K. Wojnar [1925], 176 s.
2. Obok życia. Powieść. „Gazeta Administracji i Policji Państwowej” 1923 nr 9-37. Wyd. osobne Warszawa: Gebethner i Wolff [1924], 219 s. Wyd. nast. Warszawa: Czytelnik 1958.
3. Gromada – światem włada. Historia przedhistoryczna. Warszawa: Wydział Propagandowy Zw[iązku] Polskiego Stowarzyszenia Spożywców 1924, 60 s.
4. Chorągiew na dachu. Powieść. Warszawa: Gebethner i Wolff [1925], 340 s.
5. Sztandar na maszcie. Powieść. Warszawa: Gebethner i Wolff [1925], 275 s.
6. Żywa szkoła. Zarys organizacyjny i metodyczny przyszłej szkoły średniej. Warszawa: Gebethner i Wolff 1927, 268 s.
7. Kobuz. Powieść. Druk pt. Jazoneja. Powieść egzotyczna. „Świat (Powieść i Nowela)” 1929 nr 18-42. Wyd. osobne Warszawa: Gebethner i Wolff 1931, 243 s.
8. Ziemia Świętego Krzyża. (Brazylia). Warszawa: Gebethner i Wolff [1929], 188 s.
9. Cathangara Król Botokudów. Powieść. „Tęcza” 1930 nr 27-43. Wyd. osobne Poznań: Księgarnia św. Wojciecha [1931], 223 s.
10. Brazylia. [Wydawnictwo popularne dla młodzieży]. Lwów: Książnica-Atlas [1933], 111 s.
11. Najjaśniejsza Rzeczpospolita. Rozważania o służbie obywatelskiej młodzieży. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1933, 102 s.
12. Polscy konkwistadorzy. [Opowiadanie dla młodzieży]. Warszawa: „Polska i Świat Współczesny” 1934, 95 s.
13. Bogoburcy. Dramat. Powst. 1935. Prapremiera: Wilno , Teatr na Pohulance 1939.
Nagrody
14. Polscy Robinsonowie. [Powieść]. „Płomyk” 1935/1936 nr 1-19.
15. Wiercipięta, Profesor i Placek. „Płomyk” 1936/1937 nr 1-40.
16. Tyberiusz. Dramat. Powst. ok. 1937. Druk fragmentów: „Prosto z Mostu” 1937 nr 3 s. 5.
17. Widły Wisły i Sanu. [Reportaże]. Druk fragmentów „Prosto z Mostu” 1937 nr 52 s. 3, nr 55 s. 2, nr 56 s. 3; 1938 nr 1 s. 8, nr 7 s. 2. Wyd. osobne Warszawa: Rój 1938, 232 s.
18. Historie przedhistoryczne. [Opowiadania]. Warszawa: Rój 1938, 235 s.
Zawartość
19. Realizacja wychowania obywatelskiego w szkole. Warszawa: Nasza Księgarnia 1938, 89 s.
