OSTROWSKA Róża

Urodzona 1 września 1926 w Wilnie; córka Wiktora Piotrowicza, urzędnika państwowego, specjalisty do spraw wyznaniowych, i Jadwigi z Wokulskich, nauczycielki, doktora filozofii. Do szkoły powszechnej uczęszczała w Wilnie. Po wybuchu II wojny światowej i włączeniu Wilna do Państwa Litewskiego rozpoczęła naukę w Państwowym Gimnazjum im. E. Orzeszkowej. W okresie Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej uczęszczała do Państwowego Gimnazjum Polskiego, a w czasie okupacji niemieckiej kontynuowała naukę na tajnych kompletach gimnazjalnych i licealnych. Po wojnie, w maju 1945 zdała maturę. Jesienią tegoż roku w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechała wraz z matką do Poznania, gdzie w 1945-47 studiowała polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W 1947 wyszła za mąż za aktora Konrada Leszka Ostrowskiego i przeniosła się do Gdyni. Debiutowała w 1948 opowiadaniem pt. Itka Fejgus, nagrodzonym II nagrodą w ogólnopolskim konkursie literackim Polskiego Radia i opublikowanym w czasopiśmie „Radio i Świat” (nr 31). W 1950-52 oraz 1953-55 pracowała w rozgłośni gdańskiej Polskiego Radia, początkowo jako redaktor audycji literackich, a następnie kierownik redakcji literackiej. Od 1954 była redaktorem radiowego kabaretu literackiego pt. Oberża pod Neptunem. Na antenie radiowej ogłaszała liczne słuchowiska, recenzje teatralne, felietony i opowiadania. Od 1953 należała do Związku Literatów Polskich (w różnych okresach wchodziła do zarządu Oddziału Gdańskiego). W 1956 była redaktorem w gdańskim oddziale czasopisma kulturalnego „Ziemia i Morze” wydawanego w Szczecinie. W 1956 otrzymała nagrodę literacką Gdańska za całokształt twórczości. W 1957-60 prowadziła redakcję gdańskiego przedstawicielstwa bydgoskiego pisma kulturalnego „Pomorze”; tu też w 1955-64 (z przerwami) publikowała prozę oraz artykuły i recenzje teatralne, prowadziła stały felieton pt. Kluka znad Bałtyku (podpisany Kołodziej) oraz w 1958 cykl gawęd pt. Drodzy sąsiedzi. W 1957-59 pracowała również w Wydawnictwie Morskim jako recenzentka i konsultantka. W 1960-62 pełniła funkcję kierownika literackiego Teatru Wybrzeże. W 1960-68 pisała felietony przedpremierowe do „Głosu Wybrzeża”. W 1962 przebywała na czteromiesięcznym stypendium we Francji. W 1963 zamieszkała w Gdańsku-Wrzeszczu; część roku spędzała we Wdzydzach na Kaszubach. Związała się z Klubem „Pomerania” przy Zrzeszeniu Kaszubsko-Pomorskim; publikowała fragmenty prozy w piśmie regionalnym „Kaszëbë”. W 1963-69 ponownie była kierownikiem literackim Teatru Wybrzeże; ze stanowiska tego została zwolniona za poparcie udzielone protestującym studentom w wypadkach marcowych 1968. Za działalność teatralną została nagrodzona regionalnymi wyróżnieniami: Orderem Stańczyka (1965) i Medalem Stolema (1969). Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1965). Zmarła 23 marca 1975 w Gdańsku; pochowana tamże na Cmentarzu Srebrzysko.