Urodzony 2 stycznia 1929 w Białymstoku; syn Edwarda Ostaszewskiego, urzędnika, i Jadwigi z Piątkowskich, nauczycielki. Od 1932 mieszkał w Mszczonowie pod Warszawą, gdzie spędził lata okupacji niemieckiej. Po wojnie przeniósł się w 1946 wraz z rodzicami do Mrągowa, tu uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego. Po zdaniu matury w 1948, zatrudnił się jako urzędnik w Starostwie Powiatowym. Od 1949 mieszkał w Olsztynie i do 1954 pracował na różnych stanowiskach w Urzędzie Wojewódzkim. Równocześnie w 1949-51 studiował prawo w olsztyńskiej filii Wydziału Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1948 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1954-57 pracował jako dziennikarz „Głosu Olsztyńskiego”. Debiutował w 1954 na łamach tego dziennika jako prozaik opowiadaniem pt. Wiosna (nr 176-179, 182-184). W tymże roku ukończył studium dziennikarskie przy Ośrodku Kształcenia Dziennikarzy w Warszawie. Od 1958 pracował w redakcji „Panoramy Północy”. W 1971 otrzymał nagrodę Prezesa Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa-Książka-Ruch”. W 1972 zaczął publikować powieści kryminalne. W 1973 przeniósł się do redakcji „Gazety Olsztyńskiej”, w której pracował do 1982, uprawiając publicystykę, reportaż i felietonistykę (tu m.in. w 1979-80 cykl felietonów pt. Z mojego notesu podpisany T.O.). Współpracował okresowo z miesięcznikiem „Warmia i Mazury” (tu m.in. w 1984-85 cykl felietonów pt. Konsultacje rodzinne). Odbył liczne podróże po Europie i Afryce Zachodniej. W 1986 został członkiem Związku Literatów Polskich. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1976). Zmarł 8 kwietnia 2017 w Olsztynie.