ORYSZYN Zyta

Urodzona 16 sierpnia 1940 w Zagórzu pod Sanokiem; córka Józefa Bartkowskiego, ślusarza, nauczyciela zawodu, i Leokadii z domu Oryszczyn. Do szkoły podstawowej i średniej uczęszczała w Wałbrzychu. Debiutowała w 1957 opowiadaniem pt.Obcy człowiek, opublikowanym na łamach „Trybuny Wałbrzyskiej” (nr 11; podpisana Zyta Bartkowska). Po zdaniu matury studiowała w 1957/58 w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. Następnie podjęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim; w 1970 uzyskała magisterium. W 1962 wyszła za mąż za Edwarda Stachurę↑, poetę (rozwód 1972). W 1964-66 należała do Zrzeszenia Studentów Polskich. W 1967 pracowała jako korektorka w Polskiej Agencji Prasowej. W 1968-70 jako Anna Oryszyn drukowała w tygodniku „Za i Przeciw” recenzje i relacje z podróży do Meksyku. W 1969 zaczęła ogłaszać utwory prozą. Od 1972 była członkinią Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). Po 1976 nawiązała współpracę z prasą wychodzącą poza cenzurą, publikując m.in. w „Zapisie”. W 1979-81 była zatrudniona jako redaktorka w Instytucie Prasy i Wydawnictw „Novum”. W 1980 została członkinią Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W 1981 pracowała jako dziennikarka w „Tygodniku Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981, współpracowała z prasą niezależną, z „Tygodnikiem Wojennym”, „Wezwaniem”, „PWA” [Przegląd Wydarzeń Agencyjnych], a w 1984-91 współredagowała miesięcznik literacki „Kultura Niezależna”. W 1989 pracowała ponownie w redakcji wznowionego „Tygodnika Solidarność”. W tymże roku została członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, a w 1994 Polskiego PEN Clubu. W 1996 zawarła związek małżeński z Andrzejem Kaczyńskim, dziennikarzem. Opowiadania i felietony ogłaszała w latach dziewięćdziesiątych m.in. w „Odrze” i „Rzeczypospolitej” (w dziale Nauka i technika). Zmarła 11 października 2018 w Warszawie; pochowana tamże na Cmentarzu Komunalnym Północnym.