BIO

Urodzony 10 marca 1866 w Wiedniu; syn Józefa Nikorowicza, pianisty, kompozytora, i Apolonii z Kopystyńskich. Od 1868 przebywał w zakładach wychowawczych, początkowo w zakładzie św. Teresy we Lwowie i oo. jezuitów w Tarnopolu, a następnie u oo. jezuitów w Kalksburgu pod Wiedniem, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum. W 1883-84 ukończył IV klasę w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Był słuchaczem prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie na wydziałach filozoficznych uniwersytetów w Wiedniu i Paryżu. Pracę dziennikarską rozpoczął w 1888 w „Kurierze Krakowskim”, z którym współpracował do 1889. W 1892 redagował dwutygodnik „Świat”, a po przeniesieniu się do Lwowa tygodnik satyryczny „Zagłoba” (1894-95; pod pseudonimem Zagłoba). Artykuły i notatki dziennikarskie, a także felietony, recenzje, nowele i wiersze publikował m.in. w „Dzienniku Polskim” (1898, 1900), „Gazecie Lwowskej” (1899), „Iris” (1899). Był sekretarzem „Słowa Polskiego”. Ożenił się ze Szczęsną (Felicją) Starkel. W 1903 przeniósł się do Warszawy, gdzie współpracował z redakcją „Kuriera Codziennego” (1904-05). Debiutował jako dramatopisarz w 1904 przeróbką powieści Wacława Gąsiorowskiego pt. Pani Walewska. Od 1908 mieszkał w Wiedniu i zajmował się pracą literacką. W czasie I wojny światowej był w 1915-16 sekretarzem i kierownikiem literackim teatru polskiego w Wiedniu, prowadzonego przez Ludwika Hellera a potem Tadeusza Rittnera. W następnych latach nadsyłał felietony do „Robotnika” (1918; podpisany Zagłoba) oraz był korespondentem wiedeńskim lwowskiego „Słowa Polskiego”. Napisał kilka mniejszych utworów scenicznych m.in. dla teatrzyków rozrywkowych. Pisał też w języku niemieckim drobne utwory sceniczne dla popularnego tygodnika „Familienblätter”. Dorywczo tłumaczył z języka niemieckiego, współpracował również z wytwórniami filmowymi, opracowując scenariusze i podpisy do filmów. Był członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związku Literatów Polskich). W 1930 otrzymał nagrodę literacką miasta Lwowa, głównie za propagowanie kultury polskiej za granicą. Przyłączenie Austrii do Niemiec i wybuch II wojny światowej zmusiły go do opuszczenia Wiednia. Przebywał najpierw w Stanisławowie, a w 1941 przez Lwów wyjechał do Krakowa, gdzie mieszkał także po zakończeniu wojny. Zmarł 1 lipca 1951 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Rakowickim.

Twórczość

1. Cenzor moralności. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1907.

Rękopis w Archiwum Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.

2. Jan Kiszocki. Powieść. Słowo Polskie 1911 nr 1-196. Wyd. osobne Lwów: Księgarnia Polska B. Połonieckiego 1913, 204 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Warszawa: Biblioteka Dzieł Wyborowych 1926; wyd.3 Lwów: Odrodzenie 1931.

Przekłady

niemiecki

Jan Kiszocki. [Przeł.] F. Goldscheider. Wien 1922.

3. Człowiek z innej planety. Sztuka w 1 akcie. Powst. 1912. Wyd. Lwów: Odrodzenie 1927, 16 s. Przedruk zob. poz. .

4. W gołębniku. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Lwów, Teatr Miejski im. F. Skarbka 1912. Wyd. z inf. o urządzeniu sceny, z uwagami o grze i rekwizytach. Lwów: Księgarnia Polska B. Połonieckiego [1912], 84 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże [ok. 1920]; wyd. 3 Lwów: Odrodzenie 1926. Telewizja Polska 1981. Polskie Radio (Wilno) 1930.

Przekłady

francuski i niemiecki [Informacja autora].

5. Zimny wiatr. Nowele. Wiedeń: Wiedeński Kurier Polski 1915, 38 s. Przedruk zob. poz. .

Zawartość

Zawiera utwory dramatyczne: Skarby; Ewa, — nadto opowiadania: Zimny wiatr; Tragedia na akacji; Wróg; Faun; Modlitwy z jednego życia; Drewniane serduszko; Morze.

6. Nowele. Przedmowa: J. Geszwind. Wiedeń: Biblioteka Polska 1919. [Inf. autora].

7. Krwią i łzami. Powieść z zarania nowego szczęścia i ojczyzny. [Wiedeń:] Biblioteka „Emigranta Polskiego 1922, 108 s. Wyd. nast.: [Lwów:] R. Hernicz, A. Hampel 1922; Warszawa: Biblioteka Dzieł Wyborowych [1926].

8. Noc poślubna. Sztuka w 1 akcie. Wiedeń: Instytut Wydawniczy „Renaissance [1922], 54 s.

Przekłady

rosyjski

[Informacja autora].

Wyd. 2 skrócone pt. Adam i Ewa. Lwów: Odrodzenie [1927], 16 s.

9. Król Amortis. Sztuka antywojenna w 6 obrazach. Prapremiera: Lwów, Teatr Wielki 1926. Druk fragmentów: „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1925 nr 156; „Dziennik Poznański” 1926 nr 78, 80; „Kurier Warszawski” 1926 nr 38.

Maszynopis w Archiwum Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.

10. Moralność przede wszystkim. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Lwów, Teatr Wielki 1926. Wyd. Lwów: Odrodzenie 1926, 93 s.

Maszynopis w Archiwum Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.

11. Srebrny wóz. [Wiersze]. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha [1926], 95 s.

12. Pożar ziemi. Powieść. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha [1927], 94 s.

13. Proces wadowicki. Kraków [ok. 1928]. [Inf. autora].

14. Nieśmiertelny kochanek. Lwów: Wydawnictwo Ossolineum; Dom Książki Polskiej 1929, 117 s.

Zawartość

Zawiera utwory z poz. , — nadto utwory dramatyczne: Nieśmiertelny kochanek; Człowiek z innej planety [poz. ]; Gość z zapomnianego świata, — oraz opowiadania: Mężczyzna; Pstrąg; „To taka”; Róże z innego świata; Latawica; Dzwonnik; Samotna.

15. Loteryjka w niebie. Komedyjka dla dzieci w 1 odsłonie. Lwów: Odrodzenie [1932], 16 s.

16. W tęczowej masce. Powieść. Kraków: S. Kamiński [1946], 179 s.

Utwory niepublikowane

Utwory niepublikowane i zaginione:.

Dama z latarką. Jednoaktówka.
Wg informacji I. Nikorowicza.
Dzwonnik.
Wg informacji I. Nikorowicza.
Frezje i lewkonie.
Wg informacji I. Nikorowicza.
Kościuszko w Rapperswil. Utwór dramatyczny w 5 aktach.
Wg informacji Nikorowicza.
Protest przyjaciół domu. Utwór dramatyczny.
Wg informacji I. Nikorowicza.
Stary i młody pan.
Wg informacji I. Nikorowicza.
Szatchen. Utwór dramatyczny w 3 aktach.
Wg informacji I. Nikorowicza.
Sześciobok Sfantiego. Komedia w 3 aktach. [Współautor:] H. Taëni.
Wg informacji: L. Simon: Bibliografia dramatu polskiego 1765-1939. T. 2. Warszawa 1971.
Julia. Komedia w 3 aktach. Powst. ok. 1907.
Wg informacji: L. Simon: Bibliografia dramatu polskiego 1765-1939. T. 2. Warszawa 1971.
Orchidee. Sztuka współczesna w 3 aktach. Powst. 1907.
Wg informacji I. Nikorowicza.
Uświadomienie seksualne. Utwór dramatyczny. Powst. 1909.
Wg informacji: M. Tyrowicz: Ignacy Nikorowicz. W: Polski słownik biograficzny. T. 23. Cz. 1. Z. 95. Wrocław 1978.
Dama z latarką. Powieść. Powst. 1947.
Wg informacji: M. Tyrowicz: Ignacy Nikorowicz. W: Polski słownik biograficzny. T. 23. Cz. 1. Z. 95. Wrocław 1978.
Człowiek. Utwór dramatyczny. Powst. 1950.
Wg informacji: M. Tyrowicz: Ignacy Nikorowicz. W: Polski słownik biograficzny. T. 23. Cz. 1. Z. 95. Wrocław 1978.

Przekłady i adaptacje

1. Pani Walewska. Komedia historyczna w 5 odsłonach. [Wg powieści W. Gąsiorowskiego]. Wystawienie: Warszawa, Teatr Narodowy 1904. Druk fragmentów: „Przegląd Polityczny, Społeczny i Literacki” 1906 nr 173.
Maszynopis w Archiwum Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.

Przekłady

rosyjski

[Przeł.] A. Kuprin. Wystawienie: Petersburg, Teatr Suworina 1911.
2. R. Gerling: Dziewczyna, której za żonę brać się nie powinno. Rady i wskazówki. Lwów: Głos Wiedeński” [R. Hernicz, A. Hampel] 1922, 46 s. Wyd. nast.: wyd. 2 przejrzane i rozszerzone Wiedeń: „Przegląd Polski” [R. Hernicz] [1923]; Warszawa: [Księgarnia Popularna 1928], tamże: wyd. 3 przejrzane i rozszerzone 1931, wyd. 4 1934.
3. H. Bettauer: Miasto bez Żydów. Warszawa: Renaissance [1923], 155 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 [ok. 1925], wyd. 3 [1930]; wyd. 4 [ok. 1935].
4. K. Sloboda: Pojedynek amerykański. Komedia w 3 aktach. Wystawienie: Poznań, Teatr Nowy 1923.
5. R. Gerling: Mężczyźni, którzy na mężów się nie nadają. Uwagi, porady i wskazówki. Warszawa: M. Arct [1928], 161 s.

Wyd. skrócone: Warszawa: Księgarnia Popularna [1928], 32 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1951.

Autor o sobie

I. Nikorowicz: O człowieku, który otrzymał nagrodę literacką m. Lwowa. Posłaniec Św. Grzegorza 1932 nr 1-2.

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 2. Warszawa 1964.
Słownik biograficzny teatru polskiego. [T. 1]. 1765-1965. Warszawa 1973.
Polski słownik biograficzny. T. 23. Cz. 1. Z. 95. Wrocław 1978 (M. Tyrowicz).
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (E. Rohozińska).

Ogólne

Artykuły

H. Zbierzchowski: Ignacy Nikorowicz trzeci laureat nagrody literackiej miasta Lwowa. Ilustrowany Kurier Polski 1930 nr 136.
W. Zechenter: Autor „W gołębniku. (Ze wspomnień). Słowo Powszechne 1970 nr 69.
M. Tyrowicz: Ignacy Nikorowicz (1866—1951), pseud . Arsa , Nik., Zagłoba. Zeszyty Prasoznawcze 1976 nr 4 [nota biograficzna].

W gołębniku

S. Dąbrowski. „Program Teatru Rozmaitości”, Warszawa 1964 [dot. dziejów scenicznych komedii „W gołębniku”].

Zimny wiatr

S. Wasylewski: Ignacy Nikorowicz. Wiedeński Kurier Polski 1915 nr 216.

Krwią i łzami

M. Lisowski. Wiek Nowy 1922 nr 6176.

Pani Walewska

W. Bogusławski: Aktualność czy sztuka. Biblioteka Warszawska 1906 t. 4.
J.A. Kisielewski: Życie dramatu. Myśl Polska 1906 nr 20.