NIEZNANOWSKI Stefan

Urodzony 10 lipca 1933 w Małogoszczu; syn Franciszka Nieznanowskiego, rolnika, i Janiny z domu Bem. Uczęszczał do Liceum im. S. Żeromskiego w Kielcach. Po zdaniu matury w 1951, studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL); w 1955 uzyskał magisterium. W tymże roku debiutował artykułem pt. Mikołaj Sęp Szarzyński — poeta baroku, opublikowanym w „Tygodniku Powszechnym” (nr 31). W 1955 został członkiem Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza, a w 1956 członkiem współpracownikiem Towarzystwa Naukowego KUL. W 1955-57 uczestniczył w studiach aspiranckich, następnie pracował jako asystent na KUL. Artykuły i recenzje publikował m.in. w „Zeszytach Naukowych KUL” (1959-64, z przerwami), miesięczniku „Życie i Myśl” (1964-77, z przerwami), „Więzi” (1965-69; pod pseudonimem Stefan Surmacki) oraz w „Kierunkach” (1968-72). W 1962 uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim stopień doktora na podstawie rozprawy O poezji Kaspra Miaskowskiego (promotor prof. Juliusz Nowak-Dłużewski). W 1963 otrzymał stanowisko adiunkta na KUL. W tymże roku był założycielem (wspólnie z J. Nowakiem-Dłużewskim) Pracowni Staropolskiej Instytutu Wydawniczego Pax; w 1968-74 zajmował tu stanowisko pracownika naukowego, a w 1980-92 kuratora naukowego. W 1972 był jednym z inicjatorów wydawanej przez Pax serii „Silva Medii et Recentioris Aevi” (do 1979 członek kolegium redakcyjnego, w 1980 redaktor naczelny). W 1974 został zatrudniony jako adiunkt na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS). Za pracę dydaktyczną otrzymał w 1979 medal im. G. Piramowicza. W 1984 habilitował się na UMCS na podstawie pracy O artyzmie poezji staropolskiej i w 1985 uzyskał stanowisko docenta. W 1991 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1997 profesora zwyczajnego UMSC. Poza pracą naukową współpracował (od 1979) z Polskim Radiem. W 1986 został członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego KUL oraz Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. W 1990 objął funkcję prezesa Oddziału Lubelskiego Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. Należał do członków założycieli Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej (1992). W 2004 został redaktorem serii Lubelska Biblioteka Staropolska wydawanej przez oficynę Norbertinum. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1984) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1995). Zmarł 26 czerwca 2018; pochowany na cmentarzu parafialnym w Małogoszczu.