NAWROCKI Aleksander

Urodzony 15 września 1940 w Bartnikach pod Przasnyszem w rodzinie ziemiańskiej; syn Jana Nawrockiego i Aleksandry z Wójcickich. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Przasnyszu; w 1960 zdał maturę. Od 1961 studiował na Uniwersytecie Warszawskim filologię polską (magisterium 1966), hungarystykę (magisterium 1971) i etnografię (do 1975). Należał w tym czasie do grup literackich: Orientacja Poetycka Hybrydy (1960-63), Klub Artystów Anarchistów (1963-66), Forum Poetów Hybrydy (1966-73) i Konfederacja Nowego Romantyzmu (1973-75). Debiutował w 1965 wierszami (incipit) Tu w cieniu studni ... (incipit) Motyw ptaka przekreśla..., opublikowanymi na łamach tygodnika „Kultura” (nr 17). Wiersze i przekłady głównie poezji węgierskiej (od 1969), a później także literatury rumuńskiej, fińskiej i francuskiej, ogłaszał m.in. we „Współczesności” (1965-66, 1968, 1971) i „Literaturze na Świecie” (1971-75). W 1972-73 kontynuował studia jako wolny słuchacz na uniwersytecie w Budapeszcie. W 1973-74 był radcą do spraw literackich w Węgierskim Instytucie Kultury w Warszawie. Później pracował m.in. jako tłumacz delegacji węgierskich. Uczestniczył w kursach dla cudzoziemców na uniwersytetach węgierskich i w Letnim Uniwersytecie w Braszowie (Rumunia), przebywał też tam kilkakrotnie na stypendiach literackich, a także w Czechosłowacji, Bułgarii i Uzbekistanie. W 1975 ożenił się z Barbarą Jurkowską, pedagogiem. W tymże roku został członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP). W 1976-81 pracował w dziale kulturalnym tygodnika Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej „Nowa Wieś”, na którego łamach drukował wiersze, opowiadania, artykuły i recenzje. Równocześnie w 1976-88 był zatrudniony jako redaktor poezji i prozy współczesnej w Państwowym Wydawnictwie Iskry. Następnie do 1990 kierował redakcją literatury zagranicznej w Młodzieżowej Agencji Wydawniczej. W 1985 wszedł do prezydium Zarządu Głównego ZLP. W 1987 otrzymał nagrodę radcy ambasady węgierskiej za zasługi w zakresie tłumaczenia i popularyzacji węgierskiej literatury pięknej w Polsce. Wiersze, recenzje i przekłady ogłaszał m.in. w „Argumentach” (1981-89), „Tu i teraz” (1983-85), „Kulturze” (1985-90), „Życiu Literackim” (1985-89), „Kierunkach” (1986-90), „Okolicach” (1987-93). W 1990-92 pracował na stanowisku wiceprezesa Spółdzielni Wydawniczej Anagram, której był także współzałożycielem. W 1992 zaczął prowadzić założone przez siebie wydawnictwo IBiS, zajmujące się głównie publikacją poezji. Od tegoż roku pracował jako polonista w szkołach średnich (od 1997 w Liceum Księgarskim im. S. Żeromskiego). W 1992 został wiceprezesem Oddziału Warszawskiego ZLP. Uczestniczył w organizowaniu życia kulturalnego na terenie województwa ciechanowskiego; w 1997 założył Oddział Ciechanowski ZLP i został jego honorowym prezesem. Od 1998 był wydawcą i redaktorem naczelnym pisma „Poezja Dzisiaj” publikował tu także wiersze, artykuły i recenzje. Współorganizował (z redakcją pisma) pod patronatem UNESCO w 2001-04 Światowy Dzień Poezji w Warszawie. Wyróżniony m.in. w 1979 przez Ministerstwo Kultury Węgierskiej Republiki Ludowej odznaką Za Kulturę Socjalistyczną i polską odznaką Zasłużony Działacz Kultury. W 2002 otrzymał nagrodę im. S. Żeromskiego przyznaną przez Stowarzyszenie Autorów Polskich. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2002). Zmarł 1 maja 2022 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach .