BIO
Urodzony 28 listopada 1920 w Białymstoku; syn Stanisława Nagrabieckiego, oficera, po przejściu do rezerwy właściciela piekarni i cukierni, i Marii z Halcewicz-Pleskaczewskich. Wkrótce przeniósł się wraz z rodzicami do miejscowości Kraśne nad Uszą, następnie do Mołodeczna, potem do Żardela, a w końcu, około 1907, zamieszkał w Wilnie. Tu uczęszczał kolejno do Gimnazjum oo. Jezuitów, Gimnazjum im. P. Skargi i eksperymentalnego Liceum i Gimnazjum im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich, w którym w 1939 zdał maturę. Po wybuchu II wojny światowej nadal przebywał w Wilnie. W okresie istnienia Republiki Litewskiej rozpoczął studia polonistyczne na tajnych kompletach Uniwersytetu Stefana Batorego (USB). Po włączeniu Litwy do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, studiował polonistykę na Litewskim Uniwersytecie Wileńskim. W czasie okupacji niemieckiej powrócił na tajne studia USB. Równocześnie brał udział w działalności konspiracyjnej na terenie Wilna i Wileńszczyzny, jako żołnierz Służby Zwycięstwu Polski, następnie Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Ukończył Konspiracyjną Szkołę Podchorążych w Dzielnicy „B” Garnizonu Wileńskiego i walczył w oddziałach partyzanckich na Wileńszczyźnie, najpierw w 1943 w oddziale „Kmicica” (porucznika Antoniego Burzyńskiego), a od września 1943 do stycznia 1944 w 3. Brygadzie Partyzantów Wileńskich „Szczerbca” (kapitana Gracjana Fróga). Odkomenderowany następnie do zadań specjalnych w Kierownictwie Dywersji na terenie Wilna, w kwietniu został aresztowany przez gestapo. Po ucieczce z więzienia, w lipcu 1944 brał udział w walkach o Wilno (operacja „Ostra Brama”). W tymże roku zawarł związek małżeński z Wandą Dukalską, pianistką i malarką. Wkrótce potem wyjechał w ramach tzw. akcji repatriacyjnej do Lublina. W 1945 podjął studia polonistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL). W tymże roku był współzałożycielem dwutygodnika „Zdrój” i następnie do 1947 członkiem jego redakcji; na łamach tego pisma debiutował w 1945 wierszem pt. Witraż (nr 3). W 1945 został też członkiem Klubu Literackiego, którego do 1946 był sekretarzem. W 1947 uzyskał magisterium na KUL i przeniósł się na stałe do Warszawy. Od tegoż roku był członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich; członek do rozwiązania Związku w 1983). Należał do Polskiego Stronnictwa Ludowego (od 1949 Zjednoczone Stronnictwo Ludowe; do 1981). W 1947-48 był pracownikiem naukowym w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego oraz nauczycielem w II Państwowym Liceum Ogólnokształcącym. W 1948-50 pracował w redakcjach dodatków kulturalnych „Dziennika Ludowego”: „Niedziela na Wsi” (członek redakcji) oraz „Literacki Dziennik Ludowy” (redaktor naczelny). W 1950-52 redagował w Centralnej Rozgłośni Polskiego Radia audycje o tematyce kulturalnej dla wsi. W tym okresie był także kierownikiem literackim teatru rapsodycznego Nasz Teatr. Publikował wiersze, a także recenzje i artykuły na łamach m.in. czasopism „Wieś” (1947-51, 1953), „Kamena” (1956-61, 1964-65) i „Orka” (1957-60). W 1952-53 pracował jako starszy radca w Departamencie Polityki Kulturalnej Ministerstwa Kultury i Sztuki. Równocześnie do 1954 był kierownikiem literackim w Wydziale Programowym Dyrekcji Naczelnej Przedsiębiorstwa Organizacji Imprez Artystycznych „Artos”, a w 1955-56 etatowym konsultantem literackim w Centralnym Zarządzie Imprez Estradowych. W 1956-80, pisał (m.in. pod pseudonimem Stefan Wandana) teksty piosenek, w tychże latach redagował również czasopismo Towarzystwa Przyjaciół Dzieci „Przyjaciel Dziecka”. W 1960-81 pracował ponownie w Ministerstwie Kultury i Sztuki, m.in. do 1966 jako starszy inspektor w Zespole do Spraw Teatru, a od 1973 jako starszy specjalista w Departamencie Teatru Muzyki i Estrady. Był członkiem Prezydium Zarządu Głównego Związku Teatrów Amatorskich (1960-66). Równocześnie pełnił w 1964-66 funkcję redaktora naczelnego pisma „Teatr Ludowy”. W 1970 został członkiem Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). Kontynuował twórczość literacką. Około 1977 wstąpił do Grupy Poetów i Malarzy „Łazienki”. Odbył wiele podróży zagranicznych po Europie, kilkakrotnie był we Francji. W 1988 został członkiem Stowarzyszenia Autorów Polskich, a w 1989 Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych (1944, 1966), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1964), Krzyżem Armii Krajowej (1970), Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Partyzanckim (1976), Medalem Zwycięstwa i Wolności (1976), Krzyżem Kawalerskim (1979) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), tytułem „Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” (2001). Zmarł 30 stycznia 2011 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Twórczość
1. Hejnał. [Wiersze]. Lublin: Lubelskie Towarzystwo Miłośników Książki 1947, 15 s.
2. Rozważania wiosenne. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1952, 62 s.
3. Strofy wiślane. (1945-1956). [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1957, 122 s.
Zawartość
4. Gasnące linie. [Wiersze]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1965, 60 s.
5. Piąte imię wiatru. [Wiersze]. [Warszawa:] Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1970, 88 s.
6. Rozmowy horyzontów. Dwa poematy. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1972, 87 s.
Zawartość
7. Anna German. [Sylwetka]. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1974, 64 s.
8. Kamienne salta. [Wiersze]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1974, 138 s.
9. Chmura słoneczna. [Wiersze]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1979, 159 s.
10. Drzwi do ogrodu. [Wiersze]. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1986, 192 s.
Zawartość
11. Bieg po trawie. [Wiersze]. Kraków: Miniatura 1989, 30 s. Zob. poz. ↑.
12. Idąc na hasło. Zapiski partyzanta. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Pokolenie* 1989, 152 s. Wyd. 2 rozszerzone Warszawa: Antyk 1997.
13. Między nim a sobą. [Wiersze]. Warszawa: Latona 1992, 63 s.
14. To ciemniej, to jaśniej. Wybór wierszy. T. 1-4. Warszawa: Latona 1995-1997.
T. 1. Wertuję kwiaty jak książki. 1995, 144 s.
Zawartość
T. 2. Godziny opisane skrzydłami ważek. 1995 [właśc. 1996], 122 s.
Zawartość
T. 3. Radością są wydmy w smudze cienia. 1996, 151 s.
Zawartość
T. 4. Okolice rozpiętego marzenia. 1997, 133 s.
Zawartość
15. Czary-mary sztukmistrza Ildefonsa. Wspomnieniowy esej o poecie wesołym, przekornym, sentymentalnym i paradoksalnym. Podkowa Leśna: Aula 2000, 73 s.
16. Opowieści prawdziwe. [Opowiadania]. Podkowa Leśna: Aula 2000, 114 s.
17. Zatrzymane słowa. Przypomnienia i nowe olśnienia. [Wiersze]. Podkowa Leśna: Aula 2000, 291 s.
18. Dotyk światła (wiersze zebrane o igrzyskach i zawodach sportowych oraz miniatury z cyklu: Bieg po trawie; Rozważania wiosenne; Piąte imię wiatru; Las; Godziny opisane skrzydłami ważek). Podkowa Leśna: Aula 2004, 81 s.
19. Requiem po karnawale. Wiersze i poematy prawie zebrane. T. 1-2. Podkowa Leśna: Aula 2004, 314 + 370 s.
20. W krzywym świecidełku (sylwetki portretowe niektórych poetów) 1552-1987 (dedykacje – stylizacje – pastisze) 1978-1987. Zaproszenie do poetyckiej zabawy. Podkowa Leśna: Aula 2004, 100 s.
21. Magiczny kształt miłości. [Wiersze]. Podkowa Leśna: Aula 2007, 179 s.
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1966, 1973, 1978, 1988, 1997, 2005.
