STANISZEWSKI Andrzej

Urodzony 26 kwietnia 1948 w Makowie Mazowieckim; syn Kazimierza Staniszewskiego i Janiny z Chodnickich, kierowców samochodowych. Od 1962 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Makowie Mazowieckim; w 1966 zdał maturę. Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Od 1969 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1973 ożenił się z Haliną Tychoniuk, adwokatką. Po uzyskaniu magisterium w 1974, został zatrudniony w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Olsztynie na stanowisku asystenta. Debiutował w tymże roku artykułem Stefan Żeromski – kobiety jego życia na łamach „Panoramy Północy” (nr 44); z pismem tym współpracował do 1981 (tu w 1974-75 szkice biograficzne, m.in. w cyklach: Kobiety ich życia, Mężczyźni ich życia, Dzieci sławnych ludzi, Dzieci sławnych ojców, Dzieci wielkich ojców, Małe sprawy wielkich ludzi). Za swój debiut krytycznoliteracki uważa recenzję powieści Henryka Panasa pt. Krew na śniegu, opublikowaną w 1977 na łamach „Odry” (nr 3). Artykuły i recenzje publikował też w tym czasie w „Nowych Książkach” (1977-90), „Nowym Wyrazie” (1977-81), „Tygodniku Kulturalnym” (1977-83), „Warmii i Mazurach” (1977-88), „Gazecie Olsztyńskiej” (1978-83), „Kontrastach” (Białystok; 1978-84) i „Faktach” (1979-86). Należał do Koła Młodych przy Związku Literatów Polskich (ZLP) w Olsztynie (w 1978-81 prezes koła). Szkice i rozprawy naukowe, głównie na temat polskich tradycji literackich i kulturalnych na Warmii i Mazurach, a później także dotyczące problematyki folklorystycznej ogłaszał m.in. w czasopismach „Literatura Ludowa” (od 1975), „Acta Universitatis Nicolai Copernici” (od 1977), „Komunikaty Mazursko-Warmińskie” (od 1978). W 1978 doktoryzował się na UMK na podstawie rozprawy pt. Struktura gatunkowa poematu dygresyjnego (promotor prof. Antonina Bartoszewicz). W 1978-89 był zatrudniony jako adiunkt w Zakładzie Bibliotekoznawstwa WSP w Olsztynie. W 1987 habilitował się na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie rozprawy pt. Tradycja czarnoleska na Mazurach. W 1988 został członkiem ZLP. Od 1990 pracował w Instytucie Filologii Polskiej Wydziału Humanistycznego WSP, w 1990-93 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego, a w 1993-99 rektora WSP. W 1995-99 był redaktorem naczelnym „Zeszytów Naukowych WSP w Olsztynie”. W 1999 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego. W 1999-2002 oraz ponownie w 2002-2005 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (do którego zostało włączone WSP.) Następnie objął obowiązki dyrektora Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej tegoż uniwersytetu. Został redaktorem naczelnym zeszytów naukowych Instytutu pt. „Media, Kultura, Komunikacja Społeczna”, wydawanych w Olsztynie od 2005. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1999). Mieszka w Olsztynie.