STACHOWSKI Józef

Urodzony 3 marca 1913 w Żabieńcu pod Garwolinem w rodzinie chłopskiej; syn Józefa Stachowskiego i Aleksandry z Michalików. Od 1925 uczęszczał do Gimnazjum Koedukacyjnego Wydziału Powiatowego Sejmiku Garwolińskiego w Garwolinie; w 1931 zdał maturę. Od tegoż roku studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim (UW); w 1935 uzyskał magisterium. Debiutował w 1933 wierszami Portret i Strajk, zamieszczonymi w piśmie „Rytmy” (nr 1), wydawanym przez Koło Literackie Studentów UW. W 1933 był współzałożycielem efemerycznej grupy poetyckiej „Przełęcz”. W 1933-36 był związany z Klubem Artystycznym „S”. W 1935 uczęszczał na studium pedagogiczne UW. W 1935-36 ogłaszał wiersze w „Lewarze”, „Okolicy Poetów”, „Miesięczniku Literatury i Sztuki”. W 1936-37 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Piechoty w Dęblinie. Następnie po zdaniu egzaminu na nauczyciela szkół średnich rozpoczął pracę jako polonista w gimnazjum w Milanówku i na kursach maturalnych w Warszawie. W 1938 ożenił się z Marią Talma. W okresie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie; brał udział w akcji tajnego nauczania: pracował jako nauczyciel języka polskiego, niemieckiego i historii na kursach handlowych. Uczestniczył w konspiracyjnym życiu kulturalnym i zajmował się twórczością poetycką. Powstały wówczas tom Ku ziemi, zakupił Zbigniew Mitzner dla mającego działać po wojnie wydawnictwa Wisła. W 1944 pełnił obowiązki kierownika szkoły wieczorowej i podstawowej w Garwolinie. W czasie powstania warszawskiego przebywał we wsi Głosków pod Garwolinem. Zginął 30 grudnia 1944 w wypadku drogowym pod Garwolinem; pochowany w Garwolinie.