SPRUSIŃSKI Michał

Urodzony 2 września 1940 w Krakowie; syn Anastazego Sprusińskiego, inżyniera elektryka, i Jadwigi z Ratkiewiczów, projektantki. W 1954-58 uczył się w II Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Sobieskiego w Krakowie. Po zdaniu matury w 1958 studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ). W czasie studiów zarabiał na życie, wykonując prace szklarza, robotnika w przedsiębiorstwie geologicznym, przewodnika wycieczek zagranicznych i instruktora szachowego. Debiutował w 1958 jako krytyk literacki szkicem pt. Ignacy Fik, zamieszczonym w Księdze pamiątkowej III Gimnazjum, obecnie II Liceum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie 1883-1958, a w 1960 jako poeta wierszem pt. Cały dzień pasterza, ogłoszonym na łamach „Życia Literackiego” (nr 29). W 1960-71 był członkiem Orientacji Poetyckiej Hybrydy. W 1963 uzyskał magisterium i rozpoczął pracę jako stażysta w Katedrze Historii Literatury UJ, a następnie podjął tamże studia doktoranckie. W 1969 doktoryzował się na podstawie rozprawy pt. Juliusz Kaden-Bandrowski. Życie i twórczość pisarza (promotor prof. Henryk Markiewicz). Równocześnie rozwijał twórczość literacką. Wiersze, artykuły i recenzje literackie oraz przekłady poezji angielskiej, amerykańskiej, jugosłowiańskiej i nowogreckiej publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym” (1959-61; też pod pseudonimem Maciej Bagiński), „Więzi” (1960-65, 1974-76; też pod pseudonimem Maciej Bagiński), „Życiu Literackim” (1960-74, 1978-79), „Współczesności” (1961-69, 1971), „Tygodniku Kulturalnym” (1962-78, z przerwami), „Ruchu Literackim” (1963-65; liczne recenzje podpisane: emes, Emes, M.Spr.), „Twórczości” (1963-71, 1975-81), „Nowych Książkach” (1964-72; tu w 1970 cykl artykułów pt. Wiersze, wersje i kontrowersje), „Poglądach” (1964-80, z przerwami; też pod pseudonimem Maciej Bagiński; tu w 1968-69 cykl felietonów pt. Współczesne poetki polskie), „Poezji” (1966-70), „Miesięczniku Literackim” (1966-79, z przerwami), „Odrze” (1966-80), „Kulturze” (1967-81, z przerwami), „Roczniku Literackim” (tu w 1969-73 i 1975 opracowanie działu Powieść. Opowiadanie). W 1965 został członkiem Związku Literatów Polskich. W 1968 otrzymał nagrodę im. A. Bursy, przyznawaną przez Krakowską Grupę Literacką „Barbarus” oraz nagrodę literacką „Głowy Podwawelskie”, przyznawaną przez redakcję „Dziennika Polskiego”, a w 1969 nagrodę „Pióra” za działalność krytyczną, przyznawaną przez Klub Studentów Wybrzeża „Żak” w Gdańsku. W tymże roku przeniósł się do Warszawy, gdzie początkowo był zastępcą, a następnie redaktorem naczelnym Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. W 1971-78 opracowywał dla Telewizji Polskiej wprowadzenia do licznych programów teatralnych prezentowanych na antenie. Współpracował z redakcją Polskiego słownika biograficznego. Od 1972 był członkiem Association Internationale des Critiques Littéraires w Paryżu. Od 1974 należał do zespołu redakcyjnego tygodnika „Literatura”, z którym współpracował już wcześniej (od 1972; tu też artykuły, felietony i recenzje podpisane: M.B., M.S., MB, Rezerwowy Sprusiński; m.in. od 1972 felietony sportowe podpisane Rezerwowy S., od 1977 cykl felietonów literackich pt. Szaleństwa i metody, w 1979 cykl artykułów pt. Korespondencja z Nowego Jorku. Publikował też m.in. w „Szpilkach” (1971, 1973-74, 1976), „Literaturze” (1972-81), „Polityce” (1972, 1974, 1979-81), „Dialogu” (1973, 1975-76, 1981) i „Literaturze na Świecie” (1973-80, z przerwami; od 1975 członek rady konsultacyjnej). W 1974-75 był stypendystą International Writing Program na University of Iowa, a w 1978 Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. W 1980 został kierownikiem literackim Teatru im. S. Jaracza w Łodzi. Wiele podróżował po krajach Europy. W 1981 wyjechał na stypendium literackie do Grecji. W 1970 zawarł związek małżeński z Krystyną Mańkowską, dziennikarką (rozwiedzeni). W 1976 ożenił się z Małgorzatą Załuską (rozwiedzeni). W 1981 wyjechał na stypendium literackie do Grecji, gdzie zmarł 31 maja 1981 w Porto Heli pod Atenami w wyniku nieszczęśliwego wypadku; pochowany w Krakowie na Cmentarzu Salwatorskim.