SOPUCH Kazimierz

Urodzony 1 kwietnia 1933 we wsi Jawory Wielkopole (pod Ostrołęką); syn Adama Sopucha i Cecylii z domu Dudziak. W czasie okupacji niemieckiej przebywał we wsi rodzinnej. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Jaworach i Goworowie. Od 1948 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Mrągowie. Po zdaniu matury w 1952 studiował socjologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim; w 1958 uzyskał magisterium. Od 1956 był członkiem oddziału olsztyńskiego Stowarzyszenia „PAX” i w 1957-58 pracował w redakcji dodatku do „Słowa Powszechnego” pt. „Słowo na Warmii i Mazurach”. Debiutował w 1956 na łamach tego tygodnika wierszem pt. Kraj uroku (nr 1); w piśmie tym do 1960 zamieszczał recenzje teatralne i felietony (podpisane też: Chupos, K.S.). W 1957 zamieszkał w Olsztynie. W 1958 był współzałożycielem, a następnie członkiem olsztyńskiej grupy poetyckiej Łyna (istniała do 1960). W 1959 współpracował z rozgłośnią olsztyńską Polskiego Radia. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1960-81). W 1960 otrzymał nagrodę na konkursie II Łódzkiej Wiosny Poetów. W tymże roku zamieszkał w Gdańsku. Podjął pracę asystenta społecznego w Poradni Zdrowia Psychicznego w Gdyni, a od 1965 (po przeniesieniu się do Gdyni) był socjologiem w Międzyzakładowej Pracowni Psychologii i Socjologii Pracy Gdańskiego Zjednoczenia Budownictwa. Był członkiem oddziału Stowarzyszenia „PAX” w Gdańsku (1960-61). W 1965 został też członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Kontynuował twórczość literacką, publikując wiersze i opowiadania w „Głosie Wybrzeża” (1961-77, z przerwami; podpisane: k.s.; tu też tłumaczenia z języka rosyjskiego), „Literach” (1964-71), „Dzienniku Bałtyckim” (1972-81), „Poezji” (1973-74, 1976-82; tu też tłumaczenia z literatury kazachskiej, gruzińskiej, łotewskiej i ukraińskiej). W 1967 ożenił się z Teresą Majdecką, nauczycielką. W tymże roku był przewodniczącym Klubu Literackiego Młodych przy Oddziale Gdańskim Związku Literatów Polskich (ZLP). Od 1969 należał do ZLP (do rozwiązania Związku w 1983). Współpracował z rozgłośnią gdańską Polskiego Radia oraz z ośrodkiem gdańskim Telewizji Polskiej. W 1972 był stypendystą Związku Zawodowego Marynarzy i Portowców. W 1977 uzyskał na Uniwersytecie Gdańskim (UG) doktorat na podstawie rozprawy pt. Przemiany społeczne na ziemi krościeńskiej w okresie Polski Ludowej a uczestnictwo w kulturze (promotor doc. Bolesław Maroszek). W tymże roku został zatrudniony w Instytucie Filozofii i Socjologii UG na stanowisku adiunkta, a po uzyskaniu w 1985 habilitacji z zakresu socjologii kultury na podstawie rozprawy pt. Postawy wobec życia i wybór wartości a struktura społeczna – na stanowisku docenta. Od 1978 należał do Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W 1989 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1991 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego. W 1997 przeszedł na emeryturę. W 2000 otrzymał I Nagrodę i Medal im. Z. Glogera. Współpracował z Wyższą Szkołą Dziennikarską im. M. Wańkowicza (filia w Gdyni). Był współzałożycielem i pierwszym rektorem (2003-2005), a następnie wykładowcą Wyższej Szkoły Komunikacji Społecznej w Gdyni. Od 2006 wykładał w Kaszubsko-Pomorskiej Szkole Wyższej. Wyróżniony m.in. odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1976), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1977) oraz odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1979). Mieszka w Gdyni.