SOKÓŁ Lech

Urodzony 21 lutego 1942 w Koprzywnicy pod Sandomierzem; syn Edwarda Sokoła, prawnika, i Stefanii z Kolasińskich. Od 1948 mieszkał w Ostrowcu Świętokrzyskim, od 1955 uczęszczał tam do gimnazjum i liceum. Po zdaniu matury w 1959, studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1960 wierszem pt. Mówią ludzie „łza”, opublikowanym w „Nadodrzu” (nr 8). W czasie studiów pracował w 1963-64 jako korektor w Państwowym Instytucie Wydawniczym. W tym czasie ogłaszał recenzje literackie w tygodniku „Kultura”. W 1964 został redaktorem w Redakcji Klasyków Polskich Oświecenia i Romantyzmu PIW. W tymże roku uzyskał magisterium. W 1965 ożenił się z Anną Lisowską, polonistką. W tymże roku ogłosił pierwszą pracę naukową pt. Kilka uwag w sprawie „Szewców” Witkacego. Konstrukcja i funkcjonowanie postaci w „Przeglądzie Humanistycznym” (nr 3). Od 1965 należał do Stronnictwa Demokratycznego (do 1976). Artykuły, recenzje i przekłady publikował m.in. w „Poezji” (1967-70), „Nowych Książkach” (1967-70), „ Dialogu” (od 1969), „Teatrze” (od 1977), studia naukowe ogłaszał w „Przeglądzie Humanistycznym” (od 1965), „Pamiętniku Literackim” (od 1967), „Pamiętniku Teatralnym” (od 1969) oraz czasopismach zagranicznych. Kontynuował twórczość poetycką, publikując wiersze w „Kulturze, Poezji”, „Nowym Wyrazie” i „Tygodniku Powszechnym”. W 1969 rozpoczął pracę w Zakładzie Historii i Teorii Teatru Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk (IS PAN). W 1971 został członkiem Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI; od 1997 wiceprezes Polskiego Ośrodka). W 1972 uzyskał doktorat na podstawie pracy pt. Groteska w teatrze Stanisława Ignacego Witkiewicza (promotor prof. Tadeusz Sivert). Od tegoż roku wykładał początkowo na Wydziale Aktorskim, a następnie Wiedzy o Teatrze i Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie; w 1975-80 i 1990-91 był prodziekanem Wydziału Wiedzy o Teatrze. Otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1976) i II stopnia (1980) za osiągnięcia pedagogiczne. W 1977 redagował dział „Teatralia” w „Roczniku Literackim” (wyd. 1980). Przekładał utwory poetyckie z języka angielskiego, francuskiego i szwedzkiego. W 1980-90 był członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W 1984 wygłosił cykl wykładów na uniwersytetach amerykańskich. W 1989 został członkiem założycielem Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej (ROAD), następnie członkiem Unii Demokratycznej (do 1992). W 1990 uzyskał habilitację na podstawie pracy pt. Witkacy i Strindberg. Studium porównawcze. W tymże roku został członkiem założycielem, a następnie pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru (do 1991). W 1990-91 pełnił funkcję kierownika Pracowni Teorii Teatru IS PAN. W 1991-96 był ambasadorem RP w Norwegii, od 1992 również w Islandii. W 1995-96 publikował wiersze w języku norweskim w piśmie „Ergo”. Po powrocie do Warszawy został wicedyrektorem, a następnie w 1999 dyrektorem IS PAN; prowadził tu też ogólnopolskie Seminarium Nordyckie oraz seminarium doktoranckie. Równocześnie został profesorem kontraktowym w Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. W 1999 został członkiem Zarządu Fundacji „Katedra Polska w Jerozolimie”. Odbył wiele podróży naukowych, m.in. do Belgii, Finlandii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Włoch, USA, Szwecji, Norwegii oraz do Izraela. Został członkiem Towarzystw Przyjaźni Polsko-Szwedzkiej i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej. Wchodził w skład Komitetu Nauk o Sztuce PAN. Wykładał na Wydziale Filologicznym Wyższej Szkoły Psychologii Społecznej w Warszawie. Odznaczony Krzyżem Wielkim Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi (1996). Mieszka w Warszawie.