SOCHA-LISOWSKA Teresa

Urodzona 16 kwietnia 1928 we Lwowie; córka Stanisława Sochy, technika kopalnictwa naftowego, i Marii Walter, nauczycielki. W związku z pracą ojca dzieciństwo spędziła w Brelikowie koło Ustrzyk Dolnych, gdzie przebywała również w czasie okupacji radzieckiej i niemieckiej. Po wkroczeniu wojsk radzieckich w 1944, udała się wraz z rodziną do Lwowa, skąd w ramach tzw. akcji repatriacyjnej wyjechała do Krakowa, gdzie uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. Świętej Rodziny. W 1946 zdała maturę i rozpoczęła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ); w 1947 przeniosła się na Wydział Lekarski UJ. Debiutowała w 1947 wierszami pt. Papieros i Ogródek, zamieszczonymi w „Dzienniku Literackim” (nr 26). W 1948 publikowała wiersze w „Tygodniku Powszechnym”. W tymże roku wyszła za mąż za Andrzeja Lisowskiego, prawnika. Po uzyskaniu dyplomu w 1952 pracowała w Szpitalu im. G. Narutowicza w Krakowie, od 1957 w Zakładach Zapobiegawczo-Leczniczych Huty im. Lenina, w Pogotowiu Ratunkowym i Przychodniach Rejonowych w Nowej Hucie. Wiersze, przekłady poetyckie i utwory prozą ogłaszała głównie w czasopismach krakowskich: w „Tygodniku Powszechnym” (1957-71), w „Zebrze” (1957-58), „Życiu Literackim” (1957-72), „Dzienniku Polskim” (1959-71). W 1958-61 należała do grupy literackiej Muszyna. W 1965 została członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP). W latach sześćdziesiątych była związana ze Stanisławem Stanuchem, prozaikiem. W 1965-68 studiowała zaocznie na wydziale filozofii chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1967-72 była członkiem Krakowskiej Grupy literackiej Barbarus. Od 1972 pracowała w Pogotowiu Ratunkowym w Krakowie. W 1974 wyjechała do Francji i zamieszkała w Paryżu, gdzie pracowała w szpitalu. Kontynuowała twórczość literacką, pisząc wiersze, słuchowiska i opowiadania. Zmarła 10 lutego 2010 w Krakowie; pochowana tamże na Cmentarzu Rakowickim.