BIO
Urodzony 12 lutego 1951 w Zgorzelcu; syn Zbigniewa Smektały, naczelnika stacji Polskich Kolei Państwowych, i Teresy z domu Kaczmarek, kierowniczki sklepu. Uczęszczał do Technikum Górniczego w Zgorzelcu (dwa lata) oraz do Technikum Mechanizacji Rolnictwa we Wrocławiu; w 1973 zdał maturę. Następnie studiował na Wydziale Scenariopisarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej w Łodzi; w 1982 uzyskał magisterium. W 1974 ożenił się z Barbarą Świętek, nauczycielką matematyki. W 1976-77 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Debiutował w 1977 wierszami pt. Ambrozja maluczkich; Koniec cherubina; ...przeciętne przedpołudnie w restauracji III kategorii..., opublikowanymi w „Odrze” (nr 9). W 1978-80 pełnił funkcję dyrektora klubu „Piwnica Świdnicka”, w 1980-84 dyrektora Klubu Dziennikarza we Wrocławiu. W 1981-90 był pracownikiem redakcji „Gazety Robotniczej”, w której publikował podpisany też: (smek), Z. Ałatkems, zes, (zes), ZES, (ZES); tu cykle felietonów: w 1984, 1987, pt. Nowe, w 1983 pt. Pół etatu, w 1989 pt. Od nowa, w 1990 pt. Jazz dla mass. Artykuły, wiersze, felietony i opowiadania publikował nadto w „Odrze” (1979-89, z przerwami; tu w 1988-89 felietony w rubryce Nowe; 1987-91 pracownik redakcji), „Akcencie” (1980), „Radarze” (1983-87). Należał do Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Greckiej (1984-92). W 1987-89 był stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1988 otrzymał Nagrodę Artystyczną Młodych im. S. Wyspiańskiego oraz nagrodę tygodnika „Kultura”, a w 1989 dyplom najpopularniejszego dziennikarza Dolnego Śląska. Organizował cykliczne imprezy m.in. Jazz nad Odrą we Wrocławiu (1988-90); był wieloletnim rzecznikiem prasowym festiwalu Dni Wrocławia. Został też współorganizatorem i członkiem Ogólnopolskiego Towarzystwa Satyrycznego „Satyrykon” w Legnicy (od 1989 prezes); organizował tam mityngi twórców satyrycznych. Od 1992 był współwłaścicielem „Tygodnika Zachodniego” i wrocławskiej popołudniówki „POPO”. W 1992 założył Fundację Społeczną Dziennikarzy „Blues Brothers”; organizował cykliczny festyn Blues Brothers Day, w 1998 został dyrektorem artystycznym wydawnictwa Blues Brothers. Był członkiem Partii Ludzi Lekko Głupawych, założonej przez zespół muzyczny Big Cyc. W 1993-99 pracował w „Wieczorze Wrocławia”. W 1995 został zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Szpilki”. Po przekształceniu się w 1999 „Gazety Robotniczej” w „Gazetę Wrocławską”, ponownie pracował w tym dzienniku, publikując od tegoż roku do 2003 cykl felietonów pt. Jazz dla mass. Wyróżniony m.in. odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1991). Zmarł 17 stycznia 2018 we Wrocławiu; pochowany na cmentarzu Grabiszyńskim.
Twórczość
1. Boczne bóstwa. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1982, 63 s.
2. Krzywe ryło. [Opowiadania satyryczne]. Warszawa: Czytelnik 1982, 187 s.
Nagrody
Zawartość
3. Dwanaście wierszy. Warszawa: Staromiejski Dom Kultury 1985, 16 k., powielone.
4. Chciwy żywot grajka. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1986, 244 s.
5. Chcica. Poemat romantyczny. [Satyra]. Wrocław: Aspekt* 1988, 100 s.
6. Liszaj. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1988, 291 s.
7. Pic. [Powieść]. Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza 1988, 109 s.
8. Jazz baba riba czyli obrazki z bitloczasów. Wrocław 1982-1997. Wstęp: T. Nalepa. Wrocław: Astrum 1998, 120 s.
9. Blues Brothers. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskie 2000, 280 s.
10. Dziennik – Jazz dla Mas. Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskie 2000, 370 s.
11. Lucille. Blues o miłości narkotycznej. (Do wielokrotnego wertowania). [Powieść]. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe 2005, 414 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 2000.
