Print

BIO

Urodzony 21 marca 1909 w Samborze; syn Jana Skowrońskiego, urzędnika administracyjnego, i Pauliny ze Świechłów. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Przemyślu, a potem do Gimnazjum im. J. Kochanowskiego w Krakowie. Po zdaniu matury w 1928 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. W okresie studiów rozpoczął pracę w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) w Krakowie. W 1931/32 odbywał służbę wojskową w Dywizyjnej Szkole Podchorążych w Łucku. Po powrocie do Krakowa nie mógł przez dwa lata znaleźć zatrudnienia. W 1935 uzyskał magisterium na UJ i do wybuchu wojny światowej pracował jako urzędnik w ZUS. Działał w Związku Zawodowym Pracowników Instytucji Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie; w 1936-39 wchodził w skład zarządu Związku. Interesował się sportem; grał w piłkę nożną w Klubie Sportowym Cracovia; od 1936 był działaczem tego klubu, został także sędzią piłkarskim (w 1939 międzynarodowym). W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej w 79. Pułku Piechoty i został wzięty do niewoli niemieckiej pod Tomaszowem Lubelskim. W następnych latach przebywał w obozach jenieckich kolejno w Stargardzie, Oflagu II B w Arnswalde, a od grudnia 1941 w II D Gross Born. Tutaj rozpoczął twórczość literacką, pisząc utwory dramatyczne dla jenieckiego Teatru Symbolów, którego był od 1943 także kronikarzem, oraz dla Obozowego Teatru Studia Radiowego. Organizował też działalność sportową w obozie. Po wyzwoleniu obozu przyjechał w lutym 1945 do Krakowa i wznowił pracę urzędnika w ZUS. Zajął się też organizacją sportu jako wiceprezes Okręgowego Zarządu Piłki Nożnej. W lipcu 1945 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (od 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). We wrześniu tego roku przeniósł się do Katowic, gdzie pracował jako inspektor Wydziału Pracy w Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego. W tymże roku ożenił się z Aliną z Drobniaków primo voto Kapustową. W 1946-47 publikował artykuły i recenzje teatralne w miesięczniku „Teatr”. W 1947 zamieszkał w Warszawie i objął stanowisko zastępcy dyrektora Biura Kultury i Oświaty Prezydium Rządu, a następnie w 1954-55 był zastępcą dyrektora Gabinetu Prezesa Rady Ministrów. Równocześnie rozwijał twórczość jako autor utworów dramatycznych (początkowo wspólnie z przyjacielem z obozu jenieckiego Józefem Słotwińskim) oraz przekładów i adaptacji teatralnych, które od 1949 były wystawiane w teatrach zawodowych i amatorskich. W 1953 został członkiem Związku Literatów Polskich. W 1955-63 pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru Nowej Warszawy (później Młodej Warszawy, od 1957 Teatr Klasyczny). W drugiej połowie lat pięćdziesiątych zaczął pisać także scenariusze filmowe oraz scenariusze sztuk telewizyjnych. W 1964 został kierownikiem literackim Zespołu Realizatorów Filmowych Iluzjon. Otrzymał nagrodę Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1965), Nagrodę Państwową II stopnia (1967), nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za telewizyjną twórczość dramaturgiczną (1967). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1949) i Krzyżem Oficerskim (1956) Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1968). Zmarł 30 października 1969 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Twórczość

1. Mister Brownsun się żeni. [Utwór dramatyczny]. Gross Born, Obozowy Teatr Studia Radiowego Oflagu II D 1943.

Nagrody

Wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie dla Jeńców-Oficerów, zorganizowanym przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż.

2. Na ratunek. Sztuka w 2 aktach. [Współautor:] J. Słotwiński. Warszawa: Książka i Wiedza 1949, 55 s. Polskie Radio 1949.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

3. Przyjmujemy o 8:30. Obrazek komediowy w 3 odsłonach. [Współautor:] J. Słotwiński. Warszawa: Książka i Wiedza 1949, 62 s. Prapremiera: teatralna: Kraków, Teatr Kolejarza 1951; radiowa: Polskie Radio 1949.

Przekłady

czeski

Úřadujeme od osmi třičeti. [Przeł.] I. Růžička. Radio (Praga) 1955, wyd. Praha 1955, wyd. nast. Praha 1957.

4. Załoga. Sztuka w 3 aktach. [Współautor:] J. Słotwiński. Prapremiera: Częstochowa, Teatr Dramatyczny 1950. Wyd. Warszawa: Czytelnik 1950, 85 s. Wyd. inne [B.m.w. ok. 1950].

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

5. Dwa tygodnie w „Raju”. Komedia w 3 aktach. [Współautor:] J. Słotwiński. Prapremiera: Warszawa, Teatr Syrena 1951. Wyd. Warszawa: Czytelnik 1951, 109 s.

Wystawienia następne

Wystawienia z muzyką i piosenkami Zdzisława Gozdawy i Wacława Stępnia.

6. Imieniny pana dyrektora. Komediofarsa w 3 aktach. [Współautor:] J. Słotwiński. Prapremiera: teatralna: Warszawa, Teatr Powszechny 1954; telewizyjna: Telewizja Polska 1954; radiowa: Polskie Radio 1955. Wyd. Warszawa: Czytelnik 1954, 92 s.

W 1964 powstała nowa wersja utworu (informacja: „Biuletyn Informacyjny Ministerstwa Kultury i Sztuki” 1964 nr 13).

Przekłady

bułgarski

Wystawienie: zespół ochotniczy w Łoweczu w 1957.

czeski

Svátek pana ředitele. [Przeł.] J. Langer. Praha 1954, wyd. nast. Praha 1956. Telewizja (Praga) 1955.

niemiecki

Der Geburstag der Direktors. [Przeł.] V. Mika. Berlin [ok. 1954]. Wystawienie: Görlitz, Teatr im. G. Hauptmanna 1955.

rosyjski

Imeniny pana direktora. [Przeł.] A. Gorskij. Moskva 1956, wyd. nast. pt. Kartoška bez soli: Leningrad 1961, Moskva 1963. Wystawienie: Riazań, Oblastnoj Teatr Dramy 1970.

słowacki

Meniny pana riaditel'a. [Przeł.] J. Vdovják. Bratislava 1956. Wystawienie: w adaptacji J. Słotwińskiego. Ostrava, Divadlo Jiřího Myrona 1972.

słoweński

Direktorjev rojstni dan. [Przeł.] M.Župančić. Ljubljana 1958.

węgierski

Az igazgató ur nevenapja. Bratislava 1970.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

7. Maturzyści. Sztuka w 3 aktach. Prapremiera: teatralna: Białystok, Teatr im. A. Węgierki 1955.; radiowa: Polskie Radio 1955; telewizyjna: Telewizja Polska 1955. Wyd. z uwagami inscenizacyjnymi J. Koprowskiego. Warszawa: Czytelnik 1955, 99 s. Przedruk zob. poz. ↑.

Nagrody

Nagroda Państwowa (wyróżnienie) w 1955.

Przekłady

czeski

Maturanti. [Przeł.] M. Janišová. Praha 1957.

niemiecki

Abiturienten. [Przeł.:] M. Maciejewska, V. Mika. Berlin 1956.

rosyjski

Vypuskniki. [Przeł.] L. Čech. Moskva 1956, wyd. nast. Moskva 1956. Wystawienie: Moskwa 1956.

słowacki

Maturanti. [Przeł.] J. Slivka. Bratislava 1957.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

8. Kapelusz pana Anatola. Scenariusz filmowy. [Współautor:] J. Rybkowski. Ekranizacja 1957.

9. Inspekcja pana Anatola. Scenariusz filmowy. [Współautor:] J. Rybkowski. Ekranizacja 1959.

10. Sygnały. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1959.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

11. Kuglarze. Komediofarsa w 2 aktach. Prapremiera: Łódź, Teatr Nowy 1960; telewizyjna: Telewizja Polska 1964. Druk „Teatr Ludowy” 1961 nr 3 s. 142-180. Przedruk zob. poz. ↑.

Przekłady

czeski

Žongléři. [Przeł.] H. Stachová. Praha 1967.

niemiecki

Wystawienie: Karsluhe 1964.

serbsko-chorwacki

Wystawienie: Zagrzeb 1963.

słowacki

Žongléri. [Przeł.] J. Sedlák. Bratislava 1963.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

12. Banda. Scenariusz filmowy. Powst. 1964. Ekranizacja 1965.

Druk scenopisu: Banda. Scenopis: Z. Kuźmiński. [Łódź:] Zespół Realizatorów Filmowych „Iluzjon” [1964], 199 s., powielone.

13. Ludzie w mundurach. Sztuka w 6 obrazach. Prapremiera: Częstochowa, Teatr Dramatyczny 1964. Druk z uwagami inscenizacyjnymi S. Artowskiego: „Materiały Repertuarowe” 1964 nr 3 s. 7-62.

Wystawienia następne

Wystawiane też pt. Spoza gór i rzek.

Nagrody

Wyróżnienie Ministra Obrony Narodowej w 1962.

Adaptacje

teatralne

Adaptacja i oprac. scenariusza: A. Kowalczyk. W: Droga do Polski. Warszawa 1972.

14. Łańcuszek. Krotochwila żołnierska w 1 akcie. Uwagi inscenizacyjne: [S. Atlas] A.S. „Materiały Repertuarowe” 1964 nr 4 s. 7-19.

15. Mistrz. Scenariusz sztuki telewizyjnej. Prappremiera: telewizyjna: Telewizja Polska 1964; teatralna: Poznań, Zespół Teatralny przy Związku Zawodowym Kolejarzy 1969; radiowa: Polskie Radio 1970. Druk „Teatr Ludowy” 1969 nr 3, wkładka s. 3-20. Przedruk w: Teatr szklanego ekranu. Warszawa 1970, Antologia dramatu. Warszawa 1976, zob. poz. ↑.

Nagrody

Nagroda w konkursie telewizji na scenariusz widowiska telewizyjnego z okazji XX-lecia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w 1964, nagroda Prix Italia na Światowym Festiwalu Telewizyjnym w Palermo w 1967, Nagroda Państwowa I stopnia (zespołowa) za spektakl telewizyjny w 1970.

Przekłady

bułgarski

Maestroto. Telewizja 1985.

czeski

Telewizja 1979.

francuski

Telewizja 1969.

hiszpański

El maestro. [Przeł.] M. Sten. Telewizja (Kuba) 1972. Druk w: Teatro polaco. T. 2. La Habana 1979.

łotewski

Maestro. [Przeł.] J. Osmanis. W: Atmiņu vakars. Rīga 1987.

rosyjski

Maestro. [Przeł.] V. Svetlov. Moskva 1969. Wystawienie: Moskwa, Teatr Dramatyczny Rustavi 1970. Przedruk w: Sovremennaja pol'skaja p'esa. Moskva 1974.
Maestro. Wyd. wspólnie z: J. Krasicki: Šachmatisty. Moskva 1969.

włoski

Telewizja 1969.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

16. Bigos. Scenariusz I odcinka serialu telewizyjnego „Dzień ostatni, dzień pierwszy”. Telewizja Polska 1965.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

17. Głos. Scenariusz sztuki telewizyjnej. Telewizja Polska 1965. Druk „Teatr Polskiej Telewizji” 1966 nr 3 s. 1-35. Przedruk zob. poz. ↑.

18. As pik. Scenariusz sztuki telewizyjnej. Telewizja Polska 1966.

19. Dekret. Scenariusz sztuki telewizyjnej. Telewizja Polska 1967. Druk ze wstępem J. Antczaka: „Nasz Klub” 1967 nr 3 s. 10-16. Przedruk: „Teatr Polskiej Telewizji” 1968 nr 3 s. 30-56, w: Teatr szklanego ekranu. Warszawa 1970, zob. poz. ↑.

Przekłady

rosyjski

Telewizja (Moskwa) 1969.

Wyd. osobne w innej wersji z podtytułem Sztuka współczesna w 4 aktach. Oprac. inscenizacji: J. Gruda. Scenografia: S. Chorzemski. Warszawa: CPARA 1967, 49 s.

20. W czepku urodzona. Komediofarsa w 3 aktach. Prapremiera: teatralna: Bydgoszcz, Teatr Polski, Teatr Kameralny 1967; radiowa: Polskie Radio 1970; telewizyjna: Telewizja Polska 1972. Wyd. osobne z uwagami inscenizacyjno-reżyserskimi J. Bratkowskiego. Warszawa: CPARA 1968, 69 s. Przedruk zob. poz. ↑.

Wystawienia następne

Wystawiane też pt. Wielki powrót, czyli w czepku urodzona.

Przekłady

czeski

Díte štěstěny. [Przeł.] M. Janišová. Praha 1983.

litewski

Laimès vaikas. [Przeł.] E. Vengriene. Vilnius 1973.

łotewski

Wystawienie: Tallin, Noorsooteatris 1969.

rosyjski

Wystawienie: Leningrad, Teatr im. Lensoveta 1968. Telewizja 1976.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

21. Notes. Scenariusz sztuki telewizyjnej. Telewizja Polska 1968. Druk „Teatr Ludowy” 1968 nr 11 wkładka s. 3-23. Przedruk zob. poz. ↑.

Nagrody

Nagroda w konkursie na scenariusz widowiska telewizyjnego o tematyce współczesnej w 1968, nagroda „Złota Szkatułka” na Festiwalu Teatrów Telewizyjnych Interwizji w Sofii w 1970.

Przekłady

serbsko-chorwacki

Wystawienie: Telewizja (Belgrad) 1971.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

22. Węzeł. (Scenariusz filmu telewizyjnego). „Dialog” 1968 nr 1 s. 25-39. Przedruk zob. poz. ↑.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

23. Kopernik. Scenariusz filmowy. [Współautor:] J. Broszkiewicz. Powst. przed 1969. Ekranizacja 1972.

Nagrody

Złoty Medal na XVI Międzynarodowym Festiwalu Filmu Awangardowego w Avellino (Włochy) w 1975.

Adaptacje

telewizyjne

Serial w 3 odcinkach. Scenariusz: Z. Skowroński. J. Broszkiewicz. Telewizja Polska 1973.

24. Dramaty. Wybór wstęp i oprac.: S. Kuszewski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1974, 545 s.

Zawartość

Mistrz [poz. ↑]; Głos [poz. ↑]; Dekret [poz. ↑]; Węzeł [poz. ↑]; Notes [poz. ↑]; Maturzyści [poz. ↑]; Kuglarze [poz. ↑]; W czepku urodzona [poz. ↑].
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

Przekłady i adaptacje

1. Kawaler z księżyca. Adaptacja krotochwili R. Ruszkowskiego „Jadzia wdową”. Wystawienie: Gross Born, Zespół Oflagu II D 1943.
Wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie dla Jeńców-Oficerów, zorganizowanym przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż.
2. J. Galsworthy: Srebrna szkatułka. Sztuka w 3 aktach. Przeł.: Z. Skowroński. Wystawienie: Olsztyn, Teatr im. S. Jaracza 1949.
Maszynopis przekładu datowany na 1948 w Archiwum Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.
3. W. Dychawiczny: Podróż poślubna. Adaptacja: S. Bugajski i Z. Skowroński. Wystawienie: Zielona Góra, Teatr Ziemi Lubuskiej 1956. Wyd. osobne pt. Studencka miłość. Komedia muzyczna w 3 aktach w adaptacji S. Bugajskiego i Z. Skowrońskiego z muzyką J. Wasowskiego. Tłumaczenie H. Pieczarkowska. Teksty piosenek J. Przybory. Uwagi inscenizacyjne oprac.: S. Bugajski. Warszawa: Czytelnik 1956, 147 s.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji
4. Ostatnia noc. Adaptacja powieści L. Infelda „Wybrańcy bogów”. Wystawienie: teatralne:Warszawa, Teatr Młodej Warszawy 1956; telewizyjne: Telewizja Polska 1979.
5. Fajerwerk. [Operetka]. Libretto: E. Charell, J. Amstein wg komedii E. Santtera. Adaptacja: Z. Skowroński, J. Słotwiński. Muzyka: P. Burkhard.Wystawienie: Warszawa, Operetka 1959.
6. M. Konopnicka: O krasnoludkach i sierotce Marysi. Adaptacja: Z. Skowroński, J.M. Szancer, J. Szeski. Wystawienie: Warszawa, Teatr Klasyczny 1959.

Adaptacje

filmowe

pt. Marysia i krasnoludki: Adaptacja: Z. Skowroński, J. Szeski. Ekranizacja 1961.
7. Maskotka. Libretto: A. Duru, H. Chivot. Wolny przekł.: Z. Skowroński. [Muzyka:] E. Audran. Wystawienie: Łódź, Operetka 1960.
8. Z. Przybylski: Wicek i Wacek. Komedia w 4 aktach w adaptacji Z. Skowrońskiego. Wystawienie: teatralne: Warszawa, Teatr Klasyczny 1960; telewizyjne: Telewizja Polska 1969. Druk „Teatr Ludowy” 1962 nr 1 s. 8-46.

Przekłady

czeski

Jenda a Venda aneb Nejak to dopadne. [Adaptacja] Z. Skowroński. [Przeł.] J. Langer. Praha 1962. Wystawienie: Hradec Kralove, T. Vitezneho Unora 1963.

słowacki

Vicek a Vacek alebo Dáko už len bude. [Adaptacja] Z. Skowroński. [Przeł.] J. Sedlák. Bratislava 1964.
9. Historia żółtej ciżemki. Scenariusz filmowy wg powieści A. Domańskiej: Z. Skowroński, W. Żółkiewska. Ekranizacja 1961.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji
10. Noc wigilijna. Komedia w 3 aktach wg opowiadania M. Gogola. Oprac.: J. Szeski. „Teatr Ludowy” 1961 nr 12 s. 688-711. Wystawienie: Kraków, Teatr Rozmaitości 1963.
11. M. Bałucki: Dom otwarty. Komedia w 3 aktach. Oprac. tekstu i wybór tekstów T. Boya-Żeleńskiego, Z. Skowrońskiego. Wystawienie: Warszawa, Teatr Buffo „Syrena” 1962.
12. Dyplomaci. Komediofarsa na motywach komedii W. Perzyńskiego „Polityka”. Wystawienie: Łódź, Teatr Nowy 1963.
13. Yokmok. Scenariusz filmowy wg opowiadania T. Brezy „Jokkmokk”. Ekran. 1963.
14. Agnieszka 46. Scenariusz filmowy: W. Mach, Z. Skowroński. Ekranizacja 1964.
Według powieści W. Macha „Agnieszka, córka Kolumba”.
15. A. Ostrowski: Intratna posada. Dramat. Adaptacja: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1964.
16. Loża królewska. Libretto: J. Crawford. Przeł.: F. Fangrat i Z. Skowroński. Teksty piosenek: F. Fangrat, J. Słotwiński. Muzyka: T. Dobrzański. Wystawienie: Kraków, Teatr Muzyczny 1965.
17. Duet. Scenariusz sztuki telewizyjnej wg „Romantycznych i dziwnych opowieści” K. Makuszyńskiego. Telewizja Polska 1966.
18. C. Gozzi: Księżniczka Turandot. Groteska baśniowa w 5 aktach. Przeł.: E. Zegadłowicz. Adaptacja: Z. Skowroński. Wystawienie: Słupsk, Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego 1966.
19. B. Prus: Katarynka. Opowiadanie. Adaptacja: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1966.
20. K. Čapek: Tajemnicze zniknięcie aktora Bendy. Przeł.: Z. Hierowski. Scenariusz na motywach opowiadania K. Čapka: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1967.
21. O. Henry: Ostatni liść. [Nowela]. Adaptacja: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1967.
22. Hrabina Cosel. Scenariusz filmowy wg powieści J.I. Kraszewskiego: Z. Skowroński. Ekranizacja 1967.

Adaptacje

telewizyjne

Scenariusz serialu w 3 odcinkach: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1968.
23. J.I. Kraszewski: Miód kasztelański. Komedia kontuszowa w 3 aktach. Adaptacja: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1967.
24. W. Krzemiński: Romans z wodewilu. Wodewil na tle „Krowoderskich zuchów” S. Turskiego. Adaptacja: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1967.
25. M. Twain: Człowiek, który zdemoralizował Hadleyburg. [Nowela]. Adaptacja: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1967.
Adaptacja była także wyświetlana w kinach łącznie z 2 innymi przeróbkami pt. Komedia pomyłek. Ekranizacja 1968.
26. O. Wilde: Duch z Canterville. Adaptacja: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1967.
Adaptacja była emitowana w telewizji w ramach 9-częściowej serii telewizyjnej pt. „Opowieści niezwykłe” oraz wyświetlana w kinach wraz z 2 innymi odcinkami tej serii pt. „Świat grozy”. Ekranizacja 1968.
27. Zwariowana noc. Scenariusz filmowy wg powieści N. Rolleczek: Z. Skowroński. Ekranizacja 1967.
28. M. Bałucki: Klub kawalerów. Komedia w 3 aktach. Oprac.: Z. Skowroński, J. Słotwiński. Oprac. powst. przed 1969. Wystawienie: Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1971.
29. J. Korzeniowski: Kollokacja. Powieść. Adaptacja: Z. Skowroński. Telewizja Polska 1969.
30. Znicz olimpijski. Scenariusz filmowy wg powieści C. Chlebowskiego „Nocne szlaki”. Powst. przed 1969. Ekranizacja 1970.

Omówienia i recenzje

• Ankieta dla IBL PAN ok. 1956.

Słowniki i bibliografie

• „Rocznik Literacki 1969” wyd. 1971 (Z. Chudek).
• Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 3. Warszawa 1965.
• Polski słownik biograficzny. T. 38 cz. 3 (z. 158). Warszawa; Kraków 1998 (S. Gąssowski).
• Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Warszawa 2000 (S. Gąssowski).

Ogólne

Artykuły

• J. Kłossowicz: Zdzisław Skowroński. „Tygodnik Kulturalny” 1966 nr 52.
• W. Natanson. „Teatr Ludowy” 1967 nr 9.
• J. Frühling: Nie zdążę powiedzieć tego, co bym chciał... „Życie Literackie” 1969 nr 47.
• W. Natanson: Kilka prostych słów o Zdzisławie Skowrońskim. „Twórczość” 1970 nr 2.
• S. Kuszewski: O Zdzisławie Skowrońskim. „Dialog” 1973 nr 4.
• S.W. Balicki: „Stawiał pytania ...” „Teatr” 1974 nr 14.
• K. Pysiak: Utwory dramatyczne Skowrońskiego. „Nowe Książki” 1974 nr 17.
• S. Gąssowski: Zdzisław Skowroński. W tegoż: Współcześni dramatopisarze polscy 1945-1975. Warszawa 1979.

Załoga

• S. Marczak-Oborski: „Od Błażka Opętanego” [W.L. Anczyca] do „Załogi”. „Nowa Kultura” 1950 nr 29.
• Z. Greń: Dwie sztuki z bagażem. „Teatr” 1951 nr 1.
• K. Puzyna. „Życie Literackie” 1951 nr 6.
Go back to position Wróć do pozycji

Imieniny pana dyrektora

• J. Kott: Farsa na cztery ręce. „Przegląd Kulturalny” 1954 nr 19, przedruk w tegoż: Jak wam się podoba. Warszawa 1955.
• W. Natanson: Na scenach warszawskich. „Twórczość” 1954 nr 5.
• E. Żytomirski: Poskromienie kacyka. „Teatr” 1954 nr 13.
Go back to position Wróć do pozycji

Maturzyści

• L. Jabłonkówna. „Teatr” 1955 nr 12.
• J. Kott: Matura Zdzisława Skowrońskiego. „Przegląd Kulturalny” 1955 nr 21.
• W. Kubacki. „Teatr” 1955 nr 20, przedruk w tegoż: Na scenie. Warszawa 1962.
• A. Stern: Sekrety maturzystów. „Teatr” 1955 nr 20.
Go back to position Wróć do pozycji

Kuglarze

• K. Sielicki: Z listy dawnych przebojów. „Teatr” 1984 nr 7.
Go back to position Wróć do pozycji

W czepku urodzona

• W. Natanson: Szanse wykorzystane i zaprzepaszczone. „Teatr” 1967 nr 23.
Go back to position Wróć do pozycji

Notes

• G. Miller: Bezrobotnych los dalszy, czyli przyczynek do „Notesu”. „Życie Literackie” 1968 nr 49, polemika: S. Kuszewski: Przyczynek do „Przyczynku”. Tamże 1968 nr 51/52, J. Koprowski, W. Natanson, K. Piotrowski: W sprawie „Notesu”. (Orzeczenie Komisji Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich). „Życie Literackie” 1969 nr 12; Z. Kuraś: Precedensowy proces o plagiat. „Express Wieczorny” 1971 nr 215 [dot. oskarżenia Z. Skowrońskiego o dokonanie plagiatu powieści J. Dąbrowskiego „Miejsce pod niebem”].
Go back to position Wróć do pozycji
Print
LICENCE_INFO