SINKO Zofia

Urodzona 2 kwietnia 1919 w Bobowej (województwo krakowskie); córka Emanuela Zarzyckiego, lekarza, i Marii z domu Dauter. W 1926 przeniosła się wraz z rodzicami do Krynicy-Zdroju. W 1929 rozpoczęła naukę w prywatnym Gimnazjum im. św. Tereski w Rabce; w 1937 zdała maturę. Następnie do 1939 uczęszczała w Krakowie na kursy handlowe i języków obcych. W 1938 wyszła za mąż za Andrzeja Skarbińskiego, chemika (zginął podczas II wojny światowej). W czasie okupacji niemieckiej przebywała w Krynicy, utrzymując się z udzielania lekcji języków obcych. Po zakończeniu wojny studiowała filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie; w 1948 uzyskała magisterium. W 1949-51 pracowała jako bibliotekarka w Bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego oraz w Bibliotece Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1950 wyszła za mąż za Grzegorza Sinko, anglistę, później także teatrologa i tłumacza. Debiutowała w 1951 streszczeniem pracy doktorskiej w języku angielskim i polskim pt. Rozkład realizmu w powieściach Laurence'a Sterne'a, opublikowanym w „Sprawozdaniach Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego”. W 1952 otrzymała doktorat w zakresie filologii angielskiej na podstawie pracy pt. The decomposition of realism in the novels of Laurence Sterne (promotor profesor doktor Stanisław Helsztyński). W 1959 zamieszkała w Warszawie, nawiązała współpracę z Instytutem Badań Literackich (IBL) Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz zajęła się przekładami z języka angielskiego. W 1957-58 przebywała na stypendium w Londynie. W 1962 rozpoczęła pracę etatową w IBL w Pracowni Historii Literatury Oświecenia. W 1967 habilitowała się w IBL na podstawie pracy pt. Powieść zachodnioeuropejska w kulturze literackiej polskiego Oświecenia, a w 1970 została powołana na stanowisko docenta. W 1972 przebywała przez trzy miesiące na stypendium w Paryżu. W 1983 została członkiem zwyczajnym Warszawskiego Towarzystwa Naukowego i członkiem komisji komparatystycznej przy Towarzystwie Literackim im. A. Mickiewicza. W 1987 otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1989 przeszła na emeryturę. Kontynuuje prace badawcze nad literaturą polską okresu Oświecenia i prace przekładowe. W 1993 została członkiem Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym, od 1999 jest członkiem honorowym. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1984). Od stycznia 2004 mieszkała w Domu Seniora „Dolomity” kolo Bytomia, gdzie zmarła 26 lutego 2006; pochowana w Krynicy.