SINKO Grzegorz

Urodzony 13 czerwca 1923 w Krakowie; syn Tadeusza Sinki, profesora filologii klasycznej, i Anny ze Starzewskich. Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. B. Nowodworskiego w Krakowie; w 1939 zdał małą maturę. W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Krakowie i uczył się w 1940/41 w szkole handlowej (Staatliche Handelsfachschule), a następnie pracował jako buchalter i korespondent niemiecko-polski w Krakowskiej Fabryce Części Rowerowych. W tym czasie na tajnych kursach licealnych zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia anglistyczne na działającym konspiracyjnie Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ). Po zakończeniu wojny kontynuował studia i w 1948 uzyskał na UJ magisterium w zakresie filologii angielskiej. Do końca tegoż roku pracował w dziale kulturalnym „Dziennika Polskiego”. Debiutował w 1948 artykułem pt. Poezja Murzynów amerykańskich, opublikowanym w dodatku tego dziennika pt. „Dziennik Literacki” (nr 32; podpisany (gs)). W 1949-53 był starszym asystentem, następnie adiunktem w Zakładzie Filologii Angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1950 doktoryzował się na podstawie rozprawy pt. Samuel Foote (promotor profesor Juliusz Krzyżanowski). W 1950 ożenił się z Zofią Zarzycką-Skarbińską, historykiem literatury, anglistką. W 1953-57 pracował w Sekcji Teatru Państwowego Instytutu Sztuki w Warszawie (od 1964 Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk (IS PAN)). Habilitował się w 1955 na podstawie pracy pt. John Walcot and his school. W 1956 był redaktorem serii Teksty Źródłowe do Historii Dramatu i Teatru wydawanej przez Państwowy Instytut Sztuki oraz członkiem redakcji „Kwartalnika Neofilologicznego” (do 1965). W 1957/58 przebywał na stypendium naukowym w Londynie. W 1958 opublikował w „Odrze” cykl korespondencji z tego pobytu. W 1959-63 ogłaszał artykuły i recenzje teatralne w tygodniku „Nowa Kultura”. W 1958-71 pracował w Katedrze Filologii Angielskiej Uniwersytetu Warszawskiego (UW); w 1965-68 był kierownikiem tej Katedry, w 1969-71 kierownikiem Zakładu Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, a w 1970-71 dyrektorem Instytutu Filologii Angielskiej UW. W 1964 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego. W 1971 powrócił do pracy w IS PAN w Pracowni Teatru Współczesnego. W 1971-77 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W 1976-87 był członkiem zespołu redakcyjnego dwutygodnika, a następnie miesięcznika „Teatr”, na którego łamach publikował, także w latach następnych, artykuły i recenzje, a w 1988 zamieścił cykl artykułów o teatrze telewizji. W 1983 został członkiem zwyczajnym Warszawskiego Towarzystwa Naukowego. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1968) i Krzyżem Oficerskim (1998) Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1978). Zmarł tragicznie 30 marca 2000 w Warszawie.