BIO
Urodzony 8 października 1930 w Hucisku Oleskim, pod Złoczowem (Tarnopolskie; obecnie Ukraina) w rodzinie chłopskiej; syn Jana Sikorskiego (pracował też jako robotnik) i Marianny z domu Żmijowskiej. W czasie II wojny światowej mieszkał nadal w Hucisku Oleskim. Po tzw. akcji repatriacyjnej w 1945, zamieszkał wraz z rodziną w Szklarach Górnych pod Lubinem Legnickim. Uczęszczał do Liceum Pedagogicznego w Legnicy; w 1950 zdał maturę. Następnie studiował historię na Uniwersytecie Wrocławskim; w 1955 uzyskał magisterium, po czym studiował zaocznie przez rok prawo. W 1955 zawarł związek małżeński z Marianną Oktabińską, inżynier mechanik (zmarła 1964). Pracował przez pewien okres w księgarstwie, potem w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej, a od września 1956 do 1986 jako nauczyciel historii i propedeutyki w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego we Wrocławiu. Okresowo uczył także w Państwowym Liceum Muzycznym i w Państwowym Liceum Plastycznym. Debiutował w 1961 powieścią pt. Czerwone ślady. Utwory literackie drukował m.in. na łamach „Tygodnika Kulturalnego” (1968, 1971-72, 1986), „Wiadomości” (1970-73, 1978-80) i „Odry” (1978, 1984-87, z przerwami). Od 1969 współpracował jako krytyk literacki z redakcją literacką Polskiego Radia. W 1970 został członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP); okresowo członek zarządu Oddziału Wrocławskiego ZLP. W 1974-81 prowadził spotkania z czytelnikami w księgarni Pod Arkadami we Wrocławiu i w księgarni w Oleśnicy, omawiając nowości wydawnicze. W tym okresie był recenzentem wewnętrznym pamiętników w Wydawnictwie Ossolineum. Od 1976 był związany z Heleną Stachów, rusycystką i anglistką. Od tegoż roku współpracował z Polskim Radiem jako autor słuchowisk, za które był wielokrotnie nagradzany. W 1980 otrzymał nagrodę miasta Wrocławia za osiągnięcia twórcze w dziedzinie literatury. W 1980-81 wchodził w skład Rady Redakcyjnej Wydawnictwa Dolnośląskiego. W 1984-89 był redaktorem dwumiesięcznika „Chrześcijanin a Współczesność”, w którym zamieszczał także recenzje literackie i szkice historyczne. Od 1994 publikował recenzje literackie w „Szkicach Legnickich” (pod pseudonimem Łukasz Oleski). Wyróżniony m.in. odznaką Budowniczy Wrocławia (1974), Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1981), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), odznakami Zasłużony Działacz Kultury (1986) i Zasłużony dla Dolnego Śląska (1986). Zmarł 5 marca 2021 we Wrocławiu; pochowany tamże na Cmentarzu Osobowickim.
Twórczość
1. Czerwone ślady. [Powieść]. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie 1961, 161 s.
2. Morze czasu. Powieść. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1969, 187 s.
3. Ktoś musi unieść. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1973, 214 s. Wyd. nast. tamże 1982.
4. Gorzki zapach czeremchy. [Opowiadania]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1975, 185 s.
Zawartość
5. Niech zginie dzień. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1976, 182 s.
Nagrody
6. Statek płynie do Itaki... [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1979, 206 s.
7. Zmowa świętych. [Powieść]. Wrocław, Gdańsk: Wydawnictwo Ossolineum 1980, 252 s.
8. Ostatnia wieczerza. Opowiadania sceniczne i słuchowiska radiowe. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1981, 181 s.
Zawartość
Przekłady
niemiecki
norweski
9. Zapytaj Joachima. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1983, 180 s.
10. Iwa zielona. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1984, 338 s.
11. Dzień nachylił się ku zachodowi. [Powieść]. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1986, 254 s.
Nagrody
12. Przewoźnik już czeka. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1988, 208 s.
13. Pomosty. Z dziejów stosunków polsko-niemieckich. [Eseje]. Warszawa: Verba 1993, 95 s.
14. Ze wzgórz na doliny (wspomnienia przesiedleńca zza Buga); Polacy i Niemcy na Śląsku. Wspomnienia przesiedleńca zza Buga. Cz. II. „Więź” 1993 nr 8-9, s. 48-66 + 88-110.
Nagrody
15. Nie wołaj po imieniu. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1999, 258 s.
16. Kiedyś zaświeci słońce. [Powieść]. Wrocław: Atut 2003, 302 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1988, 1999, 2006.
