BIO
Urodzony 10 lipca 1936 w Warszawie; syn Franciszka Sidorskiego, rzemieślnika, i Zofii z domu Szmidt. Po śmierci ojca (1936) mieszkał w Sochaczewie. W okresie ciężkiej choroby matki umieszczono go w 1939 w sierocińcu w Sochaczewie. Podczas okupacji niemieckiej został w 1940 wraz z sierocińcem eksmitowany przez Niemców do Szymanowa. Po zakończeniu wojny i po likwidacji sierocińca w 1946, powrócił pod opiekę matki, z którą nadal mieszkał w Szymanowie i tu ukończył szkołę podstawową. W 1949 rozpoczął naukę w Liceum im. A. Mickiewicza w Warszawie. Od 1950 mieszkał w Karpaczu, gdzie ukończył szkołę średnią. W 1950-56 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej. W 1953-58 studiował historię na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1954-55, uzyskawszy urlop dziekański, pracował jako doker w Gdyni, a następnie w pegeerach na Żuławach oraz w banku w Jeleniej Górze. Debiutował w 1958 opowiadaniem pt. Wanda, drukowanym w tygodniku „Odra” (nr 17); z tym tygodnikiem (od 1961 miesięcznikiem) współpracował jako dziennikarz do 1963 (od 1961 członek redakcji). W 1959 ożenił się z Elżbietą Drzewińską, prozaikiem i publicystką (zmarła 1968). W 1963-66 pracował w dwutygodniku Centralnej Rady Związków Zawodowych „Rada Robotnicza” jako kierownik działu redakcji na Ziemie Zachodnie. W 1963 został członkiem Związku Literatów Polskich, a w 1964 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1966-74 pracował w redakcji literackiej rozgłośni wrocławskiej Polskiego Radia, pełniąc kolejno funkcję starszego redaktora i kierownika redakcji (1970-74). W 1970 ożenił się z Marią Jadach, nauczycielką (rozwiedzeni). W 1974 przeniósł się do Białegostoku, gdzie do 1977 był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Kontrasty”; ogłosił tu m.in. w 1976 cykl felietonów pt. Obrazki i obrazy. W 1979-80 pełnił funkcję redaktora naczelnego tego pisma. W 1982 i ponownie w 1986 otrzymał nagrodę Wojewody Białostockiego. W 1982-84 był współpracownikiem i członkiem kolegium tygodnika „Przegląd Tygodniowy”; tu w 1982-83 ogłosił cykl felietonów pt. Bigos polski i Na zasiadce (podpisany: Jan Z. Duda). W 1984 ożenił się z Darimą Dugarową, etnografem. W 1985 został redaktorem naczelnym „Gazety Współczesnej”. W 1994-2003 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Nowe Kontrasty”. Wyróżniony m.in. odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1968), Złotym Krzyżem Zasługi (1976) i Krzyżem Kawalerskim (1988) i Krzyżem Oficerskim (2002) Orderu Odrodzenia Polski. Mieszka w Białymstoku.
Twórczość
1. Szałas z tarniny. Opowiadania. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1963, 143 s.
Zawartość
2. Trzech wspaniałych i jeden zmęczony. [Reportaże z Dolnego Śląska]. Katowice: Śląsk 1964, 206 s.
3. Ziemia Obiecana. [Powieść]. Katowice: Śląsk 1965, 277 s.
Przekłady
rosyjski
Adaptacje
radiowe
4. Niech spłonie las. [Powieść]. Katowice: Śląsk 1967, 177 s.
5. Tak długo tu szedłem. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1972, 186 s. Wyd. 2 Białystok: Krajowa Agencja Wydawnicza 1990.
6. Zielony ocean. [Reportaż z Syberii]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1973, 218 s.
7. Piramida, czyli coś mnie gryzie. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1974, 198 s.
8. Szalony jasnowidz, czyli Rzecz o Maurycym Mochnackim. Katowice: Śląsk 1977, 419 s. [Wyd. 2] tamże 1981.
9. Ściany z luster. [Opowiadanie]. Powst. przed 1979.
Adaptacje
telewizyjne
10. Żywoty bagienne. [Reportaż]. Warszawa: Iskry 1980, 218 s.
11. Niepokonani? Portrety ludzi z ziem zachodnich i wschodnich. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1981, 191 s.
Zawartość
12. Nie znam takiego monarchy. [Szkic historyczny o J. Kilińskim]. Katowice: Śląsk 1982, 188 s.
13. Może przebaczą nam duchy. (Historia miłości Artura Grottgera i Wandy Monné). Olsztyn: Pojezierze 1983, 249 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1988; wyd. 3 Białystok: Łuk 1997.
14. Zabiorę cię ze sobą. [Powieść]. Łódź: Krajowa Agencja Wydawnicza 1985, 187 s.
15. „Panie kochanku”. [Szkic o K. Radziwille]. Katowice: Śląsk 1987, 270 s.
16. Wszystko nie tak. [Powieść]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1989, 133 s.
