SERKOWSKA Maria

Urodzona 6 września 1901 w Warszawie; córka Kazimierza Wisłockiego, lekarza, i Wandy z Kurtzów. Uczęszczała do żeńskiego gimnazjum Jadwigi Kowalczykówny i Jadwigi Jawurkówny w Warszawie. Po zdaniu matury w 1920, studiowała polonistykę (do 1925, z roczną przerwą w 1921 na studia prawnicze) na Uniwersytecie Warszawskim; studiów nie ukończyła. W ramach wymiany studentów przebywała trzy miesiące we Francji i w Algierze. W czasie studiów zajmowała się też sztuką stosowaną i uczestniczyła w wystawie w warszawskiej Zachęcie. Jako członek Związku Harcerstwa Polskiego prowadziła aktywną działalność oświatową. W 1929 wyszła za mąż za Bogdana Serkowskiego, inżyniera architekta. W 1935 rozpoczęła twórczość literacką jako tłumaczka sztuk autorów francuskich dla warszawskich teatrów oraz autorka słuchowisk radiowych, głównie dla dzieci i młodzieży. W czasie okupacji niemieckiej przebywała nadal w Warszawie i uczestniczyła w działalności konspiracyjnej. W 1944-45 była bibliotekarką w muzeum w Kozłówce (województwo lubelskie). Po powrocie do Warszawy w 1945 zajęła się pracą przekładową. Od tegoż roku współpracowała też z Polskim Radiem jako autorka słuchowisk radiowych, adaptacji i montaży literackich. W 1948 została członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich). Rozwijając twórczość literacką, publikowała przekłady z literatury francuskiej, artykuły i recenzje literackie oraz teatralne w czasopismach „Nowiny Literackie” (1947; tu m.in. cykl artykułów o życiu literackim i kulturalnym Francji pt. We Francji), „Polska Zbrojna” (1947), „Przekrój” (1947), „Robotnik” (1947-48), „Scena i Widownia Warszawska” (1947-49), „Listy z Teatru” (1948), a w latach późniejszych w pismach dla młodzieży „Płomyk” (1952-55) i „Świat Młodych” (1955) oraz w „Teatrze” (1956) i „Zeszytach Teatralnych” (1958-59). Zmarła 5 września 1970 w Warszawie.