SEIDLER Barbara

Urodzona 15 listopada 1930 w Warszawie; córka Romana Seidlera, ekonomisty, bankowca, i Antoniny z Lipińskich, urzędniczki handlu zagranicznego. W czasie okupacji niemieckiej przebywała w Warszawie. Jako członek Szarych Szeregów brała udział w powstaniu warszawskim w 1944. Do zakończenia II wojny światowej uczęszczała na pensję im. C. Plater-Zyberkówny; w 1948 zdała maturę w Gimnazjum im. T. Rejtana. Następnie studiowała prawo na Uniwersytecie Warszawskim; w 1952 uzyskała magisterium. Debiutowała w 1950 reportażem pt. Wszystko zależy od kierownictwa w świetlicach Ligi Kobiet, opublikowanym w „Życiu Warszawy” (nr 59; podpisana (bas).); od tegoż roku pracowała jako dziennikarka w redakcji tego pisma. W 1950 została członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy (potem Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (SDP); członek do 1982). W 1955 wyszła za mąż za Wilhelma Hollendera, szefa produkcji filmów. W 1956 otrzymała Warszawską Nagrodę Literacką Młodych. W następnych latach publikowała liczne reportaże, felietony, recenzje w czasopismach „Poprostu” (1955-57), „Nowa Kultura” (1957-62; członek kolegium redakcyjnego), „Przegląd Tygodniowy” (1962-64; członek kolegium redakcyjnego), „Radio i Telewizja” (1964-67; członek kolegium redakcyjnego), „Życie Literackie” (1964-90; tu w 1967-77, 1980-86 cykl felietonów pt. List z Warszawy podpisany Beta, w 1975 cykl felietonów pt. Pocztówka z Warszawy podpisany Beta, w 1978 cykl korespondencji pt. Ameryka okiem przechodnia). W 1959 otrzymała nagrodę dla młodych dziennikarzy im. J. Bruna, przyznaną przez SDP, w 1964 nagrodę Klubu Publicystyki Polityczno-Społecznej i Klubu Publicystyki Prawnej SDP, a w 1965 nagrodę pisma „Prawo i Życie”. Od 1970 była członkiem Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). W 1964-67 była zatrudniona w Samodzielnej Redakcji Filmów Telewizyjnych Telewizji Polskiej, kierowała działem filmu dokumentalnego. Napisała scenariusz filmu fabularnego Niepokój sumienia (wspólnie z Jerzym Broszkiewiczem), filmu dokumentalnego o powstaniu warszawskim, pt. 63 dni (wspólnie z Andrzejem Czałbowskim), filmu dokumentalnego Ostatnia setka (o warszawskich dorożkarzach), filmu fabularnego Wampir (wspólnie z Michałem Komarem). W związku z pracą dziennikarską odbywała liczne podróże zagraniczne, m.in. do USA, Meksyku, Szwecji, Francji, Anglii, Szwajcarii, Włoch. Artykuły i reportaże publikowała w „Kontrastach” (1987-88), „Odrodzeniu” (1987-89), „Nowej Europie” (stała współpraca od 1992; w 1992 cykl prezentacji ludzi biznesu i polityki pt. Personalia, w 1996 cykl Bywanie), „Przekroju” (1995-96; tu cykl Z życia sfer), „Prawie i Życiu” (od 1996), „Życiu Warszawy” (1997-98; tu cykl Z życia sfer), „Prawie i Gospodarce” (od 1999; tu cykl Spotkania). W 1989 została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Po 2000 współpracowała z dodatkiem do „Życia Warszawy” pt. „Stolica” oraz z dziennikiem „Życie”. Odbyła szereg podróży zagranicznych, m.in. do Kenii, Egiptu, Tunezji, Tajwanu. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Podróżników „Globtrotter”. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1972), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Krzyżem Armii Krajowej (Londyn 1980). Mieszka w Warszawie.