SADOWSKA Barbara

Urodzona 24 lutego 1940 w Paryżu; córka, według zapisu metrykalnego, Czesława Sadowskiego i Jadwigi z Belczyków. W rzeczywistości była córką Franciszka Trębickiego, działacza francuskiego ruchu oporu, aresztowanego przez gestapo w 1942 i więzionego w obozie koncentracyjnym w Neugamme (zginął w marcu 1945 na zatopionym w pobliżu Lubeki statku z więźniami). W 1946 przyjechała wraz z matką do Polski. Mieszkała początkowo w Sopocie, a następnie od 1949 w Warszawie. Uczęszczała do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych. Debiutowała w 1957 wierszem pt. Mama, opublikowanym w „Nowej Kulturze” (nr 10); w tygodniku tym ogłaszała utwory do 1959. Współpracowała z „Współczesnością” (1958-65, 1970-71), drukowała też sporadycznie wiersze w „Twórczości”. Należała do Orientacji Poetyckiej Hybrydy (1960-71). Była związana z Warszawskim Klubem Twórczym Młodych Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich. W 1963 zdała eksternistycznie maturę i w tymże roku wyszła za mąż za Leopolda Przemyka, w tym czasie studenta Politechniki Warszawskiej, później inżyniera (rozwód 1969). Od 1964 należała do Związku Literatów Polskich. W 1965-67 pracowała jako redaktor w Instytucie Wydawniczym Nasza Księgarnia. W 1967 przebywała przez kilka miesięcy we Francji. W 1969 została członkiem kolegium redakcyjnego zeszytów ruchu społeczno-kulturalnego Zrzeszenia Studentów Polskich „Orientacja”. Ogłaszała wiersze w „Nowym Wyrazie” (1971-73). W 1975 otrzymała za całokształt twórczości nagrodę Pierścienia, przyznawaną przez Klub Studentów Wybrzeża Żak w Gdańsku. Od 1976 uczestniczyła w działalności jawnej opozycji. W styczniu tegoż roku należała do sygnatariuszy Memoriału 101, wyrażającego protest przeciw projektowanym zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Współpracowała z Komitetem Obrony Robotników (KOR, później Komitet Samoobrony Społecznej KOR). Brała udział w warszawskich Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej. Ogłaszała wiersze w wydawanym poza cenzurą piśmie „Zapis” (1977, 1980). Od września 1980 działała w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym Solidarność, również konspiracyjnie po ogłoszeniu stanu wojennego, a także w Prymasowskim Komitecie Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom. Od 1981 była członkiem Polskiego PEN Clubu. W marcu 1982 została aresztowana; po zwolnieniu była nękana rewizjami, na początku maja 1983 została pobita wraz z innymi współpracownikami Komitetu Prymasowskiego; 12 maja milicja śmiertelnie pobiła jej syna, Grzegorza Przemyka (zmarł 14 maja tegoż roku). Po 1983 wyjeżdżała do Francji i Niemiec. Zmarła 1 października 1986 w Warszawie.
W 1988 została ustanowiona nagroda literacka im. B. Sadowskiej.