Rostworowski Karol Hubert

BIO

Urodzony 3 listopada 1877 w majątku Rybna pod Krakowem w rodzinie ziemiańskiej; syn Joachima Rostworowskiego i Heleny z Moszyńskich; ojciec Jana Rostworowskiego, poety i prozaika. W 1888 rozpoczął naukę, początkowo eksternistycznie, w Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a po krótkiej przerwie w 1894, był uczniem Krajowej Średniej Szkoły Rolniczej w Czernichowie. W tym okresie rozpoczął twórczość dramatyczną; trzy pierwsze utwory dramatyczne (Aryston, Śmierć proboszcza, Baba. Obrazek z Zakładu Naukowo-Wychowawczego w Czernichowie) zaginęły prawie w całości (z ostatniego utworu zachował się tylko I akt). Po ukończeniu w 1898 szkoły, odbywał roczną praktykę rolną w majątku krewnych w Iwnie w Wielkopolsce. W 1899-1900 studiował rolnictwo na uniwersytecie w Halle. Z tego okresu pochodzą pierwsze jego próby poetyckie; część powstałych wówczas wierszy weszła do wydanego w 1901 pierwszego zbiorku pt. Tandeta. W połowie 1900 powrócił do Polski i zatrzymał się w Czarkowach (powiat Pińczów) w majątku wujostwa Pusłowskich. W 1901-07 studiował teorię muzyki (m.in. kompozycję u Hugona Riemanna) i filozofię w Lipsku, a następnie do 1908 w Berlinie. W tym czasie skomponował m.in. sześć pieśni do słów Heinricha Heinego (wyd. 1908; po 1910 nie podejmował już w zasadzie prób w tym zakresie). Napisał też wówczas powieść Pan Sitowiecki. Wśród nocnej ciszy, której rękopis zniszczył. Od 1908 mieszkał w Czarkowach i zajmował się twórczością literacką. W 1910 debiutował na scenie teatralnej jako autor dramatu pt. Pod górę. W 1914 przeniósł się do Krakowa. Kontynuował pracę literacką nad zamierzonym cyklem ośmiu dramatów poświęconych historii chrześcijaństwa (powstały tylko dwa). Po wybuchu I wojny światowej ze względu na zły stan zdrowia został zwolniony z obowiązku służby w wojsku austriackim. Zajął się działalnością polityczną; został członkiem Stronnictwa Demokratyczno-Narodowego i tajnej Ligi Narodowej. W 1918 ożenił się z Różą Popielówną. W 1920 zgłosił się do wojska i został odkomenderowany do służby propagandowej. Zaczął uprawiać publicystykę. Od 1920 współpracował z redakcją „Głosu Narodu”; tu m.in. ogłaszał artykuły polityczne i literackie, a także recenzje teatralne (do 1922 w stałej rubryce Z teatru). Był prezesem Straży Narodowej w Krakowie (1926-27). Działał społecznie, m.in. jako prezes oddziałów krakowskich Związku Inteligencji Polskiej, Towarzystwa Obrony Ziem Wschodnich, Związku Dziennikarzy Polskich oraz prezes honorowy Stowarzyszenia Opieki Społecznej nad Młodzieżą. Od 1926 należał do Obozu Wielkiej Polski (OWP) i w 1927-28 redagował pismo partii „Trybuna Narodu”. Od 1929 pełnił funkcję prezesa Oddziału Krakowskiego Związku Zawodowego Literatów Polskich. W 1933 został powołany do Polskiej Akademii Literatury; zrezygnował z członkostwa w 1937 w proteście przeciw atakowi prezesa Akademii, Wacława Sieroszewskiego, na arcybiskupa kardynała Adama Sapiehę (w związku z jego poleceniem przeniesienia trumny Józefa Piłsudskiego do innej krypty na Wawelu). Po rozwiązaniu w 1933 OWP, został członkiem Stronnictwa Narodowego i z ramienia Stronnictwa był w 1934-37 radnym miasta Krakowa. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1936). Zmarł 4 lutego 1938 w Krakowie.

Twórczość

1. Tandeta. Poezje. Kraków: Nakład autora, G. Gebethner i Spółka 1901, 84 s.

See Studies

2. Tetralogia poetycka. Poezje. Kraków: G. Gebethner i Spółka 1907-1909.

Cz. 1. Pro memoria. 1907, 100 s.

Cz. 2. Maya. 1908, 32 s.

Cz. 3. Ante lucis ortum. 1908, 54 s.

Cz. 4. Saeculum solutum. 1909, 38 s.

See Studies

3. Żeglarze. Studium sceniczne w 3 aktach. Powst. 1908. Druk „Museion” 1912 nr 3 s. 73-127, nr 4 s. 68-109, nr 5 s. 57-102.

4. Pod górę. Dramat w 3 obrazach. Kraków: G. Gebethner i Spółka 1910, 127 s. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1910.

Wystawienia następne

Wystawienie: też po przeróbce pt. Bratnie dusze, zob. poz. ↑.

See Studies

5. Echo. Studium dramatyczne w 3 aktach. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1911.

Maszynopis w Archiwum Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.

See Studies

6. Via Crucis. [Poemat]. „Miesięcznik Literacki i Artystyczny” 1911 nr 10 s. 321-334, nr 11 s. 339-416.

7. Judasz z Kariothu. Dramat w 5 aktach. Powst. 1912. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1913. Wyd. Kraków: G. Gebethner i Sp. [1913], 206 s. Wyd. 2 tamże 1913. Przedruk zob. poz. ↑, ↑, ↑, ↑. Telewizja Polska 1981.

Nagrody

Nagroda Kasy Literackiej im. F.S. Lewentala za najlepszy utwór dramatyczny lat 1910-1914.

Adaptacje

radiowe

Judasz. Oprac.: L. Szczepański. Polskie Radio 1932.

See Studies

8. Paweł z Tarsu. [Utwór dramatyczny]. Akt 1. Powst. 1912. Druk w: Dramat i teatr modernistyczny. Wrocław 1990 s. 199-222.

Sztuka nie została ukończona.

9. Kajus Cezar Kaligula. Dramat w 4 aktach. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1917. Wyd. Kraków: S.A. Krzyżanowski 1917, 159 s. Przedruk zob. poz. ↑, ↑, ↑, ↑.

Adaptacje

radiowe

fragment: Kajus Cezar Kaligula. Oprac.: J.E. Skiwski. Polskie Radio 1936.

See Studies

10. Bratnie dusze. Krotochwila w 3 aktach z prologiem. Prapremiera: Krakowski Teatr im. J. Słowackiego 1918.

Przeróbka dramatu „Pod górę” [poz. ↑]. — Rękopis w Archiwum Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.

11. Miłosierdzie. Charitas. Misterium w 3 obrazach z prologiem. Prapremiera: (z dodanym epilogiem) Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1920. Wyd. Kraków: S.A. Krzyżanowski 1920, 91 s. Przedruk zob. poz. ↑, ↑.

Adapt. radiowa fragmentu: Oprac.: W. Radulski. Polskie Radio 1935.

12. Straszne dzieci. Bajka w 3 aktach. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1921. Wyd. Warszawa: Towarzystwo Wydawnicze 1922, 114 s. Polskie Radio 1938.

13. Zmartwychwstanie. Fantazja dramatyczna w 4 częściach ku czci Adama Mickiewicza. Prapremiera: Warszawa, Teatr Polski 1922. Wyd. Kraków: S.A. Krzyżanowski 1923, 99 s.

See Studies

14. Antychryst. Tragedia w 3 aktach. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1925. Wyd. Lwów: Wydawnictwo Polska 1925, 143 s.

See Studies

15. Czerwony marsz. Fantazja dramatyczna. „Gazeta Warszawska” 1929 [dod. powieściowy], 31 s. Polskie Radio 1929 (recytacja całości przez autora). Wyd. osobne Warszawa: „Gazeta Warszawska” 1930, 31 s. Wyd. 3 zmienione Kraków: Wydawnictwo Związku Zawodowego Literatów Polskich 1936, 54 s. Prapremiera: fragmentu Warszawa, Teatr Reduta 1934.

W wydaniu 3 dodano prolog pt. Preludia.

16. Niespodzianka. Prawdziwe zdarzenie w 4 aktach. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1929. Wyd. Kraków: S.A. Krzyżanowski 1929, 140 s. Telewizja Polska 1969. Przedruk zob. poz. ↑, ↑, ↑.

Cz. 1 trylogii; cz. 2, 3 zob. poz. ↑, ↑.

Nagrody

Nagroda w konkursie Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie w 1929, Państwowa Nagroda Literacka w 1932.

Adaptacje

radiowe

Oprac.: T. Byrski. Polskie Radio 1932.

See Studies

17. Prawda o ślubach cywilnych. [Publicystyka]. Włocławek: Drukarnia Diecezjalna 1929, 14 s.

18. Przeprowadzka. Sztuka w 4 aktach. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1930. Wyd. zob. poz. ↑, ↑. Telewizja Polska 1979 [łącznie z poz. ↑].

Cz. 2 trylogii; cz. 1, 3 zob. poz. ↑, ↑.

Adaptacje

radiowe

Adaptacja: M. Dąbkowska. Polskie Radio 1985.

19. U mety. Sztuka w 4 aktach z epilogiem. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1932. Telewizja Polska 1979 (łącznie z poz. ↑). Wyd. zob. poz. ↑, ↑.

Cz. 3 trylogii; cz. 1, 2, zob. poz. ↑, ↑.

20. Zygzaki. O świecie; O sobie; O Bogu. Wiersze różne. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha 1932, [69] s.

See Studies

21. Don Kiszot za kulisami. (Fraszka w 3 aktach i 2 odsłonach). Powst. ok. 1935. Druk fragmentów aktu III: pt. Jubileusz. „Gazeta Warszawska” 1935 nr 115; pt. Don Kiszot za kulisami „Kurier Literacko-Naukowy” 1938 nr 7. Druk całości w: K.H. Rostworowski: Pisma wybrane. Londyn 1966 s. 491-560, zob. poz. ↑.

Tytuł wcześniejszej redakcji: Wesoły jubileusz.

22. Pisma. T. 1-2. Warszawa: F. Hoesick 1936, 1937, 440 + 395 s.

T. 1: Judasz z Kariothu [poz. ↑]; Kajus Cezar Kaligula [poz. ↑]; Miłosierdzie [poz. ↑].

T. 2: Niespodzianka [poz. ↑]; Przeprowadzka [poz. ↑]; U mety [poz. ↑].

See Studies

23. Wielkanoc. Autorzy tekstów: K. Rostworowski, E. Zegadłowicz, S. Wyspiański. Układ tekstu i reżyseria M. Kotlarczyk. Wystawienie: Kraków, Teatr Rapsodyczny 1948.

See Studies

24. Pisma wybrane. Londyn: Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas” 1966, 561 s.

Zawartość

Zawiera poz. 7, 9, 11, 16, 22.

See Studies

25. Dramaty wybrane. Wstęp: M. Czanerle. T. 1-2. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1967, 457 + 392 s.

T. 1: Judasz z Kariothu [poz. ↑]; Kajus Cezar Kaligula [poz. ↑].

T. 2: Niespodzianka [poz. ↑]; Przeprowadzka [poz. ↑]; U mety [poz. ↑].

See Studies

26. Wybór dramatów. Oprac.: J. Popiel. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1992, CXLIV, 573 s. Biblioteka Narodowa I, 281.

Zawartość

Judasz z Kariothu [poz. ↑]; Kajus Cezar Kaligula [poz. ↑]; Niespodzianka [poz. ↑].

Omówienia i recenzje

• K.H. Rostworowski: Autobibliografia Karola Huberta Rostworowskiego. „Wiadomości Literackie” 1938 nr 9.

Wywiady

• Godzina z Karolem Hubertem Rostworowskim. Rozm. M. Czuchnowski. „Głos Narodu” 1929 nr 130.

• Z. Starowieyska-Morstinowa: W laboratorium wielkiej twórczości. „Kultura” 1936 nr 2.

Słowniki i bibliografie

• K. Czachowski: Obraz współczesnej literatury polskiej 1884-1933. T. 2. Lwów 1934.

• Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 3. Warszawa 1965.

• Polski słownik biograficzny. T. 32. Cz. 2. (Z. 133). Wrocław 1990 (J. Popiel).

• Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Warszawa 2000 (L. Eustachiewicz).

Ogólne

Książki

• M. Klepacz: Karol Hubert Rostworowski. Szkic psychologiczno-ideologiczny. Wilno: Drukarnia A. Zwierzyński 1938, 88 s.

• Pamięci Karola Huberta Rostworowskiego. Kraków: (Drukarnia „Powściągliwości i Pracy”) 1938, 16 s. [tu: J.A. Gałuszka: Karol Hubert Rostworowski [wiersz]; A Stawarski: Rzeczy boskie i ludzkie; W. Górecki: Wspomnienie o Karolu Hubercie Rostworowskim; Z. Leśnodorski: Rostworowski jako poeta liryczny; Żywot i spuścizna artystyczna Karola Huberta Rostworowskiego. Według K. Czachowskiego].

• A. Pleśniewicz: Karol Hubert Rostworowski. Szkic literacki. Warszawa: [Drukarnia Bracia Drapczyńscy] 1938, 22 s.

• J. Popiel: Sztuka dramatyczna Karola Huberta Rostworowskiego. Wrocław: Wiedza o Kulturze 1990, 200 s.

• T. Dworak: Karol Hubert Rostworowski. Warszawa: Wydawnictwo Polskie; Książka Polska 1996, 205 s.

Artykuły

• H. Zbierzchowski: Bóg w arendzie. „Gazeta Poranna” 1923 nr 6593.

• R. Bergel: Karol Hubert Rostworowski jako dramaturg. „Głos Narodu” 1927 nr 351.

• R. Bergel: Od sztuki do publicystyki i od publicystyki do sztuki. Nowe dramaty Karola Huberta Rostworowskiego. „Tęcza” 1929 z. 16.

• J. Lechoń: Nowe średniowiecze Karola Huberta Rostworowskiego. „Kurier Czerwony” 1929 nr 242, przedruk w tegoż: Cudowny świat teatru. Warszawa 1981.

• W. Poźniak: Muzyka w Krakowie [dot. kompozycji i muzyki Karola Huberta Rostworowskiego]. „Gazeta Warszawska” 1929 nr 93.

• A. Nowaczyński: „Niespodzianka” Karola Huberta Rostworowskiego. W tegoż: Pamflety. Warszawa 1930.

• S. Adamczewski: Drogi i bezdroża twórczości Rostworowskiego. „Kultura” 1932 nr 13.

• J. Birkenmajer: Karol Hubert Rostworowski. Wiersze różne. „Gazeta Literacka” 1932 nr 5.

• K. Czachowski: Twórczość dramatyczna Rostworowski. „Gazeta Literacka” 1932 nr 7 [zawiera też biografię i bibliografię].

• Z. Nowakowski: Derby literackie. „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1932 nr 80.

• A.M. Swinarski: Karol Hubert. „Wiadomości Literackie” 1934 nr 52/53.

• K. Troczyński: Otwarcie sezonu w Teatrze Polskim [dot.: Judasz z Kariothu]; „Antychryst” Karola Huberta Rostworowskiego; Pamięci Karola Huberta Rostworowskiego; Rostworowski po raz drugi [dot.: Przeprowadzka]. „Nowy Kurier” 1935 nr 205; 1936 nr 135; 1938 nr 43; 1938 nr 77, przedruk w tegoż: Pisma teatralne. Kraków 2001.

• S.W. Balicki: Karol Hubert Rostworowski poeta nędzy człowieczej. „Kurier Literacko-Naukowy” 1936 nr 11.

• S. Krokowski: Ale poezji oświecę was blaskiem. (O Karolu Hubercie Rostworowskim). „Tęcza” 1936 nr 8.

• S. Pigoń: Tragizm „Judasza z Kariothu”. „Głos” 1936 nr 11.

• K. Troczyński: Sprawa Wojciecha. W odpowiedzi Karolowi Hubertowi Rostworowskiemu; Tu mi daj, Muzo...; Dramat Karola Huberta Rostworowskiego. „Dziennik Poznański” 1936 nr 35; 1937 nr 234; 1938 nr 37, przedruk pt. Karol Hubert Rostworowski. w tegoż: Zoil. Kraków 2003.

• S. Pigoń: Karol Hubert Rostworowski jako dramaturg. „Kurier Poznański” 1937 nr 464.

• S. Skwarczyńska: Tragiczne spojrzenie na świat w dramatach Karola Huberta Rostworowskiego. „Kurier Łódzki” 1937 nr 43-44.

• H. Życzyński: Trylogia Karola Huberta Rostworowskiego. „Prosto z Mostu” 1937 nr 48 [dot. trylogii Niespodzianka; Przeprowadzka; U mety].

• S.W. Balicki: „Człowiecze serce któż rozsądzi?”. O idei dramatów Karola Huberta Rostworowskiego. „Tempo Dnia” 1938 nr 36.

• T. Bielecki: Karol Hubert Rostworowski. Zarys idei społeczno-politycznych. „Polityka Narodowa” 1938 nr 3.

• K. Czachowski: Karol Hubert Rostworowski jako twórca dramatyczny. „Kurier Literacko–Naukowy” 1938 nr 7.

• R. Dyboski: Karol Hubert Rostworowski. „Przegląd Współczesny” 1938 nr 192.

• W. Górecki: Kraków w twórczości Karola Huberta Rostworowskiego. W: Księga pamiątkowa na 90-lecie dziennika „Czas”. Kraków 1938.

• W. Górecki: Trylogia Rostworowskiego. „Czas” 1938 nr 43 [dot. trylogii Niespodzianka; Przeprowadzka; U mety].

• Z. Jachimecki: Karol Hubert Rostworowski i muzyka. „Kurier Literacko-Naukowy” 1938 nr 7.

• S. Józefowicz: Najnowsze prace o Karolu Hubercie Rostworowskim. „Myśl Narodowa” 1938 nr 48.

• W. Lachnitt: Rostworowski jako krytyk teatralny. „Kurier Literacko-Naukowy” 1938 nr 7.

• [T. Landy] Silvester: Karol Hubert Rostworowski. „Verbum” 1938 nr 1.

• Z. Leśnodorski: Karol Hubert Rostworowski jako człowiek i pisarz. „Przegląd Katolicki” 1938 nr 12, 13.

• T. Mildner: Karol Hubert Rostworowski jako pisarz narodowy. „Myśl Narodowa” 1938 nr 7-9.

• S. Miłaszewski: Dramaty ludowe i religijne Karola Huberta Rostworowskiego. „Mały Dziennik” 1938 nr 43-44.

• Z. Mycielski: Karol Hubert Rostworowski a generacja dzisiejsza. „Ateneum” 1938 nr 2.

• M. Niżyński: Sofokles chrześcijański. „Pion” 1938 nr 8.

• A. Nowaczyński: Ostatni. (Wspomnienie o Karolu Hubercie Rostworowskim). „Kultura” 1938 nr 11-12.

• S. Pigoń: Karol Hubert Rostworowski. „Gregoriana” 1938 z. 3, przedruk z podtytułem Epitafium w tegoż: Wśród twórców. Kraków 1947, Poprzez stulecia. Warszawa 1984.

• K. Pruszyński: Karol Hubert Rostworowski. „Słowo Wileńskie” 1938 nr 43, przedruk w tegoż: Wybór pism publicystycznych. T. 1. Kraków 1966.

• I. Sławińska: Człowiek w dramacie Karola Rostworowskiego. „Pax” 1938 nr 7/8.

• I. Sławińska: Wokół teatru Karola Huberta Rostworowskiego. „Ateneum” 1938 nr 4/5.

• Z. Starowieyska-Morstinowa: Człowiek z monolitu. (Charakterystyka Karola Huberta Rostworowskiego). „Kultura” 1938 nr 11/12.

• T. Terlecki: Dramaturg sumienia. „Teatr Ludowy” 1938 nr 4.

• H. Wielowieyska: Rostworowski — dramaturg. „Nasz Wyraz” 1938 nr 2.

• H. Życzyński: Twórczość Karola Huberta Rostworowskiego. „Prąd” 1938 z. 3/4.

• W. Bieńkowski: Dramat katolickiego pisarza. „Kultura” 1939 nr 6.

• K. Czachowski: Droga Karola Huberta Rostworowskiego. „Kultura” 1939 nr 20, przedruk w tegoż: Pod piórem. Kraków 1947.

• S. Piasecki: Współczesność Rostworowskiego. „Prosto z mostu” 1939 nr 30, przedruk w tegoż: Prosto z mostu. Kraków 2003.

• M. Piechal: O liryce Rostworowskiego. „Prosto z Mostu” 1939 nr 30.

• P. Grzegorczyk: Człowiek i pisarz. „Tygodnik Powszechny” 1948 nr 50.

• L.H. Morstin: Karol Hubert Rostworowski. W tegoż: Spotkania z ludźmi. Kraków 1957.

• J. Popiel: Rostworowski i Camus. „Tygodnik Powszechny” 1958 nr 6.

• R. Rostworowska: Uwagi i myśli o Karolu. „Wiadomości”, Londyn 1959 nr 15.

• M. Czanerle: O Karolu Hubercie Rostworowskim. „Dialog” 1960 nr 10, 12.

• M. Dziewisz: Kajus Cezar Kaligula. Próba interpretacji. „Prace Polonistyczne” Seria 16: 1960.

• J. Kłosowicz: Polscy ekspresjoniści. „Dialog” 1960 nr 7.

• Z. Grabowski: Dwa oblicza Karola Huberta Rostworowskiego. „Wiadomości”, Londyn 1962 nr 42.

• J. Goślicki: Rostworowski. Portret autora dramatycznego. W: Z problemów literatury polskiej XX wieku. T. 1. Warszawa 1965.

• J. Goślicki: Karol Hubert Rostworowski. W: Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku. Seria 6. Literatura polska w okresie międzywojennym. T. 2. Warszawa 1967.

• A. Grzymała-Siedlecki: Dzieła Rostworowskiego. W tegoż: Ludzie i dzieła. Kraków 1967.

• T. Kudliński: Karol Hubert Rostworowski. „Życie i Myśl” 1967 nr 4/5.

• T.J. Żółciński: Czy powrót dramaturga? „Więź” 1969 nr 1.

• M. Czanerle: Polski Savonarola. W tejże: Wycieczki w dwudziestolecie. Warszawa 1970.

• J. Starnawski: Uwagi o trylogii dramatycznej Karola Huberta Rostworowskiego. „Ruch Literacki” 1971 nr 1 [dot. trylogii Niespodzianka; Przeprowadzka; U mety].

• Z. Mycielski: O twórczości Karola Huberta Rostworowskiego. „Tygodnik Powszechny” 1977 nr 45.

• J. Starnawski: Tragizm w twórczości Karola Huberta Rostworowskiego. „Novum” 1978 nr 7.

• S. Jakóbczyk: Kaligula z niespodziankami. Albert Camus i K. Rostworowski. „Sprawozdania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk” 1979/81 wyd. 1983.

• A. Wieczorek: Motyw Judasza Iskarioty w twórczości L. Andriejewa i K. H. Rostworowskiego. „Sprawozdania Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk” 1981 nr 19.

• B. Luft: Na marginesie dramatów Rostworowskiego. „Więź” 1982 nr 9.

• M. Rusinek: O Karolu Hubercie Rostworowskim. W tegoż: Moja wieża Babel. Warszawa 1982.

• G. Matuszek: Ekspresjonistyczne misterium rewolucji. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczno-Literackie” 1984 z. 53.

• Z. Piasecki: Pisarstwo Karola Huberta Rostworowskiego. „Program Teatru im. J. Kochanowskiego” (Opole) 1984/85 [nr 5].

• Cz. Ryszka: Karol Hubert Rostworowski — chrześcijański Sofokles. W tegoż: Milczący obecny i inne szkice o pisarzach katolickich. Katowice 1984.

• E.M. Rostworowski: Czarkawy; Zmartwychwstanie. W tegoż: Popioły i korzenie. Kraków 1985.

• W. Occheli: Opowieść Maksyma Gorkiego „Troje” i trylogia dramatyczna Karola Huberta Rostworowskiego. Przeł. L. Jazukiewicz-Osełkowska. „Studia Polono–Slavica Orientalia. Acta Litteraria*” 1988 t. 11 [dot. m.in. trylogii Niespodzianka; Przeprowadzka; U mety].

• E.M. Rostworowski: Przed pięćdziesięciu laty. „Tygodnik Powszechny” 1988 nr 6.

• R. Jakubczuk: Caligula historique et littéraire: Suétone, Rostworowski, Camus. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio FF” vol. 11: 1993.

• W. Natanson: Rostworowski. „Nowe Książki” 1993 nr 2.

• R. Jakubczuk: La protestation tragique. „Caligula” de Camus et de Rostworowski. „Lubelskie Materiały Neofilologiczne” 1994 nr 18.

• T. Boy-Żeleński: Chłopska trylogia Rostworowskiego. („Niespodzianka”. „Przeprowadzka”. „U mety”). W tegoż: W perspektywie czasu. Warszawa 2006.

• K.L. Koniński: Dwa dramaty o Judaszu. (Rostworowski — Tetmajer); Karola Huberta Rostworowskiego „Niespodzianka”. (Po premierze w teatrze krakowskim). W tegoż: Szkice krytyczne. Kraków 2007.

Tandeta

• H. Michalski: O pierwszej książce Rostworowskiego. „Kultura” 1938 nr 11-12.

Go back to position

Tetralogia poetycka

• T. Safiański: Złoty wiek i upadek ludzkości w młodzieńczej tetralogii Karola Huberta Rostworowskiego na tle historii motywu. „Prace Polonistyczne” Seria 6: 1948.

Go back to position

Pod górę

• Z. Grzegorski: Karola Huberta Rostworowskiego lekcja teatru. „Roczniki Humanistyczne” 1976 nr 2 [dot. prapremiery inscenizacji „Pod górę”].

Go back to position

Judasz z Kariothu

• S. Tarnowski. „Przegląd Polski” 1912/13 t. 3.

• E. Leszczyński: Problem etyczny w „Judaszu z Kariothu” Karola Huberta Rostworowskiego. „Museion” 1913 z. 3.

• J. Starnawski: Tragizm „Judasza” Rostworowskiego. „Przegląd Powszechny” 1951 nr 5.

• E.M. Rostworowski: Muzyka do „Judasza”. „Twórczość” 1988 nr 1.

• J. Bartyzel: Dyskretny urok socjologizmu. (Z dziejów recepcji krytycznej „Judasza z Kariothu”). „Polityka Polska” 1989 nr 14.

• B. Popczyk-Szczęsna: Dwudziestowieczne interpretacje dramatyczne: Karol Hubert Rostworowski: Judasz samotny. W tejże: Postać Judasza w dramacie polskim XX wieku. Kraków 2003.

Go back to position

Kajus Cezar Kaligula

• J. Starnawski: O „Kaliguli” Karola Huberta Rostworowskiego. (W trzydziestą rocznicę śmierci poety). „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego” 1968 nr 55.

Go back to position

Zmartwychwstanie

• E.M. Rostworowski: Polska jest sumieniem. „Tygodnik Powszechny” 1982 nr 24.

Go back to position

Antychryst

• T. Żeleński-Boy: „Karol, Karol, coś narobił, oj, oj, oj! ...”. (Pieśń ludowa). W tegoż: Flirt z Melpomeną. Wieczór szósty. Warszawa 1926, przedruk w tegoż: Pisma. T. 21. Warszawa 1964.

Go back to position

Niespodzianka

• R. Bergel: Tradycje dramatyki ludowej w teatrze Karola Huberta Rostworowskiego. „Życie Teatru” 1926 nr 9.

• J. Popiel: Tragedia i tragizm. Wokół „Niespodzianki” Karola Huberta Rostworowskiego. W: Rozpoznawanie wartości w literaturze. Kraków 1988.

• K. Zielińska: Twarze i głosy winnych — dramat życia bohaterów „Niespodzianki” Karola Huberta Rostworowskiego. „Prace Naukowe. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Częstochowie” 1998 z. 7.

• M.J. Olszewska: Karola Huberta Rostworowskiego „Niespodzianka”. Prawdziwe zdarzenie w czterech aktach. W tejże: „Tragedia chłopska”: od W.L. Anczyca do K.H. Rostworowskiego. Warszawa 2001.

• J. Popiel: Karola Huberta Rostworowskiego „Niespodzianka”. W: Dramat polski. Interpretacje. Cz. 2. Gdańsk 2001.

• J. Pietrkiewicz: Trzy niespodzianki. K. H. Rostworowski — R. Brooke. W tegoż: Polish literaturę from the European perspective. Łódź 2006.

Go back to position