ROMANKÓWNA Mieczysława

Urodzona 18 sierpnia 1910 w Krakowie; córka Franciszka Romanka, zawodowego wojskowego, i Felicji z Kosów. W 1920 wraz z rodziną przeniosła się do Łodzi, gdzie uczęszczała do Gimnazjum Żeńskiego Humanistycznego im. E. Sczanieckiej. Debiutowała w 1926 artykułem pt. O niezawodnym przyjacielu, opublikowanym w piśmie „Młode Iskry” (nr 2). Po zdaniu w 1929 matury, studiowała polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Równocześnie pracowała zarobkowo jako referentka w Izbie Skarbowej w Krakowie. W 1935 ukończyła studia, po czym zamieszkała w Łodzi. Pracowała początkowo jako sekretarka, a po uzyskaniu w 1937 dyplomu nauczyciela szkół średnich jako nauczycielka języka polskiego i historii w szkole powszechnej, gimnazjum i liceum Janiny Czapczyńskiej. Pierwszą rozprawę naukową pt. «Ziemia obiecana» Reymonta a rzeczywistość łódzka opublikowała w 1937 na łamach „Prac Polonistycznych”, w których zamieszczała artykuły także w latach następnych; w 1939 została członkiem komitetu redakcyjnego pisma. W 1938 weszła w skład zarządu Towarzystwa Polonistów Rzeczypospolitej Polskiej jako członek Komisji Wydawniczej Łódzkiego Oddziału Towarzystwa oraz redakcji „Dodatku Literackiego” (później „Kolumna Literacka”) „Kuriera Łódzkiego”. Przygotowywała rozprawę doktorską pt. Julian Bartoszewicz, człowiek i pisarz. W 1939 została członkiem zwyczajnym Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Łodzi. Współpracowała z radiem jako autorka felietonów. W czasie okupacji niemieckiej zmuszona do opuszczenia Łodzi zamieszkała w czerwcu 1940 w Krakowie, gdzie pracowała w Szpitalu im. G. Narutowicza, a od września 1941 do września 1944 jako urzędniczka w pocztowej sortowni listów. Równocześnie brała udział w tajnym nauczaniu, współorganizowała konspiracyjną Komisję Historii Literatury Polskiej Akademii Umiejętności (PAU). Kontynuowała pracę naukową, podjęła badania nad twórczością Elizy Orzeszkowej. Po wycofaniu się Niemców z Krakowa, pracowała od lutego 1945 ponownie jako nauczycielka języka polskiego w krakowskich szkołach, w żeńskim Prywatnym Gimnazjum i Liceum im. H. Kaplińskiej (do 1949), w VII Państwowym Gimnazjum i Liceum im. A. Mickiewicza (do 1947) i w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych (1946-54). W lipcu 1945 uzyskała na UJ doktorat na podstawie zbioru rozpraw poświęconych E. Orzeszkowej (promotor prof. Stanisław Pigoń). W 1946-49 redagowała tomiki serii „Biblioteka Arcydzieł Poezji i Prozy”. W 1946 została powołana na członka nadzwyczajnego, a w 1950 na członka korespondenta Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Brała udział w pracach Komisji Historii Literatury Polskiej PAU (1948-51). W 1949-50 publikowała artykuły w „Tygodniku Powszechnym” (pod pseudonimami: Elżbieta Kwiatkowska, Zofia Elżbieta Kwiatkowska). W 1956 organizowała Komisję Historycznoliteracką Oddziału Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Krakowie; w 1959-60 pełniła funkcję jej sekretarza. Od 1955 kierowała Sekcją Przedmiotów Humanistycznych w Zespole Okręgowym Metodyczno-Programowym Szkolnictwa Artystycznego w Krakowie, w 1956-60 była sekretarzem Rady Centralnego Ośrodka Pedagogicznego Szkolnictwa Artystycznego. Rozprawy i studia drukowała m.in. w „Pracach Polonistycznych”, „Pamiętniku Literackim”, „Roczniku Komisji Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk w Krakowie”. W 1960 habilitowała się na UJ na podstawie edycji listów Narcyzy Żmichowskiej. W 1962 rozpoczęła pracę na stanowisku docenta etatowego w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Krakowie. Od 1963 uczestniczyła w pracach Komisji Nauk Pedagogicznych Oddziału PAN w Krakowie. W 1963-70 pełniła obowiązki kierownika Sekcji Przedmiotów Fakultatywnych, a w 1965-68 prodziekana Wydziału Filologiczno-Historycznego i opiekuna Studium Podyplomowego WSP. Od 1970 działała w Towarzystwie im. M. Konopnickiej. W 1971 została mianowana profesorem nadzwyczajnym WSP w Krakowie, w 1972 profesorem zwyczajnym. W 1979 otrzymała nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego (1974), tytułem honorowym Zasłużony Nauczyciel PRL (1975). Zmarła 21 kwietnia 1980 w Krakowie.