Urodzony 30 sierpnia 1878 w majątku Łysołaje (Lubelskie) w rodzinie ziemiańskiej; syn Ludwika Popławskiego i Wandy z Żylińskich. Po ukończeniu szkoły średniej w Kielcach, studiował matematykę, a później (do 1901) prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie kontynuował studia w zakresie ekonomiki politycznej i nauk humanistycznych w Niemczech i we Francji. Doktoryzował się z filozofii na uniwersytecie w Heidelbergu. Po powrocie do kraju gospodarował w swoim majątku Łysołaje. Był wiceprezesem Stowarzyszenia Ziemian. W 1914-17 redagował i wydawał w Warszawie miesięcznik „Sfinks”; debiutował tu w 1915 artykułem pt. Piśmiennictwo angielskie w dobie wojennej (nr 8/9); następnie do 1917 drukował w tym piśmie artykuły (także podpisane August Popławski). W 1916 pisywał recenzje teatralne do „Świata” (podpisane A.P.). Od 1917 publikował prace z zakresu ekonomii. W kwietniu 1918 z ramienia Stronnictwa Polityki Realnej został wybrany w okręgu lubelskim na członka Rady Stanu, a potem na jednego z jej sekretarzy. W tymże roku był współzałożycielem Spółki Wydawniczej Powszechnej, wydającej „Dziennik Powszechny”. W październiku 1919 został członkiem Rady Naczelnej Organizacji Ziemiańskich. Wchodził też w skład władz Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego (w 1921-25 prezes Zarządu Głównego, w 1930-39 prezes Komitetu Towarzystwa). W 1919 wszedł do Zarządu Głównego Stronnictwa Pracy Konstytucyjnej, następnie do 1920 pełnił funkcję wiceprezesa Stronnictwa Prawicy Narodowej. W 1921 zawarł związek małżeński z Joanną Szylling, aktorką (znaną jako Janina Szyllinżanka). W 1921 był przedstawicielem rządu polskiego w pertraktacjach polsko-niemieckich w Paryżu, w 1922 delegatem Ministerstwa Spraw Zagranicznych w rokowaniach górnośląskich, następnie kierował pracami komisji międzyministerialnej, przygotowującej materiały do rokowań polsko-niemieckich. Od 1 grudnia 1925 do maja 1926 sprawował funkcję wiceministra skarbu. W 1926 uczestniczył w reaktywowaniu warszawskiego oddziału Stronnictwa Prawicy Narodowej i został jednym z jego wiceprezesów. Równocześnie w 1927-35 rozwijał twórczość literacką; publikował powieści (pod pseudonimem Jan Rogala). Artykuły i prozę (także pod pseudonimami: Jan Rogala, Jan Szczęsny Rogala) publikował m.in. ponownie w „Świecie” oraz w „Przeglądzie Katolickim” (1934-39). W listopadzie 1930 został wybrany do Senatu z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem i do 1935 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Skarbowo-Budżetowej. W lutym 1933 wszedł do Rady Naczelnej Zjednoczenia Zachowawczych Organizacji Politycznych. Był m.in. członkiem Komitetu Doradczego Ligi Narodów do Spraw Ekonomicznych. W 1936 został członkiem zarządu Rady Naczelnej Organizacji Ziemiańskich. W 1939 ufundował dla Polskiej Akademii Literatury doroczną nagrodę za dzieło napisane wyróżniającą się polszczyzną. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski i francuskim Krzyżem Legii Honorowej. Zginął w nieznanych okolicznościach we wrześniu 1944, podczas powstania warszawskiego; symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim .