REY Sydor

Urodzony 6 września 1908 w Wojniłowie na Podkarpaciu w rodzinie drobnomieszczańskiej; syn Mosesa Reisa i Chaji ze Szwalbów. Po ukończeniu szkoły ludowej w Wojniłowie, uczęszczał od 1919 do I Państwowego Gimnazjum w Stanisławowie. W 1926 przeniósł się do Państwowego Gimnazjum w Tłumaczu. Po zdaniu w 1927 matury zaczął studiować prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1928, po śmierci matki, przeprowadził się do Warszawy i kontynuował studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W tym czasie rozpoczął twórczość literacką. Debiutował w 1929 opowiadaniem pt. Czarne listy, opublikowanym w tygodniku „Świat, Dom i Szkoła” (nr 8/9; podpisany: Sydor Rey); w piśmie tym oraz w miesięczniku „Młoda Matka” ogłaszał następnie felietony. Jednocześnie pracował jako wychowawca w domu sierot, prowadzonym przez Janusza Korczaka. W 1933-34 należał do Zespołu Literackiego „Przedmieście”. Publikował fragmenty prozy m.in. w „Dzienniku Ludowym”, „Lewarze”, „Robotniku”. Po ukończeniu studiów w 1934, pracował jako aplikant adwokacki. Współpracował z Teatrem Artystów „Cricot”, występującym w 1938/39 w Warszawie. W kwietniu 1939 wyjechał do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Nowym Jorku. Wiersze i prozę publikował na łamach pism polonijnych, m.in. „Robotnika Polskiego” (1939) i „Świtu” (1945). W 1945-47 był współpracownikiem Polskiej Agencji Prasowej w Nowym Jorku. Następnie prowadził antykwariat, którego był właścicielem. Kontynuował twórczość literacką, publikując w 1957-76 wiersze i prozę w londyńskich „Wiadomościach”. Był członkiem PEN Club Center for Writers in Exile. Zmarł 15 listopada 1979 w USA.