BIO

Urodzony 6 stycznia 1928 w Felinie na Wileńszczyźnie; syn Tadeusza Rabowicza, rolnika, i Marianny z domu Stwoł. Podczas okupacji niemieckiej uczył się w 1942-44 na tajnych kompletach maturalnych w Wilnie. W 1944 wstąpił do brygady Armii Krajowej „Naron” i walczył z Niemcami pod Majszegołą, na linii Wilno-Kowno. W 1945 przybył w ramach tzw. akcji repatriacyjnej z Wilna do Poznania, gdzie uczęszczał do szkoły średniej i we wrześniu tegoż roku zdał maturę. Następnie studiował polonistykę i psychologię na Uniwersytecie Poznańskim, zarabiając jednocześnie na życie jako nauczyciel języka polskiego w Szkole Przemysłowej w Starołęce i w Liceum Ogólnokształcącym w Słupczy. Po uzyskaniu w 1950 magisterium, został asystentem profesora Romana Pollaka w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Gdańsku. W 1959-62 współpracował na pracach zleconych z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie i z Gdańskim Towarzystwem Naukowym. W 1963-86 napisał około 69 haseł do Polskiego słownika biograficznego. W 1965 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Stanisław Trembecki w świetle nowych źródeł (promotor profesor Tadeusz Mikulski, po jego śmierci profesor Władysław Floryan). W tymże roku został adiunktem Katedry Historii Literatury WSP w Gdańsku, a w 1969 otrzymał stanowisko docenta. W 1970-72 był kierownikiem Studium Doktoranckiego Filologii Polskiej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Pełnił także funkcję przewodniczącego Senackiej Komisji Bibliotecznej. Od 1973 prowadził nadto wykłady i seminaria magisterskie w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Słupsku. W 1973-87 był kierownikiem Zakładu Historii Literatury UG. W 1986 uzyskał habilitację na podstawie rozprawy pt. Literatura okolicznościowa polskiego Oświecenia. Próby syntez i życiorysy twórców. Sporządził niewykorzystany przez siebie zbiór przygotowywanych do edycji tekstów literatury okolicznościowej oraz kartoteki dotyczące wielu zjawisk piśmiennictwa oświeceniowego. Zgromadził stare druki i rękopisy z okresu Oświecenia w postaci około 1000 mikrofilmów. Wyróżniony m.in. odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1974), Złotym Krzyżem Zasługi (1981), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1985), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986). Zmarł 31 sierpnia 1987 w Gdańsku; pochowany tamże na Cmentarzu Srebrzysko.

Twórczość

1. Stanisław Trembecki w świetle nowych źródeł. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1965, 542 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.

Rozprawa doktorska.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

Gdańska literatura ulotna w latach „potopu” szwedzkiego (1655-1660). Gdańskie Zeszyty Humanistyczne 1958 nr 1 s. 27-49.
Inedita Adama Naruszewicza. Pamiętnik Literacki 1958 z. 3 s. 199-219.
Antoni Strzelbicki – „Pojazd” – satyra polityczna z roku 1657/58. Gdańskie Zeszyty Humanistyczne 1959 nr 1/2 s. 157-173.
Wydania rękopiśmienne „Kata krakowskiego”; Polonica oświeceniowe w bibliotekach i archiwach ZSRR. W: Miscellanea z doby Oświecenia. Wrocław 1960 s. 402-416; 538-589, Archiwum Literatury, t. 5.
Gdański teatr jezuicki wobec Oświecenia. Gdańskie Zeszyty Humanistyczne 1961 nr 1/2 s. 115-134.
Literackie kontakty Stanisława Trembeckiego z Albertem Mierem. Pamiętnik Literacki 1962 z. 4 s. 543-582.
Polskie rokoko literackie. Gdańskie Zeszyty Humanistyczne 1969 nr 2 s. 75-95, przekł.: francuski: Rococo. [Przeł.] C. Maire. W: The age of Enlightenment. Wrocław 1979 s. 97-110, niemiecki: Das literarische Rokoko in Polen. (Die Theorie des „guten Geschmacks”). [Przeł.] H. Schumann. „Zeitschrift für Slawistik”, Berlin 1979 nr 6 s. 833-845.
Studia historyczne Stanisława Trembeckiego. W: Miscellanea z doby Oświecenia. Wrocław 1969 s. 373-445, Archiwum Literatury, t. 14.
Z korespondencji Konarskiego z Litwą. W: Miscellanea z doby Oświecenia. Wrocław 1973 s. 11-21, Archiwum Literatury, t. 18.
Józef Wybicki – literat. W: Józef Wybicki. Księga zbiorowa. Gdańsk 1975 s. 79-107.
Ostatnie wileńskie kontakty [W.] Bogusławskiego. Pamiętnik Teatralny 1975 z. 2 s. 218-226.
Okolicznościowa literatura polityczna. W: Słownik literatury polskiego Oświecenia. Wrocław 1977 s. 399-414.
Dialogowy pamflet polityczny w Polsce w latach 1767-1775. Pamiętnik Literacki 1984 z. 2 s. 251-268.
Antoni Bogoria Podleski – autor dialogów barskich. Ze Skarbnicy Kultury 1988 z. 45 s. 19-31.

Prace edytorskie i redakcyjne

1. Krajowa konferencja w sprawie rozwoju wyższych szkół pedagogicznych. Do druku przygotował E. Rabowicz. Gdańsk: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1963, 345 s.
2. Józef Wybicki. Wiersze i arietki. Oprac.: E. Rabowicz i T. Swat. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1973, 494 s.
3. Przewodniki warszawskie” 1779. Tekst ustalił i oprac.: E. Rabowicz. Gdańsk: Uniwersytet Gdański 1985 [właśc. 1987], 111 s., Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego. Prace Historycznoliterackie, dod. do nr 8/9.
Tu E. Rabowicz: Oświeceniowe „Przewodniki” po warszawskich domach rozkoszy, s. 1-111.
4. W. Mier: Poezje zebrane Wojciecha Miera. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1991, 384 s.
5. Zagadki Sejmu Czteroletniego. Teksty zebrał i ustalił E. Rabowicz. Komentarze oprac.: B. Krakowski i E. Rabowicz. Do druku przygotował J. Kowecki. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe 1996, 253 s.
6. Wiersze polityczne Sejmu Czteroletniego. Z papierów E. Rabowicza oprac.: K. Maksimowicz. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe 1998-2000.

Cz. 1. 1788-1789. 1998, 377 s.

Cz. 2: 1790-1792. 2000, 381 s.

Omówienia i recenzje

Informacje I. Kadulskiej i K. Maksimowicz 1999.

Słowniki i bibliografie

Słownik badaczy literatury polskiej. T. 2. Łódź 1998 (T. Oracki).

Ogólne

Artykuły

J. Snopek: Edmund Rabowicz. Twórczość 1988 nr 2.
K. Maksimowicz: Edmund Rabowicz. Gdańskie Zeszyty Humanistyczne 1989 nr 31.
T. Kostkiewiczowa: Edmund Rabowicz (1928-1987). Wiek Oświecenia 1992 [t.] 8 s. 231-233.
J. Bachórz: Edmundowi Rabowiczowi. Prace Historycznoliterackie Uniwersytetu Gdańskiego 1993 nr 16 [wspomnienie].
T. Kantelecka: Materiały do badań nad kulturą i literaturą Oświecenia zebrane przez doc. dr. hab. Edmunda Rabowicza. Prace Historycznoliterackie Uniwersytetu Gdańskiego 1993 nr 16.

Stanisław Trembecki w świetle nowych źródeł

H. Hizn: Trembecki w świetle nowych źródeł. Nowe Książki 1966 nr 15.
B. Nadolski: Nowa publikacja gdańskiego polonisty o Stanisławie Trembeckim. Litery 1966 nr 4.
M. Piszczkowski: Nowe studia o Trembeckim. Ruch Literacki 1966 nr 3.

Zagadki Sejmu Czteroletniego

W. Zajewski. „Zeszyty Historyczne”, Paryż 1996 z. 117.