BIO

Urodzony 11 października 1943 w Baranowiczach w rodzinie robotniczej; syn Jana Kurowickiego i Heleny z Jaroszewiczów. Do szkoły średniej uczęszczał w Świebodzinie. Od 1962 studiował filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr.), a od 1965 na Uniwersytecie Warszawskim (UW); w 1966 uzyskał magisterium. W czasie studiów rozpoczął twórczość literacką. Debiutował jako poeta w 1966 wierszem pt. O nas, zamieszczonym w warszawskim Almanachu młodych. Od tegoż roku publikował liczne recenzje literackie oraz wiersze na łamach m.in. „Kultury” (1966-67), „Współczesności” (1966-71), „Odry” (1967-75), „Twórczości” (1969-73). W 1967-69 był asystentem na UWr. W 1969 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy pt. Literatura XX w. w perspektywie antropologii filozoficznej (promotor prof. Stanisław Pietraszko). W 1970 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz członkiem Związku Literatów Polskich. Następnie pracował jako adiunkt kolejno w Instytucie Nauk Społecznych Politechniki Śląskiej (1970-73) oraz w filii UW w Białymstoku (1973-74). Równocześnie w 1973-82 zatrudniony w Instytucie Nauk Społecznych Politechniki Wrocławskiej, pełnił na stanowisku docenta funkcję kierownika Zakładu Filozofii i Metodologii Nauk. W 1974 habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie pracy pt. Próba społecznej charakterystyki poznania. W 1979 dostał nagrodę m. Wrocławia. Rozwijał twórczość krytycznoliteracką publikując m.in. w czasopismach „Fakty i Myśli” (1971-73; tu m.in. recenzje podpisywane KUR), „Poezja” (1972-84), „Miesięcznik Literacki” (1974-78), „Nadodrze” (1976-78; tu m.in. cykl felietonów pt. Okolice humanistyki). W 1983 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego UWr. Od 1982 był kierownikiem Studium Nauk Społecznych w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, a w 1985-90 nadto profesorem w Instytucie Filozofii Akademii Nauk Społecznych, kierownikiem Zakładu Aksjologii oraz ogólnopolskiego Seminarium Metodologii Nauk Humanistycznych. Równocześnie kontynuował współpracę z czasopismami m.in. z wrocławskim tygodniku „Sprawy i Ludzie” (1982-85; tu m.in. cykl felietonów pt. Odchylenia) i z warszawską „Kulturą” (1985-87, 1989). W 1991-94 był profesorem na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Od 1993 pracował w Zakładzie Filozofii Instytutu Pedagogiki Społecznej WSP w Zielonej Górze. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1994) oraz odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1994). Zmarł 11 października 2017 w Zielonej Górze.

Twórczość

1. Poza pracami naukowymi z dziedziny filozofii opublikował:.

2. Człowiek i sytuacje ludzkie. Szkice o pisarstwie XX wieku. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1970, 150 s.

Zawartość

Antropologia filozoficzna a literatura; B. Schulz: Dziecko w antykwariacie kultur; F. Kafka: Obcość i wyobcowanie; E. Ionesco: Zabawa w zabawie; A. de Saint-Exupéry: Harmonia przedustawna; Człowiek i sytuacje ludzkie. [Zestawienie twórczości ww. pisarzy z punktu widzenia antropologii filozoficznej].

3. Czarownice. [Współautor:] W. Hejno. Prapremiera: Wrocław, Wrocławski Teatr Lalek 1971.

4. Przypowieści. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1974, 37 s.

5. Skryte przejścia wartości. Eseje o światopoglądowych i estetycznych problemach literatury współczesnej. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1975, 224 s.

Zawartość

Dialogi w trójkącie. – Polemiki i propozycje: Wulgarne marzycielstwo; Skryte przejścia historii; Pisarz, historia, patriotyzm; Świadectwo człowieczeństwa; Bunt – gest konwencjonalny. – Krytyka i polityka: Skryte przejścia wartości; Krytyka literacka i polityka. – Drogi sprawiedliwych: Państwo Snu i Demiurg dwoisty; Szukając winy naszej; Zmierzch zbliżeń; Romantyczna spocona mysz; Człowiek i jego kawałek; Zaziemski Głos Pana; Świat zniszczony nadmiarem obserwatorów; Elementarz Bobrowskiego [J. Bobrowski]. – Igraszki dialektyczne: Paradoks Orfeusza; Sfinks, który nie zadaje pytań; Poncjusz Piłat – mój wspólnik w winie.

6. Dzień powszedni wyobraźni albo o ułomności zdrowego rozsądku w poznaniu poetyckim. [Szkice]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1976, 148 s.

Zawartość

Jak myśleć o „nowej fali”. – O poznaniu poetyckim: Abstrakcja i konkret w poznaniu; Przykład odwróconego światła [T. Karpowicz]; Uwikłanie poety w nie-poezję; Rzeczywistość – jako ciało „moje” rozsupłane [W. Jaworski]. – Spirala: Początek; Poeta – otwór w krajobrazie; Krainy poezji sterylnej [o grupie Orientacja]; Między „tak” i „nie”. – Dlaczego nie indywidualizm?: Człowiek z boku; Ogólne i jednostkowe [o A. Zagajewskim]; Postawa kamerdynerska; Przeciwutopia; Marzenia „nowej fali” [o S. Barańczaku]. – Wartość, poezja, światopogląd.

7. Regiony wielkich i małych iluzji. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1976, 207 s.

Zawiera szkice i recenzje drukowane w prasie literackiej w 1973-1974 dot. literatury współczesnej, telewizji i zagadnień kulturalnych.

8. Sytuacje. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1977, 36 s.

9. Bez stałego adresu. [Szkice]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1980, 133 s.

Zawartość

Od siebie; Niejasność biografii; Bez stałego adresu; Dlaczego nie chcę myśleć po ludzku; Na przykład Łagów; Bez pointy; Szukając podobieństwa; Ciepłe miejsca; Bezpieczeństwo zastępcze, czyli światopogląd powieściowy; Szaleństwo prozą; Przebudzenie; Cielę na Parnasie; Z powodu starych mebli; Z powodu powietrza; Proszę o głos; Dowód z Gombrowicza [„Operetka”]; Dowód z Redlińskiego [„Konopielka”]; Dowód z atmosfery; Himilsbach jako dzieło sztuki; Dowód z Janowicza [„Zapomnieliska”]; Dowód z miasta i esejów [W. Pawluczuk: Naprawianie świata]; Na krawędzi; Samoodnalezienie [o H. Worcellu]; W „Kronice” dla wysuniętych ; W stereotypie; Inne kształty; Twórca partyjny; O noszeniu i wnoszeniu świadomości; „Nowa prywatność”; Widzieć jasno; Przypowieść o dobrym człowieku.

10. Zwierzenia małego sceptyka. [Proza poetycka]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1981, 45 s.

11. Miraże świadomości estetycznej. Miejsce kategorii estetycznych w materializmie historycznym. Warszawa: Książka i Wiedza 1982, 330 s.

Zawartość

Wartość jako moment praktyki społecznej; Świadomość estetyczna jako wyraz wartości; Forma jako wytwór uspołecznienia praktyki; Regiony sztuki i tropy estetyki; Specyfika marksistowskiej krytyki literackiej.

12. W którym miejscu jesteśmy. [Współautorka:] G. Zwolińska. Warszawa: Książka i Wiedza 1982, 152 s.

Zbiór artykułów i felietonów drukowanych w czasopismach w 1980-1981.

13. Artysta jako arcydzieło. Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza 1983, 140 s.

Zawartość

Trudna sztuka obecności: Artysta jako arcydzieło; Problem artysty operatywnego; Teatr, jako wartość i wartość w teatrze; Bez klerkowskich obciążeń [o L. Kruczkowskim]; Co się przytrafia (nie tylko) poetom? Jak praca próżnuje w poezji [motyw pracy w poezji] Sprzeczne uroki grafomanii; Co spostrzega widzenie? Literackość filmu i filmowość literatury; Co widzi fotografia? Ideologie na światłoczułym papierze; Realizmy [dot. także literatury]; Na koniec: O świadomości estetycznej.

14. Odchylenia. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1986, 163 s.

Felietony i szkice druk. w tygodniku „Sprawy i Ludzie” w 1982-1983.

15. Literatura w społeczeństwie. [Szkice z socjologii literatury]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1987, 375 s.

16. Okolice humanistyki i polityki. [Szkice]. Warszawa: Książka i Wiedza 1987, 238 s.

17. Bajka na dobranoc. [Wiersze]. Warszawa: Iskry 1992, 75 s.

18. Piękno i poznanie. Studium kategorii estetyki jako filozofii historii sztuki. Opole: Wyższa Szkoła Pedagogiczna 1992, 127 s.

19. Normalność jako sen idioty. [Eseje]. Zielona Góra: Wyższa Szkoła Pedagogiczna 1994, 184 s.

Zawartość

Literatura jako muzeum wyobrażeń; Karel Capek: nasz wspólnik w paradygmacie; Tadeusz Różewicz: światłość w codzienności; Bruno Schulz i Tomasz Mann: ironia wobec dwu kosmosów; Johann W. Goethe i Tomasz Mann: dotyk oziębłości; Samuel Beckett i Jerzy Grotowski: Sztuka jako negatyw kultury.

20. Historie i obrazy. [Wiersze]. Wstęp: J. Muszyński. Zielona Góra: Muzeum 1995, [52] s.

21. Idealna biblioteka. Poradnik konesera. [Szkice]. Zielona Góra: Verbum 1995, 190 s.

22. Bajki miłosne z kobietami. [Wiersze]. Zielona Góra: Pro Libris 1996, 60 s. Wyd. 2 zmienione tamże 1999.

23. Kultura jako źródło piękna. Wprowadzenie. Warszawa: Scholar 1997, 184 s.

24. Pan Kepler raczy umierać. [Utwór dramatyczny]. Zielona Góra: Pro Libris 1997, 58 s.

25. Igraszki ze świętym spokojem. Eseje i czytanki. Zielona Góra: And 1998, 118 s.

26. Naczynia osobności. O zjawiskach poezji lubuskiej – przegląd stronniczy. Zielona Góra, Wrocław: And 1998, 83 s.

27. Wielkanoc jednej nocy. [Miniatury literackie; współautor:] A. Zydroń. Wrocław: Typoscript 1998, [36] s.

28. Figury wyobraźni XX w. Wykłady o literaturze z perspektywy filozofii kultury. Toruń: Wydawnictwo A. Marszałek 2000, 201 s. Wyd. nast. tamże 2001.

29. Piękno jako wyraz dystansu. Wykład estetyki z perspektywy filozofii kultury. Warszawa: Scholar 2000, 203 s.

30. Pochwała dystansu. [Eseje]. Warszawa: Grupa IMAGE 2000, 258 s.

31. Przewodnik po arcydziełach i nie tylko. (Poradnik konesera). Wrocław: Atut 2001, 206 s.

32. Widok na koniec świata. [Wiersze]. Wrocław: Atut 2002, 140 s.

33. Kaprysy nie tylko miłosne. Toruń: Wydawnictwo A. Marszałek 2003, 80 s.

34. Odkrywanie codzienności. (Eseje i czytanki z filozofii kultury). Warszawa: Elipsa 2004, 201 s.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

Interpretacyjne propozycje. Antropologia filozoficzna a literatura. Franz Kafka – obcość i wyobcowanie. Litteraria 1970 t. 2 s. 35-46; 46-71.
Klepsydra pełna muzyki. (O „Toniu KrögerzeT. Manna); Między cynizmem a heroizmem. (O dramaturgii L. Kruczkowskiego). W: Lektury i problemy. Warszawa 1976 s. 247-254; 491-497.
Krytyka literacka i społeczeństwo. Poezja 1980 nr 1 s. 13-23.
Regiony sztuki i tropy estetyki. Nowy Wyraz 1980 nr 7/8 s. 110-121, nr 9 s. 53-62.
Specyfika marksistowskiej krytyki literackiej. W: Marksizm, kultura, literatura. Warszawa 1982 s. 248-278.
O realizmach pod prąd. Człowiek i Światopogląd 1983 nr 12 s. 86-99.
Realizmy i nowe społeczeństwo. Slavia Orientalis 1985 nr 1/2 s. 3-30, przedruk w: Literatura Polski Ludowej. Warszawa 1986 s. 97-137.
Karel Capek – nasz wspólnik w paradygmacie. Litteraria 1993 t. 24 s. 149-169.

Prace redakcyjne

1. Główne zagadnienia filozofii marksistowskiej. Cz. 2. Wybór: J. Kurowicki, W. Mejbaum. Wrocław: Politechnika Wrocławska 1976, 266 s.

Omówienia i recenzje

Autor o sobie

J. Kurowicki: Treść. Poezja 1987 nr 9 [wypowiedź na temat własnej twórczości].

Ogólne

Artykuły

A. Komorowski: Coś nam się w głowach poprzestawiało. Miesięcznik Literacki 1975 nr 1 [dot. działalności krytycznej J. Kurowickiego].

Człowiek i sytuacje ludzkie

B. Owczarek: Antropologia filozoficzna. Nowe Książki 1971 nr 3.

Przypowieści

K. Krasuski: Liryka socjotechniczna. Poglądy 1974 nr 21.
E. Lewandowska: Poetyckie medytacje. Argumenty 1974 nr 44.
J. Łukasiewicz: Dłoń o dwu kciukach albo wszyscy na literę „K. Odra 1974 nr 12.
M. Chrzanowski: Przypowieść o bełkocie czy bełkotliwa przypowieść. Nowe Książki 1975 nr 5.

Skryte przejścia wartości

Z. Domański: Oceny i propozycje. Miesięcznik Literacki 1975 nr 7.
L. Isakiewicz: Zbyt późno wypełniona luka. Konfrontacje 1975.
A. Polkowski: Zapomniane wartości. Życie i Myśl 1975 nr 10.
E. Rodé: Mieć własne zdanie i się z nim nie zgadzać. Nowy Wyraz 1975 nr 9.
J. Zatorski: Niebo krytyki i piekło literatury. Kierunki 1975 nr 35.
K. Gąsiorowski: Kurowicki. (Świat w cieniu wiedzy i w cieniu sztuki). Poezja 1976 nr 1.

Dzień powszedni wyobraźni albo o ułomności zdrowego rozsądku w poznaniu poetyckim

K. Karasek: Czy gołębie fruwają źle?Polityka1976 nr 44.
A. Sulikowski: Spór o zdrowy rozsądek. Tygodnik Powszechny 1976 nr 47.
M. Kałuszyński: Epistemologia i poezja. (Kurowickiego nie wymyśliła Szecherezada). Poezja 1977 nr 9.
A. Myszkowski: Zewnątrz-wewnątrz. Miesięcznik Literacki 1977 nr 1.
W. Nawrocki: Antynomie literatury. Nowe Książki 1977 nr 7 [dot. też: Regiony wielkich i małych iluzji].

Regiony wielkich i małych iluzji

W. Nawrocki: Antynomie literatury. Nowe Książki 1977 nr 7 [dot. też: Dzień powszedni wyobraźni].

Sytuacje

B. Drozdowski: Sprzeciwy pana K.Poezja1977 nr 9.

Bez stałego adresu

Cz.P. Dutka: Sytuacje „Pana K.” prozą. W tegoż: Słowo peryferyjne. Zielona Góra 1999 [dot. też: Igraszki ze świętym spokojem].

Zwierzenia małego sceptyka

A.K. Borowa: Białe myszki i prawda. Nowe Książki 1981 nr 18.

Miraże świadomości estetycznej

B. Owczarek: Praktyka i estetyka „Tu i Teraz1982 nr 20.

Artysta jako arcydzieło

Z. Lekiewicz. „Warsztat1985 nr 4.

Igraszki ze świętym spokojem

• Cz.P. Dutka: Kurowicki jako demonolog i postmodernista [dot.: Igraszki ze świętym spokojem]. W tegoż: Słowo peryferyjne. Zielona Góra 1999 [dot. też: Bez stałego adresu] .

Widok na koniec świata

S. Kufel. „Pro Libris2002 nr 2.