BIO
Urodzony 11 października 1943 w Baranowiczach w rodzinie robotniczej; syn Jana Kurowickiego i Heleny z Jaroszewiczów. Do szkoły średniej uczęszczał w Świebodzinie. Od 1962 studiował filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr.), a od 1965 na Uniwersytecie Warszawskim (UW); w 1966 uzyskał magisterium. W czasie studiów rozpoczął twórczość literacką. Debiutował jako poeta w 1966 wierszem pt. O nas, zamieszczonym w warszawskim Almanachu młodych. Od tegoż roku publikował liczne recenzje literackie oraz wiersze na łamach m.in. „Kultury” (1966-67), „Współczesności” (1966-71), „Odry” (1967-75), „Twórczości” (1969-73). W 1967-69 był asystentem na UWr. W 1969 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy pt. Literatura XX w. w perspektywie antropologii filozoficznej (promotor prof. Stanisław Pietraszko). W 1970 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz członkiem Związku Literatów Polskich. Następnie pracował jako adiunkt kolejno w Instytucie Nauk Społecznych Politechniki Śląskiej (1970-73) oraz w filii UW w Białymstoku (1973-74). Równocześnie w 1973-82 zatrudniony w Instytucie Nauk Społecznych Politechniki Wrocławskiej, pełnił na stanowisku docenta funkcję kierownika Zakładu Filozofii i Metodologii Nauk. W 1974 habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie pracy pt. Próba społecznej charakterystyki poznania. W 1979 dostał nagrodę m. Wrocławia. Rozwijał twórczość krytycznoliteracką publikując m.in. w czasopismach „Fakty i Myśli” (1971-73; tu m.in. recenzje podpisywane KUR), „Poezja” (1972-84), „Miesięcznik Literacki” (1974-78), „Nadodrze” (1976-78; tu m.in. cykl felietonów pt. Okolice humanistyki). W 1983 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego UWr. Od 1982 był kierownikiem Studium Nauk Społecznych w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, a w 1985-90 nadto profesorem w Instytucie Filozofii Akademii Nauk Społecznych, kierownikiem Zakładu Aksjologii oraz ogólnopolskiego Seminarium Metodologii Nauk Humanistycznych. Równocześnie kontynuował współpracę z czasopismami m.in. z wrocławskim tygodniku „Sprawy i Ludzie” (1982-85; tu m.in. cykl felietonów pt. Odchylenia) i z warszawską „Kulturą” (1985-87, 1989). W 1991-94 był profesorem na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Od 1993 pracował w Zakładzie Filozofii Instytutu Pedagogiki Społecznej WSP w Zielonej Górze. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1994) oraz odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1994). Zmarł 11 października 2017 w Zielonej Górze.
Twórczość
1. Poza pracami naukowymi z dziedziny filozofii opublikował:.
2. Człowiek i sytuacje ludzkie. Szkice o pisarstwie XX wieku. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1970, 150 s.
Zawartość
3. Czarownice. [Współautor:] W. Hejno. Prapremiera: Wrocław, Wrocławski Teatr Lalek 1971.
4. Przypowieści. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1974, 37 s.
5. Skryte przejścia wartości. Eseje o światopoglądowych i estetycznych problemach literatury współczesnej. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1975, 224 s.
Zawartość
6. Dzień powszedni wyobraźni albo o ułomności zdrowego rozsądku w poznaniu poetyckim. [Szkice]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1976, 148 s.
Zawartość
7. Regiony wielkich i małych iluzji. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1976, 207 s.
8. Sytuacje. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1977, 36 s.
9. Bez stałego adresu. [Szkice]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1980, 133 s.
Zawartość
10. Zwierzenia małego sceptyka. [Proza poetycka]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1981, 45 s.
11. Miraże świadomości estetycznej. Miejsce kategorii estetycznych w materializmie historycznym. Warszawa: Książka i Wiedza 1982, 330 s.
Zawartość
12. W którym miejscu jesteśmy. [Współautorka:] G. Zwolińska. Warszawa: Książka i Wiedza 1982, 152 s.
13. Artysta jako arcydzieło. Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza 1983, 140 s.
Zawartość
14. Odchylenia. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1986, 163 s.
15. Literatura w społeczeństwie. [Szkice z socjologii literatury]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1987, 375 s.
16. Okolice humanistyki i polityki. [Szkice]. Warszawa: Książka i Wiedza 1987, 238 s.
17. Bajka na dobranoc. [Wiersze]. Warszawa: Iskry 1992, 75 s.
18. Piękno i poznanie. Studium kategorii estetyki jako filozofii historii sztuki. Opole: Wyższa Szkoła Pedagogiczna 1992, 127 s.
19. Normalność jako sen idioty. [Eseje]. Zielona Góra: Wyższa Szkoła Pedagogiczna 1994, 184 s.
Zawartość
20. Historie i obrazy. [Wiersze]. Wstęp: J. Muszyński. Zielona Góra: Muzeum 1995, [52] s.
21. Idealna biblioteka. Poradnik konesera. [Szkice]. Zielona Góra: Verbum 1995, 190 s.
22. Bajki miłosne z kobietami. [Wiersze]. Zielona Góra: Pro Libris 1996, 60 s. Wyd. 2 zmienione tamże 1999.
23. Kultura jako źródło piękna. Wprowadzenie. Warszawa: Scholar 1997, 184 s.
24. Pan Kepler raczy umierać. [Utwór dramatyczny]. Zielona Góra: Pro Libris 1997, 58 s.
25. Igraszki ze świętym spokojem. Eseje i czytanki. Zielona Góra: And 1998, 118 s.
26. Naczynia osobności. O zjawiskach poezji lubuskiej – przegląd stronniczy. Zielona Góra, Wrocław: And 1998, 83 s.
27. Wielkanoc jednej nocy. [Miniatury literackie; współautor:] A. Zydroń. Wrocław: Typoscript 1998, [36] s.
28. Figury wyobraźni XX w. Wykłady o literaturze z perspektywy filozofii kultury. Toruń: Wydawnictwo A. Marszałek 2000, 201 s. Wyd. nast. tamże 2001.
29. Piękno jako wyraz dystansu. Wykład estetyki z perspektywy filozofii kultury. Warszawa: Scholar 2000, 203 s.
30. Pochwała dystansu. [Eseje]. Warszawa: Grupa IMAGE 2000, 258 s.
31. Przewodnik po arcydziełach i nie tylko. (Poradnik konesera). Wrocław: Atut 2001, 206 s.
32. Widok na koniec świata. [Wiersze]. Wrocław: Atut 2002, 140 s.
33. Kaprysy nie tylko miłosne. Toruń: Wydawnictwo A. Marszałek 2003, 80 s.
34. Odkrywanie codzienności. (Eseje i czytanki z filozofii kultury). Warszawa: Elipsa 2004, 201 s.
