BIO
Urodzony 19 marca 1936 w Warszawie; syn Piotra Mazurka, inżyniera, i Mirosławy Kuncewicz, lekarki; siostrzeniec Jerzego Kuncewicza, działacza ludowego, pisarza. Lata II wojny światowej spędził na Lubelszczyźnie. Po zakończeniu wojny uczęszczał do liceum ogólnokształcącego w Opolu Lubelskim. W 1952 zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Debiutował w 1953 polemiką zatytułowaną Technika uproszczeń, czyli o Gałczyńskim i pewnej recenzji, zamieszczoną w „Tygodniku Powszechnym” (nr 29; podpisaną Piotr Krzysztof); artykuły i wiersze publikował tu do 1956. W 1955 otrzymał nagrodę im. J. Czechowicza, przyznaną przez Oddział Lubelski ZLP oraz Medal im. F. Kotuli. Po uzyskaniu w 1956 magisterium przeniósł się do Warszawy, gdzie do 1959 był aspirantem w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Studiował przez pewien czas orientalistykę na UW. W 1958 był przez semestr lektorem języka polskiego na uniwersytecie w Strasburgu we Francji. W 1961 uzyskał na UW doktorat na podstawie pracy Liryka Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej (promotor prof. Jan Zygmunt Jakubowski). Od tegoż roku do 1968 pracował w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Równocześnie rozwijał działalność krytyczną, liczne recenzje publikował we „Współczesności” (1959-70; w 1964-66 współredagował też comiesięczną wkładkę kulturalną Klub kultury), a także w „Nowej Kulturze” (1960-62), „Wiatrakach” (1962-65), „Dzienniku Ludowym” (1964-66; tu też pod pseudonimem Jan Kanty), „Miesięczniku Literackim” (1966-71), „Tygodniku Kulturalnym” (1967-72), „Faktach i Myślach” (1968-84; od 1973 pt. „Fakty”). W 1963 ożenił się z Ireną Zachorczyńską, aktorką, dziennikarką. W 1965 został członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP). Pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1969-70) i Teatru Polskiego w Bydgoszczy (1970-72). W 1971-72 prowadził dział krytyki w miesięczniku „Poezja”. W 1972-74 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Od 1974 zajmował się wyłącznie pracą krytycznoliteracką. Liczne recenzje i felietony zaczął ogłaszać także w „Tygodniku Demokratycznym” (1973-84; w 1984 cykl Refleksje nad książką), „Kierunkach” (1978-80; tu m.in. cykle: w 1978 Pretekst teatru, w 1980 Antyk zmęczonej Europy), „Kontaktach” (w 1980-83 cykl felietonów pt. Genius loci), „Przeglądzie Tygodniowym” (1983-88; tu cykle: w 1983-84 Wieczory z Patarafką, w 1983-88 Agonia i nadzieja (literatura polska 1918-1980), cykl ten w 1989 był kontynuowany w „Życiu Literackim”). W 1980 otrzymał nagrodę publicystyczną Wydawnictwa Epoka, w 1989 nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia. W 1989 wszedł w skład prezydium Zarządu Głównego ZLP, a w 1990 został prezesem Związku (pełnił tę funkcję do 2003). Prowadził w miesięczniku „Pani” rubrykę kulinarną pt. Ja i mój garnek. Publikował cykle felietonów w „Przeglądzie Tygodniowym” (od 1995), a następnie w „Przeglądzie” (2002) pt. Wieczory z Patarafką, w „Trybunie” pt. Te szalone media(od 1996) i pt. Te szalone dni (od 2001) oraz felietony literackie w magazynie „Elita” (2000). W 1994 otrzymał nagrodę literacką im. W.S. Reymonta, ufundowaną przez Związek Rzemiosła Polskiego. W 2001 otrzymał Złoty Medal Sukcesu, w 2006 nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2004 pełnił funkcję Wielkiego Mistrza loży masońskiej Wielki Wschód Polski. Pracował nad nową wersją Fausta. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2002). Zmarł 9 kwietnia 2007 w Warszawie.
Twórczość
1. Miejsce Pawlikowskiej. [Referat; współwyd. w:] Pół wieku poezji polskiej. [Warszawa 1963], 23 s. powielone.
2. Poetyka powieści produkcyjnej. [Szkic]. Warszawa [1964], 15 s. powielone. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Przedruk w: Z problemów literatury polskiej XX wieku. T. 3. Warszawa 1965 s. 141-157.
3. Samotni wobec historii. [Szkice]. Warszawa: Czytelnik 1967, 210 s.
Nagrody
Zawartość
4. Szumy. Powieść. [Poznań:] Wydawnictwo Poznańskie 1967, 240 s.
5. Dęby kapitolińskie. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1970, 130 s. Wyd. 2 Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1983.
6. Zamieć. [Opowieść dla młodzieży]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1972, 37 s.
7. Grochowiak. [Szkic]. Powst. ok. 1976.
Przekłady
angielski
8. Cień ręki. Szkice o poezji. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1977, 253 s.
Zawartość
9. W poszukiwaniu niecodzienności. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1979, 339 s.
10. Antyk zmęczonej Europy. [Szkice]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1982, 332 s. Wyd. 2 tamże 1988.
Nagrody
Zawartość
11. Agonia i nadzieja. Warszawa 1991-1994.
Nagrody
T. 1. Literatura polska od 1918 [do 1939]. Warszawa: Officina 1991, 342 s. Wyd. nast. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW” 1993.
T. 2. Literatura polska od 1939 [do 1956]. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW” 1993, 465 s. Wyd. 2 Warszawa: GRAF-PUNKT, BGW 1994.
T. 3. Poezja polska od 1956. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW” 1993, 592 s.
T. 4. Proza polska od 1956. Warszawa: GRAF-PUNKT, BGW 1994, 405 s.
T. 5. Proza polska od 1956. Warszawa: GRAF-PUNKT, BGW 1994, 338 s.
12. Nowa era dinozaurów. New Age. [Szkice]. Warszawa: Kopia Sp. z o.o. 1994, 126 s.
Zawartość
13. Leksykon polskich pisarzy współczesnych. T. 1-2. Warszawa: GRAF-PUNKT 1995, 615 + 511 s. Wyd. 2 tamże 1997.
14. Goj patrzy na Żyda. Dzieje braterstwa i nienawiści od Abrahama po współczesność. Warszawa: Kopia 2000, 348 s.
Nagrody
15. Legenda Europy. [Eseje]. Warszawa: Muza SA 2005, 357 s.
Wydania osobne tekstów piosenek z nutami, m.in.
Adaptacje
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
Wywiady
Słowniki i bibliografie
Ogólne
Artykuły
Samotni wobec historii
Szumy
Dęby kapitolińskie
Cień ręki
W poszukiwaniu niecodzienności
Antyk zmęczonej Europy
Agonia i nadzieja
Zob. też Wywiady.
