KUCNER Mieczysław

Urodzony 12 października 1935 we wsi Faustynów pod Łaskiem w rodzinie robotniczej (tkacze chałupnicy); syn Szymona Kucnera i Anny Dominiak. Dzieciństwo spędził w rodzinnej wsi, tu uczęszczał do szkoły podstawowej. W 1951 przeniósł się wraz z matką do Łodzi, gdzie ukończywszy liceum, studiował filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim; w 1960 uzyskał magisterium. W czasie nauki i studiów zarabiał na utrzymanie, pracując m.in. jako goniec, kowal, dmuchacz szkła, tkacz, bibliotekarz i nauczyciel. W 1960-61 był członkiem łódzkiej grupy literackiej Prowincja '58. Debiutował w 1960 wierszem Do ..., ogłoszonym w „Kierunkach” (nr 19). Od 1962 był korektorem w drukarni wojskowej, następnie w 1963-68 pracował jako inspektor do spraw ochrony zdrowia w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Równocześnie kontynuował twórczość literacką. Wiersze, artykuły i recenzje publikował m.in. w „Osnowie” (1967-71), „Agorze” (1968-69), „Odgłosach” (1968-80) i „Poezji” (1969-80). Od 1966 był przewodniczącym Klubu Młodych przy Oddziale Łódzkim Związku Literatów Polskich (ZLP). W 1967 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Od 1971 należał do Oddziału Łódzkiego ZLP, a w 1981-83 do Oddziału Warszawskiego (do rozwiązania Związku w 1983). W 1969-75 był redaktorem w Wydawnictwie Łódzkim, a od 1976 kierownikiem działu kulturalnego i prasy łódzkiej w Muzeum Historii m. Łodzi. Ożenił się z Jadwigą Chojnacką. Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981, wystąpił z PZPR. Współpracował z łódzkimi czasopismami ukazującymi się poza zasięgiem cenzury: „Słowo Obecności” (1981), „Prześwit” (1982-84) i „Obecność” (1984-88), publikując wiersze i artykuły publicystyczne pod pseudonimem: Zenon Cieplicki, Maciej Hycki, Czesław Jałowiecki, Adam Rajna i Tadeusz Sobala. Od 1984 należał do Stowarzyszenia Twórców Kultury. W 1986-88 był członkiem nowego ZLP, a od 1989 Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Zmarł 31 grudnia 1992 w Łodzi.