BIO
Urodzony 19 kwietnia 1921 w Stanisławowie; syn Marka Gernera i Amelii z Szafferów. Szkołę średnią ukończył w 1939 w Stanisławowie. Po wybuchu II wojny światowej został wywieziony w głąb Związku Radzieckiego. W 1943 wstąpił do 1. Armii Wojska Polskiego i odbył przeszkolenie w Szkole Podchorążych 1. Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, powołanej przy Riazańskiej Szkole Piechoty im. K. Woroszyłowa. Z 1. Dywizją Piechoty im. T. Kościuszki odbył szlak bojowy do Berlina. Za zasługi bojowe otrzymał m.in. Order Krzyża Grunwaldu III klasy. Po zakończeniu wojny w 1945, uczył się w szkole wojskowej w Rembertowie. Był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (od 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza; PZPR). Pracował w stopniu kapitana w II Oddziale Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, kierowanym przez gen. Wacława Komara. W maju 1951 zwolniony do rezerwy, i usunięty z PZPR. Następnie krótko był zatrudniony w dziale zagranicznym Polskiego Radia, po czym do 1956 nie miał stałego zajęcia; w 1955-56 pracował czasowo jako bibliotekarz w Bibliotece Polskiej Akademii Nauk. Debiutował w 1956 sprawozdaniem prasowym pt. Dwa Zjazdy Literatów i dziennikarzy, zamieszczonym w „Żołnierzu Polskim” (nr 24, podpisany H.K.). W 1957 uczestniczył w organizowaniu miesięcznika „Europa”, którego miał być sekretarzem (pismo zostało zawieszone przez władze przed ukazaniem się pierwszego numeru). W 1956-58 publikował recenzje literackie w „Expressie Wieczornym” (stała rubryka Notatnik bibliofila), był też recenzentem wewnętrznym Państwowego Instytutu Wydawniczego (PIW). W tym czasie rozpoczął twórczość przekładową. Jako krytyk literacki i eseista współpracował z „Nową Kulturą” (1958-62) i „Życiem Literackim” (1960-69). W 1959 został członkiem ZLP. W 1958-77 prowadził w „Roczniku Literackim” dział Literatura amerykańska. Eseje, artykuły i recenzje publikował następnie w „Kulturze” (1966-79), „Twórczości” (1966-76) i „Tygodniku Powszechnym” (od 1966; tu stałe rubryki Po namyśle i Moja kronika kulturalna). W 1967 został członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1969-77 redagował wydawaną w PIW serię „Wielcy Pisarze w Oczach Krytyki Światowej”. W 1974, za wybitne osiągnięcia w dziedzinie przekładu, otrzymał nagrodę Polskiego PEN Clubu. W 1982-83 przebywał w Churchill College w Cambridge w Anglii, a następnie w Wiedniu, gdzie zbierał materiały do studiów literackich. W 1983 na zaproszenie Fundacji im. A. Mickiewicza odbył podróż do Toronto w Kanadzie, Stanów Zjednoczonych, następnie do Londynu, gdzie wygłaszał cykle wykładów w ośrodkach uniwersyteckich. Współpracował z czasopismami wydawanymi poza zasięgiem cenzury, ogłaszając pod pseudonimami Mikołaj Sawulak, MS, XYZ artykuły i recenzje w „Spotkaniach” (1977, 1982), „Res Pulice” (1979), „Bazie” (1984-85), „Kursie” (1984), „Polityce Polskiej” (1985-86) i „Moście” (1985), publikował też w paryskiej „Kulturze” (1969-74) pod pseudonimem XYZ. W tym czasie pracował nad biografią Marka Twaina. Zmarł 28 grudnia 1985 w Warszawie; pochowany w Tyńcu pod Krakowem.
Twórczość
1. Po namyśle. [Szkice literackie]. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 1977, 193 s.
Zawartość
2. O miejsce dla roztropności. [Esej]. Londyn: Odnowa 1979, 105 s. Wyd. nast. [Warszawa: Polityka Polska] 1988.
3. Proste prawdy. Szkice wybrane; O Henryku Krzeczkowskim. Wybór tekstów i red.: W. Gasper, P. Hertz. Warszawa: Ararat 1996, 492 s.
Przekłady
Adaptacje
radiowe
T. 14. Cz. 1. Przeł. H. Krzeczkowski. Red. S. Halbersztadt. 1967, XVIII, 588 s.
T. 16. Red. S. Bergman. Przeł. z angielskiego, francuskiego, niemieckiego: H. Krzeczkowski, S. Bergman. 1968, XXVIII, 1020 s.
[Cz. 1.] Mentalność kolonialna 1620-1800. 1968, 588 s.
[Cz. 2.] Romantyczna rewolucja w Ameryce. 1970, 696 s.
Prace redakcyjne
Zob. też Przekłady poz. ↑, ↑, ↑.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1966.